Zəbur 137

1 Babil torpağında olanda Sionu yada salardıq, Çay kənarında oturaraq ağlayardıq,

E bath aore mag Babulon ne wabet piny kendo ne waywak kane waparo Sayun.

2 Liralarımızı söyüd ağaclarından asardıq.

Ne wangʼawo thumbewa ewi omburi mane ni kanyo,

3 Bizi əsir edənlər Nəğmə oxumağımızı əmr edirdilər, Bizə zülm verənlər Onları şənləndirməyimizi istəyirdilər, «Bizim üçün Sion nəğmələrini oxuyun» deyirdilər.

nimar joma ne omakowa nokwayowa wende kane wan kanyo, joma nesandowa nochunowa ni wawernegi wende mor; negiwachonwa niya, “Wernwauru achiel kuom wende Sayun!”

4 Axı yad ölkədə Rəbbin nəğmələrini necə oxuyaq?

Ere kaka wanyalo wero wende Jehova Nyasaye kapod wan e piny ma wendo?

5 Ey Yerusəlim, əgər səni unutsam, Qoy sağ əlim qurusun.

Ka dipo ni wiya owil kodi, yaye Jerusalem, to mad lweta ma korachwich wiye wil gi tichne.

6 Ey Yerusəlim, Səni anmasam, ən böyük sevincim olmasan, Qoy dilim damağıma yapışsın.

Mad lewa moki e danda ka dipo ni ok apari, ka dipo ni ok aketo chunya kuomi, yaye Jerusalem, morna maduongʼ mogik.

7 Ya Rəbb, Edomluları bir yada sal, Məğlubiyyət günü Yerusəlimdən danışırdılar, Deyirdilər: «Gəlin oranı uçuraq, təməlindən dağıdaq!»

Parie gima ne jo-Edom otimo, yaye Jehova Nyasaye, parie gima negitimo chiengʼ mane Jerusalem opodho. Ne gikok matek niya, “Mukeuru ogoye piny. Mukeuru ogore piny gi mise mare duto!”

8 Ey Babil qızı, xaraba qalacaqsan. Bizə etdiyinin əvəzini sənə verən qoy bəxtiyar olsun!

Yaye nyar Babulon, in mochanni kethruok, ngʼama nochuli kuom gima isetimonwa en jahawi,

9 Körpələrini daşa çırpıb öldürən bəxtiyar olsun!

ngʼat manomak nyithindi mayom mi gogi piny e lwendni en jahawi.