< Zəbur 112 >
1 Rəbbə həmd edin! Nə bəxtiyardır Rəbdən qorxan, Əmrlərindən zövq alan insan!
Halleluja! Sæl er den mann som ottast Herren, som hev si store lyst i hans bodord.
2 Nəsli yer üzündə güclü olacaq, Əməlisalehlərin övladları xeyir-dua alacaq.
Hans avkjøme skal vera veldugt på jordi, ætti av dei ærlege skal verta velsigna.
3 Evindən bolluq və sərvət əskilməz, Salehliyi əbədi qalar.
Det er velstand og rikdom i hans hus, og hans rettferd stend æveleg fast.
4 Zülmətdə belə, əməlisaleh insanlar üçün, Lütfkar, rəhmli və saleh adamlar üçün nur doğar.
Det renn upp eit ljos i myrker for dei ærlege, nådig, miskunnsam og rettferdig er han.
5 Səxavətlə borc verən, İşlərini ədalətlə görən yaxşı insandır.
Vel gjeng det den mann som er miskunnsam og gjev lån, han held uppe si sak i retten.
6 Belə adam əsla sarsılmaz, Saleh insan əbədi olaraq yadda qalacaq.
For dei skal ikkje rikka honom i all æva, den rettferdige skal vera i ævelegt minne.
7 Pis xəbərdən qorxmaz, Rəbbə güvəndiyi üçün ürəyi möhkəmdir,
For vond tidend skal han ikkje ræddast; hans hjarta er fast, det lit på Herren.
8 Cəsur ürəklidir, Düşmənlərinin süqutunu görənədək qorxmaz.
Hans hjarta er trygt; han ræddast ikkje, til dess han ser med lyst på sine fiendar.
9 Səpələyər, fəqirlərə paylayar, Salehliyi əbədi qalar, Qüdrəti və hörməti ucalar.
Han strår ut, gjev til dei fatige, hans rettferd stend alltid, hans horn skal verta upplyft med æra.
10 Pis adamsa bunu görüb qəzəblənər, Dişlərini qıcıdar, yanıb-tökülər, Pislərin arzusu puç olar.
Den ugudlege skal sjå det og harmast, han skal skjera tenner og tærast upp, det dei ugudlege hev lyst til, vert upp i inkje.