Zəbur 129

1 Ziyarət nəğməsi. Qoy İsrail söyləsin: «Mənə gəncliyimdən bəri əzab verdilər.

Waƙar haurawa. Sun yi mini danniya ƙwarai tun ina ƙarami, bari Isra’ila yă ce,

2 Bəli, gəncliyimdən bəri mənə əzab verdilər, Lakin məğlub edə bilmədilər.

sun yi mini danniya ƙwarai tun ina ƙarami, amma ba su yi nasara a kaina ba.

3 Elə bil kürəyimdə kotan sürüblər, Qamçılarla bədənimə uzun-uzun şırım çəkiblər.

Manoma sun nome bayana suka yi kunyoyinsu da tsayi.

4 Rəbb isə adildir, Pislərin buxovlarını qırdı».

Amma Ubangiji mai adalci ne; ya’yantar da ni daga igiyoyin mugaye.

5 Siona nifrət bəsləyənlərin hamısı Qoy xəcalət içində geri qovulsun!

Bari dukan waɗanda suke ƙin Sihiyona a juye da su baya da kunya.

6 Qoy cücərmədən solsunlar, Damda bitən ot kimi olsunlar!

Bari su zama kamar ciyawa a kan rufi, wadda takan bushe kafin tă yi girma;

7 O, biçinçinin ovcunu, Dərz bağlayanın qucağını doldurmaz!

da ita mai girbi ba ya iya cika hannuwansa, balle wanda yake tarawa yă cika hannuwansa.

8 Yoldan keçən onlara belə deməz: «Rəbb sizə xeyir-dua versin, Sizə Rəbbin ismi ilə alqış olsun!»

Kada masu wuce su ce, “Albarkar Ubangiji ta kasance a kanku; muna sa muku albarka a cikin sunan Ubangiji.”