Zəbur 2

1 Nə üçün millətlər belə vurnuxmaya düşür, Ümmətlər boş şeylər düşünür?

Zašto se bune narodi, zašto puci ludosti snuju?

2 Dünya şahları yığışır, Hökmdarlar Rəbbə və Onun məsh etdiyinə qarşı birləşir.

Ustaju kraljevi zemaljski, knezovi se rotÄe protiv Jahve i Pomazanika njegova:

3 Deyirlər: «Gəlin onların buxovlarını qoparaq, Üstümüzdəki zəncirlərini ataq».

“Skršimo okove njihove i jaram njihov zbacimo!”

4 Göylərin sakini gülür, Xudavənd onlara istehza edir.

Smije se onaj što na nebu stoluje, Gospod im se podruguje.

5 Sonra onlara hiddəti ilə xəbərdarlıq edəcək, Qəzəbi ilə onları dəhşətə gətirəcək.

Tad im veli u svom gnjevu, žestinom ih on zbunjuje:

6 O deyir: «Mən padşahımı Müqəddəs dağım Sionda əyləşdirmişəm».

“TÓa ja kralja svog postavih nad Sionom, svojom svetom gorom.”

7 Rəbbin fərmanını elan edəcəyəm. Rəbb mənə dedi: «Sən Mənim oğlumsan, Mən bu gün sənə Ata oldum.

Obznanjujem odluku Jahvinu: Gospodin mi reče: “Ti si sin moj, danas te rodih.

8 Məndən istə, onda irs olaraq millətləri, Mülk olaraq yer üzünün qurtaracağınadək hər yeri Sənə verərəm.

Zatraži samo, i dat ću ti puke u baštinu, i u posjed krajeve zemaljske.

9 Onları dəmir əsa ilə qıracaqsan, Saxsı qab kimi çilik-çilik edəcəksən».

Vladat ćeš njima palicom gvozdenÄom i razbit ih kao sud lončarski.”

10 İndi, ey şahlar, müdrik olun! Ey dünya hakimləri, ibrət alın!

Opametite se sada, vi kraljevi, Urazumite se, suci zemaljski.

11 Rəbdən qorxub Ona xidmət edin, Həm titrəyin, həm sevinin.

Služite Jahvi sa strahom, s trepetom se pokorite njemu,

12 Oğulu öpün ki, qəzəblənməsin, Yoxsa tutduğunuz yolda məhv olarsınız. Çünki qəzəbi tezliklə alovlanar. Ona pənah gətirənlərin hamısı nə bəxtiyardır!

da se ne razgnjevi te ne propadnete na putu, kad uskoro plane srdžba njegova. Blago svima koji se njemu utječu!