< Zəbur 129 >
1 Ziyarət nəğməsi. Qoy İsrail söyləsin: «Mənə gəncliyimdən bəri əzab verdilər.
En sang ved festreisene. Meget har de trengt mig fra min ungdom av - så sie Israel -
2 Bəli, gəncliyimdən bəri mənə əzab verdilər, Lakin məğlub edə bilmədilər.
meget har de trengt mig fra min ungdom av; men de har ikke fått overhånd over mig.
3 Elə bil kürəyimdə kotan sürüblər, Qamçılarla bədənimə uzun-uzun şırım çəkiblər.
Min rygg har plogmenn pløid, de har gjort sine furer lange.
4 Rəbb isə adildir, Pislərin buxovlarını qırdı».
Herren er rettferdig, han har avhugget de ugudeliges rep.
5 Siona nifrət bəsləyənlərin hamısı Qoy xəcalət içində geri qovulsun!
De skal bli til skamme og vike tilbake alle de som hater Sion,
6 Qoy cücərmədən solsunlar, Damda bitən ot kimi olsunlar!
de skal bli som gress på takene, som er visnet før det blir rykket op:
7 O, biçinçinin ovcunu, Dərz bağlayanın qucağını doldurmaz!
Høstmannen fyller ikke sin hånd, ei heller den som binder kornbånd, sitt fang.
8 Yoldan keçən onlara belə deməz: «Rəbb sizə xeyir-dua versin, Sizə Rəbbin ismi ilə alqış olsun!»
Og de som går forbi, sier ikke: Herrens velsignelse være over eder, vi velsigner eder i Herrens navn!