Zəbur 17

1 Davudun duası. Ya Rəbb, haqq sözümü dinlə, fəryadımı eşit, Yalansız dilimdən çıxan duama qulaq as.

Oye, oh Yavé, una causa justa, atiende mi clamor. Escucha mi oración hecha con labios sin engaño.

2 Gözlərinlə həqiqəti görürsən, Mənə haqq qazandır.

De tu Presencia proceda mi defensa. Vean tus ojos la rectitud.

3 Gecə ikən qəlbimi yoxlayıb-araşdırdın, Məni sınaqdan keçirtdin, Heç nə tapmadın. Niyyətim budur ki, ağzım öz həddini aşmasın.

Tú probaste mi corazón. Me visitaste de noche, Me pasaste por el crisol y nada [inicuo] hallaste. Resolví que mi boca no cometa transgresión.

4 Sənin sözünə görə zalımların tutduğu yoldan, Bu insanların əməlindən özümü qorumuşam.

En cuanto a las obras humanas, Con la Palabra de tus labios Me guardé de las sendas del violento.

5 Sənin yolundan möhkəm tutmuşam, Sarsılmadan addımlamışam.

Mis pasos se mantuvieron en tus caminos. Mis pies no resbalarán.

6 Səni çağırıram, ey Allah, mənə cavab verirsən, Qulağını mənə tərəf çevir, sözlərimi dinlə.

Oh ʼElohim, yo te invocaré, Y Tú me responderás. Inclina tu oído hacia mí y escucha mis palabras.

7 Məhəbbətinlə Sənə sığınanlara xariqələrini göstər, Sağ əlinlə onları düşmənlərdən qurtar.

¡Haz tus misericordias maravillosas! Tú eres Quien salvas a quienes se refugian a tu mano derecha, De los que se levantan contra ellos.

8 Məni göz bəbəyin kimi qoru, Qanadlarının kölgəsində saxla

Guárdame como a la pupila de tus ojos, Escóndeme bajo la sombra de tus alas

9 Məni dara salan şər insanlardan, Ətrafımı bürüyən, canıma düşmən olanlardan.

De la presencia de los perversos que me oprimen, De los enemigos mortales que me rodean.

10 Onların ürəkləri qapalıdır, harınlayıblar, Ağızlarından lovğa-lovğa sözlər çıxarırlar.

Protegidos están en su prosperidad. Con su boca hablan arrogancias.

11 İndi izimə düşüb məni mühasirəyə aldılar, Güdürlər ki, məni yerə vursunlar.

Ahora cercaron nuestros pasos. Fijan su mirada en echarnos a tierra,

12 Onlar parçalamağa həris bir aslan kimidir, Pusquda duran cavan bir şir kimidir.

Como león ansioso de desgarrar su presa, Como cachorro de león agazapado en su cueva.

13 Ya Rəbb, qalx, Onların önündə dayan, Onları yerlə yeksan et. Qılıncınla bu pis insanlardan canımı qurtar.

¡Levántate, oh Yavé! ¡Hazle frente! Haz que sea derribado. Con tu espada libra mi alma del inicuo,

14 Ya Rəbb, məni belə insanlardan, Nəsibi bu həyatda olanlardan Öz əlinlə xilas et! Qarınlarını xəzinənlə doldurursan, Onlar övladlarını doydurur, Nəvə-nəticələrinə də miras qoyur.

Y con tu mano, oh Yavé, de los hombres del mundo, Cuya porción está en esta vida, Cuyo vientre Tú llenas con tus tesoros. ¡Sean saciados, pues, sus hijos, Y dejen las migajas a sus nietos!

15 Amma mən salehliklə üzünə baxacağam, Oyananda Səni görməklə doyacağam.

Yo veré tu rostro en justicia, Estaré satisfecho cuando despierte a tu semejanza.