Zəbur 137

1 Babil torpağında olanda Sionu yada salardıq, Çay kənarında oturaraq ağlayardıq,

על נהרות בבל שם ישבנו גם בכינו בזכרנו את ציון׃

2 Liralarımızı söyüd ağaclarından asardıq.

על ערבים בתוכה תלינו כנרותינו׃

3 Bizi əsir edənlər Nəğmə oxumağımızı əmr edirdilər, Bizə zülm verənlər Onları şənləndirməyimizi istəyirdilər, «Bizim üçün Sion nəğmələrini oxuyun» deyirdilər.

כי שם שאלונו שובינו דברי שיר ותוללינו שמחה שירו לנו משיר ציון׃

4 Axı yad ölkədə Rəbbin nəğmələrini necə oxuyaq?

איך נשיר את שיר יהוה על אדמת נכר׃

5 Ey Yerusəlim, əgər səni unutsam, Qoy sağ əlim qurusun.

אם אשכחך ירושלם תשכח ימיני׃

6 Ey Yerusəlim, Səni anmasam, ən böyük sevincim olmasan, Qoy dilim damağıma yapışsın.

תדבק לשוני לחכי אם לא אזכרכי אם לא אעלה את ירושלם על ראש שמחתי׃

7 Ya Rəbb, Edomluları bir yada sal, Məğlubiyyət günü Yerusəlimdən danışırdılar, Deyirdilər: «Gəlin oranı uçuraq, təməlindən dağıdaq!»

זכר יהוה לבני אדום את יום ירושלם האמרים ערו ערו עד היסוד בה׃

8 Ey Babil qızı, xaraba qalacaqsan. Bizə etdiyinin əvəzini sənə verən qoy bəxtiyar olsun!

בת בבל השדודה אשרי שישלם לך את גמולך שגמלת לנו׃

9 Körpələrini daşa çırpıb öldürən bəxtiyar olsun!

אשרי שיאחז ונפץ את עלליך אל הסלע׃