Zəbur 104
1 Rəbbə alqış et, ey könlüm! Ya Rəbb Allahım, Sən nə qədər böyüksən, Ehtişamı, əzəməti geyinmisən!
Mon âme, bénis l'Éternel! Éternel, mon Dieu, tu es très grand, tu es revêtu de splendeur et de majesté!
2 Nura libas kimi bürünən, Göyləri çadır tək açan,
Il s'enveloppe de lumière comme d'un vêtement, Il déploie les Cieux comme une tenture;
3 Yuxarı otaqlarını suların üstündə quran, Buludları Özünə araba edən, Yel qanadları üstünə minib gəzən,
Il élève sur les eaux le haut de sa demeure, Il fait des nuées son char, Il s'avance sur les ailes du vent.
4 Küləyi Özünə elçi edən, Yanar odu Özünə xidmətçi edən Sənsən!
Il fait des vents ses messagers, et ses ministres, du feu enflammé.
5 Yer üzünün təməlini elə qurdun ki, Əsla sarsılmasın.
Il assit la terre sur ses bases, elle est inébranlable pour toujours, pour jamais.
6 Dərin suları libas kimi yer üzünə geydirdin, Sular dağların üstünə qalxdı.
Tu l'avais couverte de l'abîme comme d'un manteau, les eaux se tenaient sur les montagnes;
7 Sənin məzəmmətindən sular çəkildi, Şimşəyinin səsindən qorxub qaçdı.
à ta menace elles ont fui, à la voix de ton tonnerre elles ont reculé:
8 Dağlardan dərələrə axdı, Sənin təyin etdiyin yerlərə töküldü.
les montagnes montèrent, les vallées descendirent à la place que tu leur assignas.
9 Onların önünə hədd qoydun ki, ondan aşmasınlar, Heç vaxt daşıb dünyanı basmasınlar.
Tu posas des limites qu'elles ne franchiraient plus, afin qu'elles ne vinssent plus recouvrir la terre.
10 Bulaqları vadilərdən fışqırtdın, Dağların arasından axıtdın.
Tu fais jaillir des sources pour former les ruisseaux; ils s'écoulent entre les montagnes;
11 Bu bulaqlar bütün çöl heyvanlarına su verər, Vəhşi eşşəklər içər, susuzluğu gedər.
ils abreuvent toutes les bêtes des champs, les onagres y étanchent leur soif.
12 Yanlarında quşlar yuva qurar, Budaqlara qonub oxuyar.
Sur leurs bords séjournent les oiseaux du ciel, entre les rameaux ils font entendre leur voix.
13 Sən dağları göydəki sarayından sulayırsan, Əlinin bəhrəsindən yer doyur.
Du haut de sa demeure Il arrose les montagnes, et la terre se rassasie du fruit de tes œuvres.
14 Heyvanlar üçün ot bitirirsən, İnsana becərmək üçün bitkilər yetirirsən. Qoy insan torpaqdan azuqəsini çıxartsın:
Il fait croître l'herbe pour les quadrupèdes, et les plantes pour le service de l'homme, tirant ainsi le pain du sein de la terre;
15 Ürəkləri xoşhal edən şərabı, Üzləri güldürən zeytun yağını, Taqət verən çörəyi.
et le vin qui réjouit le cœur de l'homme, et, plus que l'huile, fait resplendir son visage; et le pain qui fortifie le cœur de l'homme.
16 Doyunca su içər Rəbbin ağacları, Livanda əkdiyi sidr ağacları.
Les arbres de l'Éternel sont rassasiés, les cèdres du Liban qu'il a plantés,
17 Bu ağaclarda quşlar yuva qurar, Leyləklərin yuvası şam ağacındadır.
où viennent nicher les oiseaux, la cigogne, qui habite les pins.
18 Uca dağlar dağ keçilərinin oylağıdır, Qayalar qayadovşanlarının sığınacağıdır.
Les hautes montagnes sont pour les bouquetins, et les rochers sont l'asile des gerboises.
19 Fəsilləri müəyyən etmək üçün ayı yaratdın, Günəş batacağı zamanı bilir.
Il créa la lune pour marquer les temps; le soleil connaît son couchant.
20 Gecə olsun deyə havanı qaraldırsan, Bütün meşə heyvanları vurnuxmaya düşürlər.
Tu fais l'obscurité, et il est nuit: alors toutes les bêtes des forêts sont en mouvement;
21 Ov üçün gənc aslanlar nərə çəkərlər, Öz yemlərini Allahdan istəyərlər.
les jeunes lions rugissent après la proie, et demandent à Dieu leur pâture.
22 Gün doğanda çəkilirlər, Yuvalarında yatırlar.
Le soleil se lève: ils se retirent, et vont reposer dans leurs tanières.
23 İnsanlar iş başına gedir, Qaş qaralana qədər işləyirlər.
L'homme se rend à son travail, et à son labour jusques au soir.
24 Ya Rəbb, əməllərin çoxdur! Hər birini müdrikliklə etmisən, Yaratdıqların yer üzünü doldurub.
Que tes œuvres sont nombreuses, ô Éternel! Tu les as toutes faites avec sagesse; la terre est pleine de tes richesses.
25 Böyük, dərin dənizlərin var, Orada da saysız məxluqlar – Həm kiçik, həm də böyük canlılar qaynaşar.
Dans cette mer grande et vaste fourmillent sans nombre des animaux petits et grands.
26 Oradan gəmilər keçir, Yaratdığın Livyatan sularda oynayır.
Là circulent les navires, le Léviathan que tu formas pour s'y jouer.
27 Bunların hamısı gözləyir ki, Sən Vaxtlı-vaxtında onları yemləyəsən.
Tous ils s'attendent à toi, pour que tu leur donnes la nourriture en son temps.
28 Sən yem verərkən onlar yem yığırlar, Açıq əlinin nemətindən doyurlar.
Tu leur donnes, ils recueillent; tu ouvres ta main, ils se rassasient de biens.
29 Amma üzünü gizlədərkən vəlvələyə düşürlər, Sən onların nəfəsini kəsərkən ölüb torpağa qarışırlar,
Tu caches ta face, ils sont éperdus; tu leur retires le souffle, ils expirent et rentrent dans leur poudre.
30 Ruhunu göndərərkən onlar yaranır, Yer üzünə yeni həyat verirsən.
Tu émets ton souffle, ils sont créés, et tu renouvelles la face de la terre.
31 Rəbbin ehtişamı qoy əbədi var olsun! Qoy Rəbb yaratdıqlarına görə şad olsun!
La gloire de l'Éternel demeure à jamais; l'Éternel se réjouit de ses œuvres.
32 Rəbb yerə baxanda yer lərzəyə gəlir, Dağa toxunanda dağ tüstülənir.
Il regarde la terre, et elle tremble; Il touche les montagnes, et elles sont fumantes.
33 Rəbbə ömrüm boyu ilahi söyləyəcəyəm, Nə qədər varam, Allahımı tərənnüm edəcəyəm.
Je veux chanter l'Etemel, tant que je vivrai, célébrer mon Dieu, tant que je serai.
34 Düşüncəm Ona xoş görünsün, Mən Rəbbə görə sevinəcəyəm.
Que mes chants lui soient agréables! Je fais mes délices de l'Éternel.
35 Günahkarlar yer üzündən silinsinlər, Pis adamlar yox olsunlar! Rəbbə alqış et, ey könlüm! Rəbbə həmd edin!
Que les pécheurs disparaissent de la terre, et que les impies cessent d'être! Mon âme, bénis l'Éternel! Alléluia!
