Zəbur 104
1 Rəbbə alqış et, ey könlüm! Ya Rəbb Allahım, Sən nə qədər böyüksən, Ehtişamı, əzəməti geyinmisən!
Dobrořeč duše má Hospodinu. Hospodine Bože můj, velmi jsi veliký, velebnost a krásu jsi oblékl.
2 Nura libas kimi bürünən, Göyləri çadır tək açan,
Přioděls se světlem jako rouchem, roztáhls nebesa jako kortýnu.
3 Yuxarı otaqlarını suların üstündə quran, Buludları Özünə araba edən, Yel qanadları üstünə minib gəzən,
Kterýž sklenul na vodách paláce své, kterýž užívá hustých oblaků místo vozů, a vznáší se na peří větrovém.
4 Küləyi Özünə elçi edən, Yanar odu Özünə xidmətçi edən Sənsən!
Kterýž činí posly své duchy, služebníky své oheň plápolající.
5 Yer üzünün təməlini elə qurdun ki, Əsla sarsılmasın.
Založil zemi na sloupích jejich, tak že se nepohne na věky věků.
6 Dərin suları libas kimi yer üzünə geydirdin, Sular dağların üstünə qalxdı.
Propastí jako rouchem byl jsi ji přioděl, i nad horami stály vody.
7 Sənin məzəmmətindən sular çəkildi, Şimşəyinin səsindən qorxub qaçdı.
K žehrání tvému rozběhly se, před hřmotem hromu tvého pospíšily,
8 Dağlardan dərələrə axdı, Sənin təyin etdiyin yerlərə töküldü.
(Vystoupily hory, snížilo se údolí), na místo, kteréž jsi jim založil.
9 Onların önünə hədd qoydun ki, ondan aşmasınlar, Heç vaxt daşıb dünyanı basmasınlar.
Meze jsi položil, aby jich nepřestupovaly, ani se navracovaly k přikrývání země.
10 Bulaqları vadilərdən fışqırtdın, Dağların arasından axıtdın.
Kterýž vypouštíš potoky přes údolé, aby tekli mezi horami,
11 Bu bulaqlar bütün çöl heyvanlarına su verər, Vəhşi eşşəklər içər, susuzluğu gedər.
A nápoj dávali všechněm živočichům polním. Tuť uhašují oslové divocí žízeň svou.
12 Yanlarında quşlar yuva qurar, Budaqlara qonub oxuyar.
Při nich hnízdí se ptactvo nebeské, a z prostřed ratolestí hlas svůj vydává.
13 Sən dağları göydəki sarayından sulayırsan, Əlinin bəhrəsindən yer doyur.
Kterýž svlažuješ hory z výsostí svých, aby ovocem činů tvých sytila se země.
14 Heyvanlar üçün ot bitirirsən, İnsana becərmək üçün bitkilər yetirirsən. Qoy insan torpaqdan azuqəsini çıxartsın:
Dáváš, aby rostla tráva dobytku, a bylina ku potřebě člověku, abys tak vyvodil chléb z země,
15 Ürəkləri xoşhal edən şərabı, Üzləri güldürən zeytun yağını, Taqət verən çörəyi.
A víno, jenž obveseluje srdce člověka. Èiní, aby se stkvěla tvář od oleje, ano i pokrmem zdržuje život lidský.
16 Doyunca su içər Rəbbin ağacları, Livanda əkdiyi sidr ağacları.
Nasyceno bývá i dříví Hospodinovo, cedrové Libánští, kteréž štípil.
17 Bu ağaclarda quşlar yuva qurar, Leyləklərin yuvası şam ağacındadır.
Na nichž se ptáci hnízdí, i čáp příbytek svůj má na jedlí.
18 Uca dağlar dağ keçilərinin oylağıdır, Qayalar qayadovşanlarının sığınacağıdır.
Hory vysoké jsou kamsíků, skály útočiště králíků.
19 Fəsilləri müəyyən etmək üçün ayı yaratdın, Günəş batacağı zamanı bilir.
Učinil měsíc k jistým časům, a slunce zná západ svůj.
20 Gecə olsun deyə havanı qaraldırsan, Bütün meşə heyvanları vurnuxmaya düşürlər.
Uvodíš tmu, a bývá noc, v níž vybíhají všickni živočichové lesní:
21 Ov üçün gənc aslanlar nərə çəkərlər, Öz yemlərini Allahdan istəyərlər.
Lvíčata řvoucí po loupeži, aby hledali od Boha silného pokrmu svého.
22 Gün doğanda çəkilirlər, Yuvalarında yatırlar.
Když slunce vychází, zase shromažďují se, a v doupatech svých se ukládají.
23 İnsanlar iş başına gedir, Qaş qaralana qədər işləyirlər.
Èlověk vychází ku práci své, a k dílu svému až do večera.
24 Ya Rəbb, əməllərin çoxdur! Hər birini müdrikliklə etmisən, Yaratdıqların yer üzünü doldurub.
Jak mnozí a velicí jsou skutkové tvoji, Hospodine! Všeckys je moudře učinil, plná jest země bohatství tvého.
25 Böyük, dərin dənizlərin var, Orada da saysız məxluqlar – Həm kiçik, həm də böyük canlılar qaynaşar.
V moři pak velikém a přeširokém, tamť jsou hmyzové nesčíslní, a živočichové malí i velicí.
26 Oradan gəmilər keçir, Yaratdığın Livyatan sularda oynayır.
Tuť bárky přecházejí i velryb, kteréhož jsi stvořil, aby v něm hrál.
27 Bunların hamısı gözləyir ki, Sən Vaxtlı-vaxtında onları yemləyəsən.
Všecko to na tě očekává, abys jim dával pokrm časem svým.
28 Sən yem verərkən onlar yem yığırlar, Açıq əlinin nemətindən doyurlar.
Když jim dáváš, sbírají; když otvíráš ruku svou, nasyceni bývají dobrými věcmi.
29 Amma üzünü gizlədərkən vəlvələyə düşürlər, Sən onların nəfəsini kəsərkən ölüb torpağa qarışırlar,
Když skrýváš tvář svou, rmoutí se; když odjímáš ducha jejich, hynou, a v prach svůj se navracejí.
30 Ruhunu göndərərkən onlar yaranır, Yer üzünə yeni həyat verirsən.
Vysíláš ducha svého, a zase stvořeni bývají, a obnovuješ tvář země.
31 Rəbbin ehtişamı qoy əbədi var olsun! Qoy Rəbb yaratdıqlarına görə şad olsun!
Budiž sláva Hospodinova na věky, rozveselujž se Hospodin v skutcích svých.
32 Rəbb yerə baxanda yer lərzəyə gəlir, Dağa toxunanda dağ tüstülənir.
On když pohledí na zemi, anať se třese; když se dotkne hor, anť se kouří.
33 Rəbbə ömrüm boyu ilahi söyləyəcəyəm, Nə qədər varam, Allahımı tərənnüm edəcəyəm.
Zpívati budu Hospodinu, dokudž jsem živ; žalmy Bohu svému zpívati budu, pokudž mne stává.
34 Düşüncəm Ona xoş görünsün, Mən Rəbbə görə sevinəcəyəm.
Libé bude přemyšlování mé o něm, jáť rozveselím se v Hospodinu.
35 Günahkarlar yer üzündən silinsinlər, Pis adamlar yox olsunlar! Rəbbə alqış et, ey könlüm! Rəbbə həmd edin!
Ó by hříšníci vyhynuli z země, a bezbožných aby již nebylo. Dobrořeč duše má Hospodinu. Halelujah.
