Zəbur 147
1 Rəbbə həmd edin! Allahımızı tərənnüm etmək nə qədər yaxşıdır! O buna layiqdir, Ona həmdlər söyləmək xoşdur!
Preiset den HERRN! Denn schön ist’s, unserm Gott zu lobsingen, ja lieblich und wohlgeziemend ist Lobgesang.
2 Rəbb Yerusəlimi bərpa edər, İsrailin əsarətdə olanlarını yığıb-gətirər.
Der HERR baut Jerusalem wieder auf, er sammelt Israels zerstreute Söhne;
3 O, sınıq qəlblərə şəfa verər, Yaralarını sarıyar.
er heilt, die zerbrochnen Herzens sind, und verbindet ihre Wunden;
4 Ulduzların sayını hesablar, Hər birini öz adı ilə çağırar.
er bestimmt den Sternen ihre Zahl und ruft sie alle mit Namen.
5 Xudavəndimiz əzəmətlidir, Qüvvəti çoxdur, dərrakəsi hədsizdir!
Groß ist unser Herr und allgewaltig, für seine Weisheit gibt’s kein Maß.
6 Rəbb məzlumları ayağa qaldırar, Pisləri isə toz-torpaq içinə atar.
Der HERR hilft den Gebeugten auf, doch die Gottlosen stürzt er nieder zu Boden.
7 Rəbbə şükür nəğməsi söyləyin, Allahımızı lira ilə tərənnüm edin!
Stimmt für den HERRN ein Danklied an, spielt unserm Gott auf der Zither –
8 O, göyləri buludlarla bürüyər, Yer üzünü yağışla təmin edər, Dağlarda ot bitirər.
ihm, der den Himmel mit Wolken bedeckt und Regen schafft für die Erde, der Gras auf den Bergen sprießen läßt,
9 O, heyvanlara yem verər, Çığırışan quzğun balalarını yemlər.
der den Tieren ihr Futter gibt, den jungen Raben, die zu ihm schreien!
10 O, güclü atlardan zövq almaz, Qüvvətli addımlardan razı qalmaz.
Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses, nicht Gefallen an den Schenkeln des Mannes;
11 Amma Rəbb Ondan qorxanlardan, Onun məhəbbətinə ümid bağlayanlardan razı qalar.
Gefallen hat der HERR an denen, die ihn fürchten, an denen, die auf seine Gnade harren.
12 Ey Yerusəlim, Rəbbi mədh et! Ey Sion, Allahına həmd et!
Preise den HERRN, Jerusalem, lobsinge, Zion, deinem Gott!
13 Çünki darvazalarının cəftələrini bərkidər, Sənin əhalinə bərəkət verər.
Denn er hat die Riegel deiner Tore stark gemacht, gesegnet deine Kinder in deiner Mitte;
14 Sərhədinə əmin-amanlıq, Sənə doyunca əla taxıl yetirər.
er schafft deinen Grenzen Sicherheit, sättigt dich mit dem Mark des Weizens.
15 Kəlamını yer üzünə yollar, Onun sözü tez yayılar.
Er läßt sein Machtwort nieder zur Erde gehn: gar eilig läuft sein Gebot dahin;
16 Ağ yun kimi qar yağdırar, Kül kimi qırov salar.
er sendet Schnee wie Wollflocken und streut den Reif wie Asche aus;
17 Parça-parça dolu tökər. Onun soyuğuna kim dözə bilər?
er wirft seinen Hagel wie Brocken herab: wer kann bestehn vor seiner Kälte?
18 Buyruq verəndə buz əriyər, Külək əsdirəndə sular sel tək axar.
Doch läßt er sein Gebot ergehn, so macht er sie schmelzen; läßt er wehn seinen Tauwind, so rieseln die Wasser.
19 O, Yaqub nəslinə sözlərini, İsraillilərə qanun və hökmlərini bildirir.
Er hat Jakob sein Wort verkündet, Israel sein Gesetz und seine Rechte.
20 Başqa millətlər üçün belə etməyib, Heç birinə hökmlərini bildirməyib. Rəbbə həmd edin!
Mit keinem (anderen) Volk ist so er verfahren, drum kennen sie seine Rechte nicht. Halleluja!
