Zəbur 2

1 Nə üçün millətlər belə vurnuxmaya düşür, Ümmətlər boş şeylər düşünür?

Waarom razen de volken, Bluffen de naties,

2 Dünya şahları yığışır, Hökmdarlar Rəbbə və Onun məsh etdiyinə qarşı birləşir.

Komen de koningen der aarde bijeen, Spannen de vorsten samen tegen Jahweh en zijn Gezalfde:

3 Deyirlər: «Gəlin onların buxovlarını qoparaq, Üstümüzdəki zəncirlərini ataq».

"Laat ons hun ketens verbreken, Ons van hun boeien ontslaan!"

4 Göylərin sakini gülür, Xudavənd onlara istehza edir.

Die in de hemelen woont, lacht hen uit, Jahweh bespot ze;

5 Sonra onlara hiddəti ilə xəbərdarlıq edəcək, Qəzəbi ilə onları dəhşətə gətirəcək.

Dan dreigt Hij ze toornig, Doet ze rillen voor zijn gramschap:

6 O deyir: «Mən padşahımı Müqəddəs dağım Sionda əyləşdirmişəm».

"Ik zelf stel Mij een koning aan, Op Sion, mijn heilige berg!"

7 Rəbbin fərmanını elan edəcəyəm. Rəbb mənə dedi: «Sən Mənim oğlumsan, Mən bu gün sənə Ata oldum.

Nu wil Ik Jahweh’s beslissing verkonden; Hij heeft Mij gezegd: Gij zijt mijn Zoon; Ik heb U heden verwekt.

8 Məndən istə, onda irs olaraq millətləri, Mülk olaraq yer üzünün qurtaracağınadək hər yeri Sənə verərəm.

Vraag Mij: dan geef Ik U de volkeren tot erfdeel, En de grenzen der aarde tot uw bezit;

9 Onları dəmir əsa ilə qıracaqsan, Saxsı qab kimi çilik-çilik edəcəksən».

Gij moogt ze vermorzelen met ijzeren knots, En stuk slaan als een aarden pot.

10 İndi, ey şahlar, müdrik olun! Ey dünya hakimləri, ibrət alın!

Koningen, bedenkt het dus wel; Weest gewaarschuwd, wereldregeerders!

11 Rəbdən qorxub Ona xidmət edin, Həm titrəyin, həm sevinin.

Dient Jahweh in vreze; Beeft, en kust Hem de voeten!

12 Oğulu öpün ki, qəzəblənməsin, Yoxsa tutduğunuz yolda məhv olarsınız. Çünki qəzəbi tezliklə alovlanar. Ona pənah gətirənlərin hamısı nə bəxtiyardır!

Anders ontsteekt Hij in toorn, en loopt gij uw verderf tegemoet, Want licht kan zijn gramschap ontvlammen. Gelukkig, wie tot Hem zijn toevlucht neemt!