Zəbur 2
1 Nə üçün millətlər belə vurnuxmaya düşür, Ümmətlər boş şeylər düşünür?
Warum toben die Völker, und sinnen die Nationen Vergebliches?
2 Dünya şahları yığışır, Hökmdarlar Rəbbə və Onun məsh etdiyinə qarşı birləşir.
Die Könige der Erde treten auf, und die Fürsten ratschlagen miteinanderwider Jahwe und seinen Gesalbten.
3 Deyirlər: «Gəlin onların buxovlarını qoparaq, Üstümüzdəki zəncirlərini ataq».
“Laßt uns ihre Fesseln zerreißen und ihre Stricke von uns werfen!”
4 Göylərin sakini gülür, Xudavənd onlara istehza edir.
Der im Himmel thronet, lacht; der Herr spottet ihrer.
5 Sonra onlara hiddəti ilə xəbərdarlıq edəcək, Qəzəbi ilə onları dəhşətə gətirəcək.
Dann redet er zu ihnen in seinem Zorn und in seinem Grimme schreckt er sie.
6 O deyir: «Mən padşahımı Müqəddəs dağım Sionda əyləşdirmişəm».
“Habe doch ich meinen König eingesetzt auf dem Zion, meinem Heiligen Berge!”
7 Rəbbin fərmanını elan edəcəyəm. Rəbb mənə dedi: «Sən Mənim oğlumsan, Mən bu gün sənə Ata oldum.
Laßt mich Kunde geben von einem Beschluß: Jahwe sprach zu mir: Du bist mein Sohn; ich habe dich heute gezeugt!
8 Məndən istə, onda irs olaraq millətləri, Mülk olaraq yer üzünün qurtaracağınadək hər yeri Sənə verərəm.
Heische von mir, so will ich dir die Völker zum Erbe geben und die Enden der Erde zum Eigentum!
9 Onları dəmir əsa ilə qıracaqsan, Saxsı qab kimi çilik-çilik edəcəksən».
Mit eisernem Stabe magst du sie zerschmettern, wie Töpfergefäß sie zertrümmern.
10 İndi, ey şahlar, müdrik olun! Ey dünya hakimləri, ibrət alın!
Nun denn, ihr Könige, handelt klug! Laßt euch warnen, ihr Richter auf Erden!
11 Rəbdən qorxub Ona xidmət edin, Həm titrəyin, həm sevinin.
Dienet Jahwe voll Furcht und jubelt unter Zittern.
12 Oğulu öpün ki, qəzəblənməsin, Yoxsa tutduğunuz yolda məhv olarsınız. Çünki qəzəbi tezliklə alovlanar. Ona pənah gətirənlərin hamısı nə bəxtiyardır!
Küsset den Sohn, damit er nicht zürne, und euer Weg euch ins Verderben führt. Denn leicht könnte sein Zorn entbrennen; wohl allen, die bei ihm Zuflucht suchen!
