Zəbur 137

1 Babil torpağında olanda Sionu yada salardıq, Çay kənarında oturaraq ağlayardıq,

On the floodis of Babiloyne there we saten, and wepten; while we bithouyten on Syon.

2 Liralarımızı söyüd ağaclarından asardıq.

In salewis in the myddil therof; we hangiden vp oure orguns.

3 Bizi əsir edənlər Nəğmə oxumağımızı əmr edirdilər, Bizə zülm verənlər Onları şənləndirməyimizi istəyirdilər, «Bizim üçün Sion nəğmələrini oxuyun» deyirdilər.

For thei that ledden vs prisoners; axiden vs there the wordis of songis. And thei that ledden awei vs seiden; Synge ye to vs an ympne of the songis of Syon.

4 Axı yad ölkədə Rəbbin nəğmələrini necə oxuyaq?

Hou schulen we singe a songe of the Lord; in an alien lond?

5 Ey Yerusəlim, əgər səni unutsam, Qoy sağ əlim qurusun.

If Y foryete thee, Jerusalem; my riyt hond be youun to foryeting.

6 Ey Yerusəlim, Səni anmasam, ən böyük sevincim olmasan, Qoy dilim damağıma yapışsın.

Mi tunge cleue to my chekis; if Y bithenke not on thee. If Y purposide not of thee, Jerusalem; in the bigynnyng of my gladnesse.

7 Ya Rəbb, Edomluları bir yada sal, Məğlubiyyət günü Yerusəlimdən danışırdılar, Deyirdilər: «Gəlin oranı uçuraq, təməlindən dağıdaq!»

Lord, haue thou mynde on the sones of Edom; for the dai of Jerusalem. Whiche seien, Anyntische ye, anyntische ye; `til to the foundement ther ynne.

8 Ey Babil qızı, xaraba qalacaqsan. Bizə etdiyinin əvəzini sənə verən qoy bəxtiyar olsun!

Thou wretchid douyter of Babiloyne; he is blessid, that `schal yelde to thee thi yelding, which thou yeldidist to vs.

9 Körpələrini daşa çırpıb öldürən bəxtiyar olsun!

He is blessid, that schal holde; and hurtle doun hise litle children at a stoon.