< Zəbur 103 >

1 Davudun məzmuru. Rəbbə alqış et, ey könlüm, Ey bütün varlığım, Onun müqəddəs adına alqış et!
Ein Psalm Davids. Lobe den HERRN, meine Seele, und was in mir ist, seinen heiligen Namen!
2 Rəbbə alqış et, ey könlüm, Unutma etdiyi yaxşılıqları:
Lobe den HERRN, meine Seele, und vergiß nicht, was er dir Gutes getan hat:
3 Odur bütün təqsirlərini əfv edən, Bütün xəstəliklərinə şəfa verən.
der dir alle deine Sünden vergibt und heilet alle deine Gebrechen,
4 Odur həyatını məzara düşməkdən qurtaran, Məhəbbətin, mərhəmətin tacını başına qoyan.
der dein Leben vom Verderben erlöst, der dich krönt mit Gnade und Barmherzigkeit,
5 Odur ömür boyu səni bərəkəti ilə doyduran, Səni təzələyib gənc, gümrah qartala oxşadan.
der deinen Mund fröhlich macht, und du wieder jung wirst wie ein Adler.
6 Rəbb bütün miskinlər üçün Haqq və ədalət edir.
Der HERR schafft Gerechtigkeit und Gericht allen, die Unrecht leiden.
7 Yollarını Musaya, Əməllərini İsrail övladlarına göstərib.
Er hat seine Wege Mose wissen lassen, die Kinder Israel sein Tun.
8 Rəbb rəhmli və lütfkardır, Hədsiz səbirli və bol məhəbbətlidir.
Barmherzig und gnädig ist der HERR, geduldig und von großer Güte.
9 Həmişə töhmətləndirməz, Qəzəbi sonsuza qədər sürməz.
Er wird nicht immer hadern noch ewiglich Zorn halten.
10 Bizimlə günahlarımıza görə davranmaz, Təqsirlərimizin əvəzini çıxmaz.
Er handelt nicht mit uns nach unsern Sünden und vergilt uns nicht nach unsrer Missetat.
11 Çünki göylər yerdən nə qədər ucadırsa, Ondan qorxanlara olan məhəbbəti o qədər böyükdür.
Denn so hoch der Himmel über der Erde ist, läßt er seine Gnade walten über die, so ihn fürchten.
12 Nə qədər şərq qərbdən uzaqdırsa, Qanunsuzluqlarımızı bizdən o qədər uzaqlaşdırıb.
So ferne der Morgen ist vom Abend, läßt er unsre Übertretungen von uns sein.
13 Ata övladlarına rəhm etdiyi kimi Rəbb də Ondan qorxanlara elə rəhm edir.
Wie sich ein Vater über Kinder erbarmt, so erbarmt sich der HERR über die, so ihn fürchten.
14 Çünki necə yarandığımızı bilir, Torpaqdan düzəlməyimizi unutmur.
Denn er kennt, was für ein Gemächte wir sind; er gedenkt daran, daß wir Staub sind.
15 İnsanınsa ömrü bir ota oxşar, Çəmən gülləri kimi çiçək açar,
Ein Mensch ist in seinem Leben wie Gras, er blüht wie eine Blume auf dem Feld;
16 Üstündən yel əsərkən yox olur, Yerində izi belə, qalmır.
wenn der Wind darüber geht, so ist sie nimmer da, und ihre Stätte kennt sie nicht mehr.
17 Rəbbin isə Ondan qorxanlara olan məhəbbəti, Onların övladlarına olan salehliyi Əzəldən var, bu əbədi qalacaq.
Die Gnade aber des HERRN währet von Ewigkeit zu Ewigkeit über die, so ihn fürchten, und seine Gerechtigkeit auf Kindeskind
18 Onun əhdinə vəfa edənlərə bunları göstərir, Qayda-qanunlarını yerinə yetirənləri unutmur.
bei denen, die seinen Bund halten und gedenken an seine Gebote, daß sie darnach tun.
19 Rəbb taxtını göylərdə qurub, Hər yerdə hökmranlıq edir.
Der HERR hat seinen Stuhl im Himmel bereitet, und sein Reich herrscht über alles.
20 Rəbbə alqış edin, ey Onun mələkləri, Ey Onun sözünə baxıb icra edən qüdrətli igidlər!
Lobet den HERRN, ihr seine Engel, ihr starken Helden, die ihr seine Befehle ausrichtet, daß man höre auf die Stimme seines Wortes!
21 Rəbbə alqış edin, ey səmanın bütün orduları, İradəsini yerinə yetirən xidmətçiləri!
Lobet den HERRN, alle seine Heerscharen, seine Diener, die ihr seinen Willen tut!
22 Rəbbə alqış edin, ey Onun yaratdıqları, Ey Onun hökm etdiyi yer üzərində olan bütün varlıqlar! Rəbbə alqış et, ey könlüm!
Lobet den HERRN, alle seine Werke, an allen Orten seiner Herrschaft! Lobe den HERRN, meine Seele!

< Zəbur 103 >