Zəbur 122

1 Davudun ziyarət nəğməsi. Mənə «Rəbbin evinə gedək» deyilərkən sevindim.

Davidin veisu korkeimmassa Kuorissa. Minä iloitsen niistä, jotka minulle sanovat: että me menemme Herran huoneeseen,

2 Ey Yerusəlim, sənin darvazalarından keçdim, Torpağına qədəm qoydum.

Ja että meidän jalkamme pitää seisoman sinun porteissas, Jerusalem.

3 Bu, Yerusəlim şəhəridir, Çox sıx tikilmişdir.

Jerusalem on rakennettu kaupungiksi, johon on tuleminen kokoon,

4 İsrail üçün verilən şəhadət naminə Qəbilələr, Rəbbin qəbilələri Rəbbin isminə şükür etmək üçün Buranı ziyarət etməyə gəlirlər.

Että sukukunnat astuisivat sinne ylös, Herran sukukunnat, Israelille todistukseksi, kiittämään Herran nimeä.

5 Hökm üçün burada taxtlar qurulub, Bu taxtlarda Davud sülaləsi oturub.

Sillä siellä ovat istuimet rakennetut tuomittaa, Davidin huoneen istuimet.

6 Hamı Yerusəlim üçün sülh diləsin: «Qoy səni sevənlər dinc həyat sürsün!

Toivottakaat Jerusalemille rauhaa: he menestyköön, jotka sinua rakastavat!

7 Qoy qala divarlarının içində sülh olsun! Qoy saraylarındakılar dinc yaşasın!»

Rauha olkoon sinun muureis sisällä, ja onni sinun huoneissas!

8 Yoldaşlarıma, dostlarıma görə «Səndə sülh olsun!» deyirəm.

Minun veljieni ja ystäväini tähden minä toivotan nyt sinulle rauhaa!

9 Allahımız Rəbbin evinə görə Sənə bəxtiyarlıq diləyirəm.

Herran meidän Jumalamme huoneen tähden etsin minä sinun parastas.