Zəbur 103
1 Davudun məzmuru. Rəbbə alqış et, ey könlüm, Ey bütün varlığım, Onun müqəddəs adına alqış et!
Van David. Loof Jahweh, mijn ziel, Heel mijn binnenste zijn heilige Naam;
2 Rəbbə alqış et, ey könlüm, Unutma etdiyi yaxşılıqları:
Loof Jahweh, mijn ziel, En vergeet zijn talloze weldaden niet!
3 Odur bütün təqsirlərini əfv edən, Bütün xəstəliklərinə şəfa verən.
Hij is het, die al uw zonden vergeeft, En al uw zwakheid geneest;
4 Odur həyatını məzara düşməkdən qurtaran, Məhəbbətin, mərhəmətin tacını başına qoyan.
Die uw leven behoedt voor het graf, U kroont met genade en ontferming;
5 Odur ömür boyu səni bərəkəti ilə doyduran, Səni təzələyib gənc, gümrah qartala oxşadan.
Die al uw verlangens bevredigt, En als een adelaar uw jeugd verjongt!
6 Rəbb bütün miskinlər üçün Haqq və ədalət edir.
Jahweh oefent gerechtigheid uit, Schaft recht aan alle verdrukten:
7 Yollarını Musaya, Əməllərini İsrail övladlarına göstərib.
Hij toonde Moses zijn wegen, Aan de kinderen van Israël zijn machtige werken!
8 Rəbb rəhmli və lütfkardır, Hədsiz səbirli və bol məhəbbətlidir.
Maar Jahweh is ook barmhartig en genadig, Lankmoedig en rijk aan ontferming:
9 Həmişə töhmətləndirməz, Qəzəbi sonsuza qədər sürməz.
Hij toornt niet voor immer, En wrokt niet voor eeuwig;
10 Bizimlə günahlarımıza görə davranmaz, Təqsirlərimizin əvəzini çıxmaz.
Hij vergeldt ons niet naar onze zonden, En straft ons niet naar onze schuld.
11 Çünki göylər yerdən nə qədər ucadırsa, Ondan qorxanlara olan məhəbbəti o qədər böyükdür.
Neen, zo hoog als de hemel Zich boven de aarde verheft, Zo groot is zijn goedheid Voor hen, die Hem vrezen!
12 Nə qədər şərq qərbdən uzaqdırsa, Qanunsuzluqlarımızı bizdən o qədər uzaqlaşdırıb.
Zo ver het oosten staat van het westen, Werpt Hij onze schuld van Zich af;
13 Ata övladlarına rəhm etdiyi kimi Rəbb də Ondan qorxanlara elə rəhm edir.
Zoals een vader zich over zijn kinderen ontfermt, Ontfermt Zich Jahweh over hen, die Hem vrezen:
14 Çünki necə yarandığımızı bilir, Torpaqdan düzəlməyimizi unutmur.
Want Hij kent onze aard, En bedenkt, dat wij stof zijn.
15 İnsanınsa ömrü bir ota oxşar, Çəmən gülləri kimi çiçək açar,
Als het gras zijn de dagen der mensen, Ze bloeien als een bloem op het veld:
16 Üstündən yel əsərkən yox olur, Yerində izi belə, qalmır.
Waait er een wind overheen, ze is weg, En men weet niet meer, waar ze stond.
17 Rəbbin isə Ondan qorxanlara olan məhəbbəti, Onların övladlarına olan salehliyi Əzəldən var, bu əbədi qalacaq.
Maar van eeuwigheid is de goedheid van Jahweh, En tot in eeuwigheid blijft zij bestaan; Zijn barmhartigheid is voor hen, die Hem vrezen, En voor de kinderen van hun zonen:
18 Onun əhdinə vəfa edənlərə bunları göstərir, Qayda-qanunlarını yerinə yetirənləri unutmur.
Voor hen, die zijn Verbond onderhouden, Zijn geboden gedenken en ze volbrengen.
19 Rəbb taxtını göylərdə qurub, Hər yerdə hökmranlıq edir.
In de hemel heeft Jahweh zijn troon opgeslagen, En zijn koningschap beheerst het heelal;
20 Rəbbə alqış edin, ey Onun mələkləri, Ey Onun sözünə baxıb icra edən qüdrətli igidlər!
Jahweh’s engelen zingen Hem glorie, De sterke helden, die zijn geboden volbrengen, Die gehoorzamen aan zijn bevelen!
21 Rəbbə alqış edin, ey səmanın bütün orduları, İradəsini yerinə yetirən xidmətçiləri!
Looft Jahweh dan, al zijn legerscharen, Zijn dienaars, die zijn wil volbrengt;
22 Rəbbə alqış edin, ey Onun yaratdıqları, Ey Onun hökm etdiyi yer üzərində olan bütün varlıqlar! Rəbbə alqış et, ey könlüm!
Looft Jahweh, al zijn werken, In iedere plaats van zijn rijk; Loof Jahweh, mijn ziel!
