Zəbur 104
1 Rəbbə alqış et, ey könlüm! Ya Rəbb Allahım, Sən nə qədər böyüksən, Ehtişamı, əzəməti geyinmisən!
Bless the LORD, O my soul. O LORD my God, thou art very great; thou art clothed with honor and majesty.
2 Nura libas kimi bürünən, Göyləri çadır tək açan,
Who coverest [thyself] with light as [with] a garment: who stretchest out the heavens like a curtain:
3 Yuxarı otaqlarını suların üstündə quran, Buludları Özünə araba edən, Yel qanadları üstünə minib gəzən,
Who layeth the beams of his chambers in the waters: who maketh the clouds his chariot: who walketh upon the wings of the wind:
4 Küləyi Özünə elçi edən, Yanar odu Özünə xidmətçi edən Sənsən!
Who maketh his angels spirits; his ministers a flaming fire:
5 Yer üzünün təməlini elə qurdun ki, Əsla sarsılmasın.
[Who] laid the foundations of the earth, [that] it should not be removed for ever.
6 Dərin suları libas kimi yer üzünə geydirdin, Sular dağların üstünə qalxdı.
Thou coveredst it with the deep as [with] a garment: the waters stood above the mountains.
7 Sənin məzəmmətindən sular çəkildi, Şimşəyinin səsindən qorxub qaçdı.
At thy rebuke they fled; at the voice of thy thunder they hasted away.
8 Dağlardan dərələrə axdı, Sənin təyin etdiyin yerlərə töküldü.
They go up by the mountains; they go down by the valleys to the place which thou hast founded for them.
9 Onların önünə hədd qoydun ki, ondan aşmasınlar, Heç vaxt daşıb dünyanı basmasınlar.
Thou hast set a bound that they may not pass over; that they turn not again to cover the earth.
10 Bulaqları vadilərdən fışqırtdın, Dağların arasından axıtdın.
He sendeth the springs into the valleys, [which] run among the hills.
11 Bu bulaqlar bütün çöl heyvanlarına su verər, Vəhşi eşşəklər içər, susuzluğu gedər.
They give drink to every beast of the field: the wild asses quench their thirst.
12 Yanlarında quşlar yuva qurar, Budaqlara qonub oxuyar.
By them shall the fowls of the heaven have their habitation, [which] sing among the branches.
13 Sən dağları göydəki sarayından sulayırsan, Əlinin bəhrəsindən yer doyur.
He watereth the hills from his chambers: the earth is satisfied with the fruit of thy works.
14 Heyvanlar üçün ot bitirirsən, İnsana becərmək üçün bitkilər yetirirsən. Qoy insan torpaqdan azuqəsini çıxartsın:
He causeth the grass to grow for the cattle, and herb for the service of man: that he may bring forth food out of the earth;
15 Ürəkləri xoşhal edən şərabı, Üzləri güldürən zeytun yağını, Taqət verən çörəyi.
And wine [that] maketh glad the heart of man, [and] oil to make [his] face to shine, and bread [which] strengtheneth man's heart.
16 Doyunca su içər Rəbbin ağacları, Livanda əkdiyi sidr ağacları.
The trees of the LORD are full [of sap]; the cedars of Lebanon, which he hath planted;
17 Bu ağaclarda quşlar yuva qurar, Leyləklərin yuvası şam ağacındadır.
Where the birds make their nests: [as for] the stork, the fir-trees [are] her house.
18 Uca dağlar dağ keçilərinin oylağıdır, Qayalar qayadovşanlarının sığınacağıdır.
The high hills [are] a refuge for the wild goats; [and] the rocks for the conies.
19 Fəsilləri müəyyən etmək üçün ayı yaratdın, Günəş batacağı zamanı bilir.
He appointeth the moon for seasons: the sun knoweth his going down.
20 Gecə olsun deyə havanı qaraldırsan, Bütün meşə heyvanları vurnuxmaya düşürlər.
Thou makest darkness, and it is night: in which all the beasts of the forest do creep [forth].
21 Ov üçün gənc aslanlar nərə çəkərlər, Öz yemlərini Allahdan istəyərlər.
The young lions roar after their prey, and seek their food from God.
22 Gün doğanda çəkilirlər, Yuvalarında yatırlar.
The sun ariseth, they collect, and lay themselves down in their dens.
23 İnsanlar iş başına gedir, Qaş qaralana qədər işləyirlər.
Man goeth forth to his work and to his labor until the evening.
24 Ya Rəbb, əməllərin çoxdur! Hər birini müdrikliklə etmisən, Yaratdıqların yer üzünü doldurub.
O LORD, how manifold are thy works! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches.
25 Böyük, dərin dənizlərin var, Orada da saysız məxluqlar – Həm kiçik, həm də böyük canlılar qaynaşar.
[So is] this great and wide sea, in which [are] creeping animals innumerable, both small and great beasts.
26 Oradan gəmilər keçir, Yaratdığın Livyatan sularda oynayır.
There go the ships: [there is] that leviathan, [which] thou hast made to play therein.
27 Bunların hamısı gözləyir ki, Sən Vaxtlı-vaxtında onları yemləyəsən.
These wait all upon thee; that thou mayest give [them] their food in due season.
28 Sən yem verərkən onlar yem yığırlar, Açıq əlinin nemətindən doyurlar.
[That which] thou givest them, they gather: thou openest thy hand, they are filled with good.
29 Amma üzünü gizlədərkən vəlvələyə düşürlər, Sən onların nəfəsini kəsərkən ölüb torpağa qarışırlar,
Thou hidest thy face, they are troubled: thou takest away their breath, they die, and return to their dust.
30 Ruhunu göndərərkən onlar yaranır, Yer üzünə yeni həyat verirsən.
Thou sendest forth thy spirit, they are created: and thou renewest the face of the earth.
31 Rəbbin ehtişamı qoy əbədi var olsun! Qoy Rəbb yaratdıqlarına görə şad olsun!
The glory of the LORD shall endure for ever: the LORD shall rejoice in his works.
32 Rəbb yerə baxanda yer lərzəyə gəlir, Dağa toxunanda dağ tüstülənir.
He looketh on the earth, and it trembleth: he toucheth the hills, and they smoke.
33 Rəbbə ömrüm boyu ilahi söyləyəcəyəm, Nə qədər varam, Allahımı tərənnüm edəcəyəm.
I will sing to the LORD as long as I live: I will sing praise to my God while I have my being.
34 Düşüncəm Ona xoş görünsün, Mən Rəbbə görə sevinəcəyəm.
My meditation of him shall be sweet: I will be glad in the LORD.
35 Günahkarlar yer üzündən silinsinlər, Pis adamlar yox olsunlar! Rəbbə alqış et, ey könlüm! Rəbbə həmd edin!
Let sinners be consumed out of the earth, and let the wicked be no more. Bless thou the LORD, O my soul. Praise ye the LORD.
