Zəbur 137

1 Babil torpağında olanda Sionu yada salardıq, Çay kənarında oturaraq ağlayardıq,

David Hieremiae super flumina Babylonis illic sedimus et flevimus cum recordaremur Sion

2 Liralarımızı söyüd ağaclarından asardıq.

in salicibus in medio eius suspendimus organa nostra

3 Bizi əsir edənlər Nəğmə oxumağımızı əmr edirdilər, Bizə zülm verənlər Onları şənləndirməyimizi istəyirdilər, «Bizim üçün Sion nəğmələrini oxuyun» deyirdilər.

quia illic interrogaverunt nos qui captivos duxerunt nos verba cantionum et qui abduxerunt nos hymnum cantate nobis de canticis Sion

4 Axı yad ölkədə Rəbbin nəğmələrini necə oxuyaq?

quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena

5 Ey Yerusəlim, əgər səni unutsam, Qoy sağ əlim qurusun.

si oblitus fuero tui Hierusalem oblivioni detur dextera mea

6 Ey Yerusəlim, Səni anmasam, ən böyük sevincim olmasan, Qoy dilim damağıma yapışsın.

adhereat lingua mea faucibus meis si non meminero tui si non praeposuero Hierusalem in principio laetitiae meae

7 Ya Rəbb, Edomluları bir yada sal, Məğlubiyyət günü Yerusəlimdən danışırdılar, Deyirdilər: «Gəlin oranı uçuraq, təməlindən dağıdaq!»

memor esto Domine filiorum Edom diem Hierusalem qui dicunt exinanite exinanite usque ad fundamentum in ea

8 Ey Babil qızı, xaraba qalacaqsan. Bizə etdiyinin əvəzini sənə verən qoy bəxtiyar olsun!

filia Babylonis misera beatus qui retribuet tibi retributionem tuam quam retribuisti nobis

9 Körpələrini daşa çırpıb öldürən bəxtiyar olsun!

beatus qui tenebit et adlidet parvulos tuos ad petram