Zəbur 104
1 Rəbbə alqış et, ey könlüm! Ya Rəbb Allahım, Sən nə qədər böyüksən, Ehtişamı, əzəməti geyinmisən!
Alaba al Señor, alma mía. Oh Señor mi Dios, eres muy grande; estás vestido de gloria y esplendor.
2 Nura libas kimi bürünən, Göyləri çadır tək açan,
Estás vestido de luz como con una túnica; extendiendo los cielos como una cortina:
3 Yuxarı otaqlarını suların üstündə quran, Buludları Özünə araba edən, Yel qanadları üstünə minib gəzən,
El arco de tu casa se basa en las aguas; haces de las nubes tu carruaje; vas en las alas del viento:
4 Küləyi Özünə elçi edən, Yanar odu Özünə xidmətçi edən Sənsən!
Él hace que los vientos sean sus ángeles, y las llamas de fuego sus siervos.
5 Yer üzünün təməlini elə qurdun ki, Əsla sarsılmasın.
Él hizo la tierra fuerte sobre sus bases, para que no se mueva para siempre jamás;
6 Dərin suları libas kimi yer üzünə geydirdin, Sular dağların üstünə qalxdı.
Cubriéndolo con el mar como con una túnica: las aguas eran altas sobre las montañas;
7 Sənin məzəmmətindən sular çəkildi, Şimşəyinin səsindən qorxub qaçdı.
A la voz de tu palabra fueron en fuga; al sonido de tu trueno se fueron con miedo;
8 Dağlardan dərələrə axdı, Sənin təyin etdiyin yerlərə töküldü.
Subieron los montes y los valles descendieron al lugar que tú preparó para ellos.
9 Onların önünə hədd qoydun ki, ondan aşmasınlar, Heç vaxt daşıb dünyanı basmasınlar.
Hiciste un límite sobre el cual no podían ir, para que la tierra nunca más fuera cubierta por ellos.
10 Bulaqları vadilərdən fışqırtdın, Dağların arasından axıtdın.
Enviaste las fuentes a los valles; ellos están fluyendo entre las colinas.
11 Bu bulaqlar bütün çöl heyvanlarına su verər, Vəhşi eşşəklər içər, susuzluğu gedər.
Dan de beber a toda bestia del campo; los asnos de la montaña vienen a buscar agua.
12 Yanlarında quşlar yuva qurar, Budaqlara qonub oxuyar.
Las aves del cielo tienen sus lugares de descanso junto a ellas, y cantan entre las ramas.
13 Sən dağları göydəki sarayından sulayırsan, Əlinin bəhrəsindən yer doyur.
Él hace caer la lluvia de sus tiendas en los montes; la tierra está llena del fruto de sus obras.
14 Heyvanlar üçün ot bitirirsən, İnsana becərmək üçün bitkilər yetirirsən. Qoy insan torpaqdan azuqəsini çıxartsın:
Él hace crecer la hierba para el ganado, y las plantas para el uso del hombre; para que el pan salga de la tierra;
15 Ürəkləri xoşhal edən şərabı, Üzləri güldürən zeytun yağını, Taqət verən çörəyi.
Y el vino para alegrar el corazón del hombre, y el aceite para hacer resplandecer su rostro, y el pan para fortalecer su corazón.
16 Doyunca su içər Rəbbin ağacları, Livanda əkdiyi sidr ağacları.
Los árboles del Señor están llenos de crecimiento, los cedros del Líbano de su plantación;
17 Bu ağaclarda quşlar yuva qurar, Leyləklərin yuvası şam ağacındadır.
Donde las aves tienen sus lugares de descanso; en cuanto a la cigüeña, los árboles altos son su casa.
18 Uca dağlar dağ keçilərinin oylağıdır, Qayalar qayadovşanlarının sığınacağıdır.
Las altas colinas son un lugar seguro para las cabras de montaña, y las rocas para las pequeñas bestias.
19 Fəsilləri müəyyən etmək üçün ayı yaratdın, Günəş batacağı zamanı bilir.
Hizo la luna como señal de las divisiones del año; enseñando al sol el momento de su descenso.
20 Gecə olsun deyə havanı qaraldırsan, Bütün meşə heyvanları vurnuxmaya düşürlər.
Cuando se oscurece, es de noche, cuando todas las bestias del bosque salen silenciosamente de sus lugares secretos.
21 Ov üçün gənc aslanlar nərə çəkərlər, Öz yemlərini Allahdan istəyərlər.
Los leoncillos rugen corren tras su comida; buscando de Dios su comida.
22 Gün doğanda çəkilirlər, Yuvalarında yatırlar.
Sale el sol, y se juntan, y vuelven a sus lugares secretos para descansar.
23 İnsanlar iş başına gedir, Qaş qaralana qədər işləyirlər.
El hombre sale a su trabajo, y a su negocio, hasta la tarde.
24 Ya Rəbb, əməllərin çoxdur! Hər birini müdrikliklə etmisən, Yaratdıqların yer üzünü doldurub.
¡Oh Señor, cuán grande es el número de tus obras! en sabiduría los has hecho todos; la tierra está llena de las cosas que has hecho.
25 Böyük, dərin dənizlərin var, Orada da saysız məxluqlar – Həm kiçik, həm də böyük canlılar qaynaşar.
Allí está el gran mar ancho, donde hay seres vivientes, grandes y pequeños, más de los que pueden ser contados.
26 Oradan gəmilər keçir, Yaratdığın Livyatan sularda oynayır.
Allí van los barcos; está esa gran bestia Leviatán. que has hecho como un juguete.
27 Bunların hamısı gözləyir ki, Sən Vaxtlı-vaxtında onları yemləyəsən.
Todos ellos están esperando por ti, para darles su comida a su tiempo.
28 Sən yem verərkən onlar yem yığırlar, Açıq əlinin nemətindən doyurlar.
Ellos toman lo que les das; están llenos de las cosas buenas que provienen de tu mano abierta.
29 Amma üzünü gizlədərkən vəlvələyə düşürlər, Sən onların nəfəsini kəsərkən ölüb torpağa qarışırlar,
Si tu cara se esconde de ellos. están turbados; cuando les quitas el aliento, llegan a su fin y vuelven al polvo.
30 Ruhunu göndərərkən onlar yaranır, Yer üzünə yeni həyat verirsən.
envías tu espíritu, se les da vida; haces nueva la faz de la tierra.
31 Rəbbin ehtişamı qoy əbədi var olsun! Qoy Rəbb yaratdıqlarına görə şad olsun!
Sea la gloria del Señor para siempre; que el Señor tenga gozo en sus obras.
32 Rəbb yerə baxanda yer lərzəyə gəlir, Dağa toxunanda dağ tüstülənir.
a cuya mirada tiembla la tierra; a cuyo toque las montañas emiten humo.
33 Rəbbə ömrüm boyu ilahi söyləyəcəyəm, Nə qədər varam, Allahımı tərənnüm edəcəyəm.
Y haré canciones al Señor toda mi vida; Haré melodía a mi Dios mientras tenga mi ser.
34 Düşüncəm Ona xoş görünsün, Mən Rəbbə görə sevinəcəyəm.
Que mis pensamientos sean dulces para él; me alegraré en el Señor.
35 Günahkarlar yer üzündən silinsinlər, Pis adamlar yox olsunlar! Rəbbə alqış et, ey könlüm! Rəbbə həmd edin!
Permitan que los pecadores sean cortados de la tierra, y que todos los malvados lleguen a su fin. Alaba al Señor, alma mía. Alaba al Señor.
