Zəbur 139
1 Musiqi rəhbəri üçün. Davudun məzmuru. Ya Rəbb, məni yoxlayaraq tanıdın,
Psalmus David, in finem. Domine probasti me, et cognovisti me:
2 Oturuşumu-duruşumu Özün bilirsən, Fikirlərimi uzaqdan duyursan.
tu cognovisti sessionem meam, et resurrectionem meam.
3 Getməyimə, yatmağıma nəzarət edirsən, Nə yollardan keçdiyimi bilirsən.
Intellexisti cogitationes meas de longe: semitam meam, et funiculum meum investigasti.
4 Sözlərimi dilə gətirməmişdən əvvəl, Ya Rəbb, hamısını tamamilə bilirsən.
Et omnes vias meas praevidisti: quia non est sermo in lingua mea.
5 Hər yandan məni əhatə etmisən, Öz əlini üzərimə qoymusan.
Ecce Domine tu cognovisti omnia novissima, et antiqua: tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.
6 Bu bilik əsrarəngizdir, məndən yüksəkdir, Bunu dərk edə bilmərəm.
Mirabilis facta est scientia tua ex me: confortata est, et non potero ad eam.
7 Hara gedim ki, Ruhun orada olmasın? Hara qaçım ki, hüzurunda olmayım?
Quo ibo a spiritu tuo? et quo a facie tua fugiam?
Si ascendero in caelum, tu illic es: si descendero in infernum, ades. (Sheol h7585)
9 Qanad alıb gündoğana uçsam belə, Dənizi keçib günbatana qonsam belə,
Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris:
10 Sənin sağ əlin bələdçim olacaq, Sağ əlin məni qoruyacaq.
Etenim illuc manus tua deducet me: et tenebit me dextera tua.
11 Desəm də: «Qoy zülmət məni bürüsün, İşıq batsın, ətrafım gecəyə dönsün»,
Et dixi: Forsitan tenebrae conculcabunt me: et nox illuminatio mea in deliciis meis.
12 Sənin qarşında zülmət batar, Önündə gecə də gündüz kimi nur saçar. Nurun, zülmətin Sənin üçün nə fərqi var?
Quia tenebrae non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur: sicut tenebrae eius, ita et lumen eius.
13 Sən mənim daxili üzvlərimi yaratmısan, Mənə ana bətnində quruluş vermisən.
Quia tu possedisti renes meos: suscepisti me de utero matris meae.
14 Sən məni ecazkar, əsrarəngiz yolla yaratmısan, Ona görə şükür edirəm. Nə qədər xariqəli işlər görmüsən! Bunu ürəkdən yaxşı dərk edirəm.
Confitebor tibi quia terribiliter magnificatus es: mirabilia opera tua, et anima mea cognoscet nimis.
15 Mən gizli bir yerdə yaranarkən, Dünyanın dərin yerində yaranarkən Bədənim Səndən gizli qalmadı.
Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto: et substantia mea in inferioribus terrae.
16 Dünyaya gəlməzdən əvvəl Sənin gözlərin məni gördü. Ömrüm başlamazdan əvvəl Mənə təyin etdiyin hər bir günü kitabına yazmısan.
Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur: dies formabuntur, et nemo in eis.
17 Ey Allah, mənim üçün fikirlərinin qiyməti çoxdur, Onların sayı-hesabı yoxdur!
Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus: nimis confortatus est principatus eorum.
18 Saysaydım onları, qum dənələrindən çox olardı, Oyananda yenə mən Səninləyəm.
Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur: exurrexi, et adhuc sum tecum.
19 Ey Allah, kaş ki pisləri qıraydın, Qantökənlərin hamısı məndən uzaq olaydı,
Si occideris Deus peccatores: viri sanguinum declinate a me:
20 Onlar Sənə qarşı pis niyyətlə danışır, Düşmənlərin adına küfr edirlər!
Quia dicitis in cogitatione: accipient in vanitate civitates suas.
21 Ya Rəbb, Sənə nifrət edənlərə nifrət etmərəmmi? Əleyhdarlarından ikrah etmərəmmi?
Nonne qui oderunt te Domine, oderam: et super inimicos tuos tabescebam?
22 Onlara tamamilə nifrət edirəm, Onları özümə düşmən sayıram.
Perfecto odio oderam illos: et inimici facti sunt mihi.
23 Ey Allah, məni yoxla, qəlbimi öyrən, Sən məni sınaqdan keçirib bütün fikirlərimi bil.
Proba me Deus, et scito cor meum: interroga me, et cognosce semitas meas.
24 Gör qəlbimdə pisliyə yol verirəmmi? Əbədi yolda mənə rəhbər ol!
Et vide, si via iniquitatis in me est: et deduc me in via aeterna.
