Zəbur 137

1 Babil torpağında olanda Sionu yada salardıq, Çay kənarında oturaraq ağlayardıq,

על נהרות בבל--שם ישבנו גם-בכינו בזכרנו את-ציון

2 Liralarımızı söyüd ağaclarından asardıq.

על-ערבים בתוכה-- תלינו כנרותינו

3 Bizi əsir edənlər Nəğmə oxumağımızı əmr edirdilər, Bizə zülm verənlər Onları şənləndirməyimizi istəyirdilər, «Bizim üçün Sion nəğmələrini oxuyun» deyirdilər.

כי שם שאלונו שובינו דברי-שיר-- ותוללינו שמחה שירו לנו משיר ציון

4 Axı yad ölkədə Rəbbin nəğmələrini necə oxuyaq?

איך--נשיר את-שיר-יהוה על אדמת נכר

5 Ey Yerusəlim, əgər səni unutsam, Qoy sağ əlim qurusun.

אם-אשכחך ירושלם-- תשכח ימיני

6 Ey Yerusəlim, Səni anmasam, ən böyük sevincim olmasan, Qoy dilim damağıma yapışsın.

תדבק-לשוני לחכי-- אם-לא אזכרכי אם-לא אעלה את-ירושלם-- על ראש שמחתי

7 Ya Rəbb, Edomluları bir yada sal, Məğlubiyyət günü Yerusəlimdən danışırdılar, Deyirdilər: «Gəlin oranı uçuraq, təməlindən dağıdaq!»

זכר יהוה לבני אדום-- את יום ירושלם האמרים ערו ערו-- עד היסוד בה

8 Ey Babil qızı, xaraba qalacaqsan. Bizə etdiyinin əvəzini sənə verən qoy bəxtiyar olsun!

בת-בבל השדודה אשרי שישלם-לך-- את-גמולך שגמלת לנו

9 Körpələrini daşa çırpıb öldürən bəxtiyar olsun!

אשרי שיאחז ונפץ את-עלליך-- אל-הסלע