Zəbur 2
1 Nə üçün millətlər belə vurnuxmaya düşür, Ümmətlər boş şeylər düşünür?
Miksi pakanat kiukuitsevat, ja kansat turhia ajattelevat?
2 Dünya şahları yığışır, Hökmdarlar Rəbbə və Onun məsh etdiyinə qarşı birləşir.
Maan kuninkaat hankitsevat itseänsä, ja päämiehet keskenänsä neuvoa pitävät Herraa ja hänen voideltuansa vastaan.
3 Deyirlər: «Gəlin onların buxovlarını qoparaq, Üstümüzdəki zəncirlərini ataq».
Katkaiskaamme heidän siteensä, ja heittäkäämme meistä pois heidän köytensä.
4 Göylərin sakini gülür, Xudavənd onlara istehza edir.
Mutta joka taivaissa asuu, nauraa heitä: Herra pilkkaa heitä.
5 Sonra onlara hiddəti ilə xəbərdarlıq edəcək, Qəzəbi ilə onları dəhşətə gətirəcək.
Kerran hän puhuu heille vihoissansa, ja hirmuisuudessansa peljättää heitä.
6 O deyir: «Mən padşahımı Müqəddəs dağım Sionda əyləşdirmişəm».
Mutta minä asetin kuninkaani Zioniin, pyhälle vuorelleni.
7 Rəbbin fərmanını elan edəcəyəm. Rəbb mənə dedi: «Sən Mənim oğlumsan, Mən bu gün sənə Ata oldum.
Minä tahdon saarnata senkaltaisesta säädystä, josta Herra minulle sanoi: Sinä olet minun poikani, tänäpänä minä sinun synnytin.
8 Məndən istə, onda irs olaraq millətləri, Mülk olaraq yer üzünün qurtaracağınadək hər yeri Sənə verərəm.
Ano minulta, niin minä annan pakanat perinnökses ja maailman ääret omakses.
9 Onları dəmir əsa ilə qıracaqsan, Saxsı qab kimi çilik-çilik edəcəksən».
Sinun pitää särkemän heitä rautaisella valtikalla, ja niinkuin savisen astian heitä murentaman.
10 İndi, ey şahlar, müdrik olun! Ey dünya hakimləri, ibrət alın!
Nyt te kuninkaat, siis ymmärtäkäät, ja te maan tuomarit, antakaat teitänne kurittaa.
11 Rəbdən qorxub Ona xidmət edin, Həm titrəyin, həm sevinin.
Palvelkaat Herraa pelvossa, ja iloitkaat vavistuksessa.
12 Oğulu öpün ki, qəzəblənməsin, Yoxsa tutduğunuz yolda məhv olarsınız. Çünki qəzəbi tezliklə alovlanar. Ona pənah gətirənlərin hamısı nə bəxtiyardır!
Antakaat suuta pojalle, ettei hän vihastuisi, ja te hukkuisitte tiellä; sillä hänen vihansa syttyy pian. Mutta autuaat ovat kaikki ne, jotka häneen uskaltavat.
