Zəbur 104
1 Rəbbə alqış et, ey könlüm! Ya Rəbb Allahım, Sən nə qədər böyüksən, Ehtişamı, əzəməti geyinmisən!
Psalmus David. Benedic anima mea Domino: Domine Deus meus magnificatus es vehementer. Confessionem, et decorem induisti:
2 Nura libas kimi bürünən, Göyləri çadır tək açan,
amictus lumine sicut vestimento: Extendens caelum sicut pellem:
3 Yuxarı otaqlarını suların üstündə quran, Buludları Özünə araba edən, Yel qanadları üstünə minib gəzən,
qui tegis aquis superiora eius. Qui ponis nubem ascensum tuum: qui ambulas super pennas ventorum.
4 Küləyi Özünə elçi edən, Yanar odu Özünə xidmətçi edən Sənsən!
Qui facis angelos tuos, spiritus: et ministros tuos ignem urentem.
5 Yer üzünün təməlini elə qurdun ki, Əsla sarsılmasın.
Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in saeculum saeculi.
6 Dərin suları libas kimi yer üzünə geydirdin, Sular dağların üstünə qalxdı.
Abyssus, sicut vestimentum, amictus eius: super montes stabunt aquae.
7 Sənin məzəmmətindən sular çəkildi, Şimşəyinin səsindən qorxub qaçdı.
Ab increpatione tua fugient: a voce tonitrui tui formidabunt.
8 Dağlardan dərələrə axdı, Sənin təyin etdiyin yerlərə töküldü.
Ascendunt montes: et descendunt campi in locum, quem fundasti eis.
9 Onların önünə hədd qoydun ki, ondan aşmasınlar, Heç vaxt daşıb dünyanı basmasınlar.
Terminum posuisti, quem non transgredientur: neque convertentur operire terram.
10 Bulaqları vadilərdən fışqırtdın, Dağların arasından axıtdın.
Qui emittis fontes in convallibus: inter medium montium pertransibunt aquae.
11 Bu bulaqlar bütün çöl heyvanlarına su verər, Vəhşi eşşəklər içər, susuzluğu gedər.
Potabunt omnes bestiae agri: expectabunt onagri in siti sua.
12 Yanlarında quşlar yuva qurar, Budaqlara qonub oxuyar.
Super ea volucres caeli habitabunt: de medio petrarum dabunt voces.
13 Sən dağları göydəki sarayından sulayırsan, Əlinin bəhrəsindən yer doyur.
Rigans montes de superioribus suis: de fructu operum tuorum satiabitur terra:
14 Heyvanlar üçün ot bitirirsən, İnsana becərmək üçün bitkilər yetirirsən. Qoy insan torpaqdan azuqəsini çıxartsın:
Producens foenum iumentis, et herbam servituti hominum: Ut educas panem de terra:
15 Ürəkləri xoşhal edən şərabı, Üzləri güldürən zeytun yağını, Taqət verən çörəyi.
et vinum laetificet cor hominis: Ut exhilaret faciem in oleo: et panis cor hominis confirmet.
16 Doyunca su içər Rəbbin ağacları, Livanda əkdiyi sidr ağacları.
Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani, quas plantavit:
17 Bu ağaclarda quşlar yuva qurar, Leyləklərin yuvası şam ağacındadır.
illic passeres nidificabunt. Herodii domus dux est eorum:
18 Uca dağlar dağ keçilərinin oylağıdır, Qayalar qayadovşanlarının sığınacağıdır.
montes excelsi cervis: petra refugium herinaciis.
19 Fəsilləri müəyyən etmək üçün ayı yaratdın, Günəş batacağı zamanı bilir.
Fecit lunam in tempora: sol cognovit occasum suum.
20 Gecə olsun deyə havanı qaraldırsan, Bütün meşə heyvanları vurnuxmaya düşürlər.
Posuisti tenebras, et facta est nox: in ipsa pertransibunt omnes bestiae silvae.
21 Ov üçün gənc aslanlar nərə çəkərlər, Öz yemlərini Allahdan istəyərlər.
Catuli leonum rugientes, ut rapiant, et quaerant a Deo escam sibi.
22 Gün doğanda çəkilirlər, Yuvalarında yatırlar.
Ortus est sol, et congregati sunt: et in cubilibus suis collocabuntur.
23 İnsanlar iş başına gedir, Qaş qaralana qədər işləyirlər.
Exibit homo ad opus suum: et ad operationem suam usque ad vesperum.
24 Ya Rəbb, əməllərin çoxdur! Hər birini müdrikliklə etmisən, Yaratdıqların yer üzünü doldurub.
Quam magnificata sunt opera tua Domine! omnia in sapientia fecisti: impleta est terra possessione tua.
25 Böyük, dərin dənizlərin var, Orada da saysız məxluqlar – Həm kiçik, həm də böyük canlılar qaynaşar.
Hoc mare magnum, et spatiosum manibus: illic reptilia, quorum non est numerus. Animalia pusilla cum magnis:
26 Oradan gəmilər keçir, Yaratdığın Livyatan sularda oynayır.
illic naves pertransibunt. Draco iste, quem formasti ad illudendum ei:
27 Bunların hamısı gözləyir ki, Sən Vaxtlı-vaxtında onları yemləyəsən.
omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
28 Sən yem verərkən onlar yem yığırlar, Açıq əlinin nemətindən doyurlar.
Dante te illis, colligent: aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
29 Amma üzünü gizlədərkən vəlvələyə düşürlər, Sən onların nəfəsini kəsərkən ölüb torpağa qarışırlar,
Avertente autem te faciem, turbabuntur: auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
30 Ruhunu göndərərkən onlar yaranır, Yer üzünə yeni həyat verirsən.
Emittes spiritum tuum, et creabuntur: et renovabis faciem terrae.
31 Rəbbin ehtişamı qoy əbədi var olsun! Qoy Rəbb yaratdıqlarına görə şad olsun!
Sit gloria Domini in saeculum: laetabitur Dominus in operibus suis:
32 Rəbb yerə baxanda yer lərzəyə gəlir, Dağa toxunanda dağ tüstülənir.
Qui respicit terram, et facit eam tremere: qui tangit montes, et fumigant.
33 Rəbbə ömrüm boyu ilahi söyləyəcəyəm, Nə qədər varam, Allahımı tərənnüm edəcəyəm.
Cantabo Domino in vita mea: psallam Deo meo quamdiu sum.
34 Düşüncəm Ona xoş görünsün, Mən Rəbbə görə sevinəcəyəm.
Iucundum sit ei eloquium meum: ego vero delectabor in Domino.
35 Günahkarlar yer üzündən silinsinlər, Pis adamlar yox olsunlar! Rəbbə alqış et, ey könlüm! Rəbbə həmd edin!
Deficiant peccatores a terra, et iniqui ita ut non sint: benedic anima mea Domino.
