Zəbur 104
1 Rəbbə alqış et, ey könlüm! Ya Rəbb Allahım, Sən nə qədər böyüksən, Ehtişamı, əzəməti geyinmisən!
Anima mia, benedici l’Eterno! O Eterno, mio Dio, tu sei sommamente grande; sei vestito di splendore e di maestà.
2 Nura libas kimi bürünən, Göyləri çadır tək açan,
Egli s’ammanta di luce come d’una veste; distende i cieli come un padiglione;
3 Yuxarı otaqlarını suların üstündə quran, Buludları Özünə araba edən, Yel qanadları üstünə minib gəzən,
egli costruisce le sue alte stanze nelle acque; fa delle nuvole il suo carro, s’avanza sulle ali del vento;
4 Küləyi Özünə elçi edən, Yanar odu Özünə xidmətçi edən Sənsən!
fa dei venti i suoi messaggeri, delle fiamme di fuoco i suoi ministri.
5 Yer üzünün təməlini elə qurdun ki, Əsla sarsılmasın.
Egli ha fondato la terra sulle sue basi; non sarà smossa mai in perpetuo.
6 Dərin suları libas kimi yer üzünə geydirdin, Sular dağların üstünə qalxdı.
Tu l’avevi coperta dell’abisso come d’una veste, le acque s’erano fermate sui monti.
7 Sənin məzəmmətindən sular çəkildi, Şimşəyinin səsindən qorxub qaçdı.
Alla tua minaccia esse si ritirarono, alla voce del tuo tuono fuggirono spaventate.
8 Dağlardan dərələrə axdı, Sənin təyin etdiyin yerlərə töküldü.
Le montagne sorsero, le valli s’abbassarono nel luogo che tu avevi stabilito per loro.
9 Onların önünə hədd qoydun ki, ondan aşmasınlar, Heç vaxt daşıb dünyanı basmasınlar.
Tu hai posto alle acque un limite che non trapasseranno; esse non torneranno a coprire la terra.
10 Bulaqları vadilərdən fışqırtdın, Dağların arasından axıtdın.
Egli manda fonti nelle valli, ed esse scorrono fra le montagne;
11 Bu bulaqlar bütün çöl heyvanlarına su verər, Vəhşi eşşəklər içər, susuzluğu gedər.
abbeverano tutte le bestie della campagna, gli asini selvatici vi si dissetano.
12 Yanlarında quşlar yuva qurar, Budaqlara qonub oxuyar.
Presso a quelle si riparano gli uccelli del cielo; di mezzo alle fronde fanno udir la loro voce.
13 Sən dağları göydəki sarayından sulayırsan, Əlinin bəhrəsindən yer doyur.
Egli adacqua i monti dall’alto delle sue stanze, la terra è saziata col frutto delle tue opere.
14 Heyvanlar üçün ot bitirirsən, İnsana becərmək üçün bitkilər yetirirsən. Qoy insan torpaqdan azuqəsini çıxartsın:
Egli fa germogliar l’erba per il bestiame e le piante per il servizio dell’uomo, facendo uscir dalla terra il nutrimento,
15 Ürəkləri xoşhal edən şərabı, Üzləri güldürən zeytun yağını, Taqət verən çörəyi.
e il vino che rallegra il cuor dell’uomo, e l’olio che gli fa risplender la faccia, e il pane che sostenta il cuore dei mortali.
16 Doyunca su içər Rəbbin ağacları, Livanda əkdiyi sidr ağacları.
Gli alberi dell’Eterno sono saziati, i cedri del Libano, ch’egli ha piantati.
17 Bu ağaclarda quşlar yuva qurar, Leyləklərin yuvası şam ağacındadır.
Gli uccelli vi fanno i loro nidi; la cicogna fa dei cipressi la sua dimora;
18 Uca dağlar dağ keçilərinin oylağıdır, Qayalar qayadovşanlarının sığınacağıdır.
le alte montagne son per i camosci, le rocce sono il rifugio de’ conigli.
19 Fəsilləri müəyyən etmək üçün ayı yaratdın, Günəş batacağı zamanı bilir.
Egli ha fatto la luna per le stagioni; il sole conosce il suo tramonto.
20 Gecə olsun deyə havanı qaraldırsan, Bütün meşə heyvanları vurnuxmaya düşürlər.
Tu mandi le tenebre e vien la notte, nella quale tutte le bestie delle foreste si mettono in moto.
21 Ov üçün gənc aslanlar nərə çəkərlər, Öz yemlərini Allahdan istəyərlər.
I leoncelli ruggono dietro la preda e chiedono il loro pasto a Dio.
22 Gün doğanda çəkilirlər, Yuvalarında yatırlar.
Si leva il sole, esse si ritirano e vanno a giacere nei loro covi.
23 İnsanlar iş başına gedir, Qaş qaralana qədər işləyirlər.
L’uomo esce all’opera sua e al suo lavoro fino alla sera.
24 Ya Rəbb, əməllərin çoxdur! Hər birini müdrikliklə etmisən, Yaratdıqların yer üzünü doldurub.
Quanto son numerose le tue opere, o Eterno! Tu le hai fatte tutte con sapienza; la terra è piena delle tue ricchezze.
25 Böyük, dərin dənizlərin var, Orada da saysız məxluqlar – Həm kiçik, həm də böyük canlılar qaynaşar.
Ecco il mare, grande ed ampio, dove si muovon creature senza numero, animali piccoli e grandi.
26 Oradan gəmilər keçir, Yaratdığın Livyatan sularda oynayır.
Là vogano le navi e quel leviatan che hai creato per scherzare in esso.
27 Bunların hamısı gözləyir ki, Sən Vaxtlı-vaxtında onları yemləyəsən.
Tutti quanti sperano in te che tu dia loro il lor cibo a suo tempo.
28 Sən yem verərkən onlar yem yığırlar, Açıq əlinin nemətindən doyurlar.
Tu lo dài loro ed essi lo raccolgono; tu apri la mano ed essi son saziati di beni.
29 Amma üzünü gizlədərkən vəlvələyə düşürlər, Sən onların nəfəsini kəsərkən ölüb torpağa qarışırlar,
Tu nascondi la tua faccia, essi sono smarriti; tu ritiri il loro fiato, ed essi muoiono e tornano nella loro polvere.
30 Ruhunu göndərərkən onlar yaranır, Yer üzünə yeni həyat verirsən.
Tu mandi il tuo spirito, essi sono creati, e tu rinnovi la faccia della terra.
31 Rəbbin ehtişamı qoy əbədi var olsun! Qoy Rəbb yaratdıqlarına görə şad olsun!
Duri in perpetuo la gloria dell’Eterno, si rallegri l’Eterno nelle opere sue!
32 Rəbb yerə baxanda yer lərzəyə gəlir, Dağa toxunanda dağ tüstülənir.
Egli riguarda la terra, ed essa trema; egli tocca i monti, ed essi fumano.
33 Rəbbə ömrüm boyu ilahi söyləyəcəyəm, Nə qədər varam, Allahımı tərənnüm edəcəyəm.
Io canterò all’Eterno finché io viva; salmeggerò al mio Dio finché io esista.
34 Düşüncəm Ona xoş görünsün, Mən Rəbbə görə sevinəcəyəm.
Possa la mia meditazione essergli gradita! Io mi rallegrerò nell’Eterno.
35 Günahkarlar yer üzündən silinsinlər, Pis adamlar yox olsunlar! Rəbbə alqış et, ey könlüm! Rəbbə həmd edin!
Spariscano i peccatori dalla terra, e gli empi non siano più! Anima mia, benedici l’Eterno. Alleluia.
