Zəbur 104
1 Rəbbə alqış et, ey könlüm! Ya Rəbb Allahım, Sən nə qədər böyüksən, Ehtişamı, əzəməti geyinmisən!
Lova HERREN, min själ. HERRE, min Gud, du är hög och stor, i majestät och härlighet är du klädd.
2 Nura libas kimi bürünən, Göyləri çadır tək açan,
Du höljer dig i ljus såsom i en mantel, du spänner ut himmelen såsom ett tält;
3 Yuxarı otaqlarını suların üstündə quran, Buludları Özünə araba edən, Yel qanadları üstünə minib gəzən,
du timrar på vattnen dina salar, molnen gör du till din vagn, och du far fram på vindens vingar.
4 Küləyi Özünə elçi edən, Yanar odu Özünə xidmətçi edən Sənsən!
Du gör vindar till dina sändebud, eldslågor till dina tjänare.
5 Yer üzünün təməlini elə qurdun ki, Əsla sarsılmasın.
Du grundade jorden på hennes fästen, så att hon icke vacklar till evig tid.
6 Dərin suları libas kimi yer üzünə geydirdin, Sular dağların üstünə qalxdı.
Med djupet betäckte du henne såsom med en klädnad; uppöver bergen stodo vattnen.
7 Sənin məzəmmətindən sular çəkildi, Şimşəyinin səsindən qorxub qaçdı.
Men för din näpst flydde de; för ljudet av ditt dunder hastade de undan.
8 Dağlardan dərələrə axdı, Sənin təyin etdiyin yerlərə töküldü.
Berg höjde sig, och dalar sänkte sig, på den plats som du hade bestämt för dem.
9 Onların önünə hədd qoydun ki, ondan aşmasınlar, Heç vaxt daşıb dünyanı basmasınlar.
En gräns satte du, som vattnen ej fingo överskrida, så att de icke åter skulle betäcka jorden.
10 Bulaqları vadilərdən fışqırtdın, Dağların arasından axıtdın.
Du lät källor flyta fram i dalarna, mellan bergen togo de sin väg.
11 Bu bulaqlar bütün çöl heyvanlarına su verər, Vəhşi eşşəklər içər, susuzluğu gedər.
De vattna alla markens djur, vildåsnorna släcka i dem sin törst.
12 Yanlarında quşlar yuva qurar, Budaqlara qonub oxuyar.
Vid dem bo himmelens fåglar, från trädens grenar höja de sin röst.
13 Sən dağları göydəki sarayından sulayırsan, Əlinin bəhrəsindən yer doyur.
Du vattnar bergen från dina salar, jorden mättas av den frukt du skapar.
14 Heyvanlar üçün ot bitirirsən, İnsana becərmək üçün bitkilər yetirirsən. Qoy insan torpaqdan azuqəsini çıxartsın:
Du låter gräs skjuta upp för djuren och örter till människans tjänst. Så framalstrar du bröd ur jorden
15 Ürəkləri xoşhal edən şərabı, Üzləri güldürən zeytun yağını, Taqət verən çörəyi.
och vin, som gläder människans hjärta; så gör du hennes ansikte glänsande av olja, och brödet styrker människans hjärta.
16 Doyunca su içər Rəbbin ağacları, Livanda əkdiyi sidr ağacları.
HERRENS träd varda ock mättade, Libanons cedrar, som han har planterat;
17 Bu ağaclarda quşlar yuva qurar, Leyləklərin yuvası şam ağacındadır.
fåglarna bygga där sina nästen, hägern gör sitt bo i cypresserna.
18 Uca dağlar dağ keçilərinin oylağıdır, Qayalar qayadovşanlarının sığınacağıdır.
Stenbockarna hava fått de höga bergen, klyftorna är klippdassarnas tillflykt.
19 Fəsilləri müəyyən etmək üçün ayı yaratdın, Günəş batacağı zamanı bilir.
Du gjorde månen till att bestämma tiderna; solen vet stunden då den skall gå ned.
20 Gecə olsun deyə havanı qaraldırsan, Bütün meşə heyvanları vurnuxmaya düşürlər.
Du sänder mörker, och det bliver natt; då komma alla skogens djur i rörelse,
21 Ov üçün gənc aslanlar nərə çəkərlər, Öz yemlərini Allahdan istəyərlər.
de unga lejonen ryta efter rov och begära sin föda av Gud.
22 Gün doğanda çəkilirlər, Yuvalarında yatırlar.
Solen går upp; då draga de sig tillbaka och lägga sig ned i sina kulor.
23 İnsanlar iş başına gedir, Qaş qaralana qədər işləyirlər.
Människan går då ut till sin gärning och till sitt arbete intill aftonen.
24 Ya Rəbb, əməllərin çoxdur! Hər birini müdrikliklə etmisən, Yaratdıqların yer üzünü doldurub.
Huru mångfaldiga äro icke dina verk, o HERRE! Med vishet har du gjort dem alla. Jorden är full av vad du har skapat.
25 Böyük, dərin dənizlərin var, Orada da saysız məxluqlar – Həm kiçik, həm də böyük canlılar qaynaşar.
Se ock havet, det stora ock vida: ett tallöst vimmel rör sig däri, djur både stora och små.
26 Oradan gəmilər keçir, Yaratdığın Livyatan sularda oynayır.
Där gå skeppen sin väg fram, Leviatan, som du har skapat att leka däri.
27 Bunların hamısı gözləyir ki, Sən Vaxtlı-vaxtında onları yemləyəsən.
Alla vänta de efter dig, att du skall giva dem deras mat i rätt tid.
28 Sən yem verərkən onlar yem yığırlar, Açıq əlinin nemətindən doyurlar.
Du giver dem, då samla de in; du upplåter din hand, då varda de mättade med goda håvor.
29 Amma üzünü gizlədərkən vəlvələyə düşürlər, Sən onların nəfəsini kəsərkən ölüb torpağa qarışırlar,
Du fördöljer ditt ansikte, då förskräckas de; du tager bort deras ande, då förgås de och vända åter till sitt stoft igen.
30 Ruhunu göndərərkən onlar yaranır, Yer üzünə yeni həyat verirsən.
Du sänder ut din ande, då varda de skapade, och du förnyar jordens anlete.
31 Rəbbin ehtişamı qoy əbədi var olsun! Qoy Rəbb yaratdıqlarına görə şad olsun!
HERRENS ära förblive evinnerligen; må HERREN glädja sig över sina verk,
32 Rəbb yerə baxanda yer lərzəyə gəlir, Dağa toxunanda dağ tüstülənir.
han som skådar på jorden, och hon bävar, han som rör vid bergen, och de ryka.
33 Rəbbə ömrüm boyu ilahi söyləyəcəyəm, Nə qədər varam, Allahımı tərənnüm edəcəyəm.
Jag vill sjunga till HERRENS ära, så länge jag lever; jag vill lovsjunga min Gud, så länge jag är till.
34 Düşüncəm Ona xoş görünsün, Mən Rəbbə görə sevinəcəyəm.
Mitt tal behage honom väl; må jag själv få glädja mig i HERREN.
35 Günahkarlar yer üzündən silinsinlər, Pis adamlar yox olsunlar! Rəbbə alqış et, ey könlüm! Rəbbə həmd edin!
Men må syndare försvinna ifrån jorden och inga ogudaktiga mer vara till. Lova HERREN, min själ Halleluja!
