< Zəbur 102 >

1 Bir məzlumun duası. Taqətdən düşüb Rəbbin hüzurunda şikayətlənəndə. Ya Rəbb, bu duama qulaq as, Qoy fəryadım Sənə çatsın.
Drottinn, heyrðu bæn mína! Hlustaðu á ákall mitt!
2 Nə olar, dar günümdə üzünü məndən gizlətmə, Qulaq as, Səni çağırarkən mənə tez cavab ver.
Snúðu ekki baki við mér á ógæfutímum. Hneigðu eyra þitt að mér og svaraðu mér fljótt.
3 Günlərim tüstü kimi çəkilir, Sümüklərim elə bil yanıb közə dönür.
Ævi mín líður svo hratt, dagarnir fljúga hver af öðrum.
4 Ürəyim kəsilib atılan ot kimi saralıb-solur, Çörək yemək belə, yadımdan çıxır.
Heilsan er búin, hjartað er sjúkt – ég er eins og visið strá. Maturinn er bragðlaus, ég er hættur að finna bragð.
5 Ah-zar çəkməkdən Bir dəri, bir sümük qalmışam.
Ég er ekkert nema skinn og bein.
6 İndi çöldəki yapalağa bənzəyirəm, Viranəlik bayquşu kimiyəm.
Ég er líkastur pelikan í eyðimörk eða uglu í húsarúst.
7 Gözümə yuxu getmir, Damda tənha qalan bir quşa bənzəyirəm.
Ég ligg andvaka og styn eins og einmana fugl á þaki.
8 Bütün gün düşmənlərim məni təhqir edir, Mənə istehza edənlər adımla lənət oxuyur.
Óvinir mínir hæða mig og spotta dag eftir dag.
9 Yeməyim çörək yerinə kül olub, İçməyim göz yaşıma qarışıb.
Fæða mín er aska, ekki brauð, og drykkur minn blandast tárum mínum.
10 Çünki qəzəbindən, hiddətindən Məni götürüb bir tərəfə atmısan.
Þú ert mér reiður Drottinn og hefur varpað mér burt frá þér.
11 Günlərim axşamın kölgəsi kimi keçir, Bir ot kimi quruyuram.
Líf mitt líður burt eins og kvöldskuggi. Ég visna eins og gras
12 Lakin Sən, ya Rəbb, əbədi taxtında əyləşmisən, Sənin şöhrətin nəsildən-nəslə deyiləcək.
en þú Drottinn ríkir í dýrð þinni að eilífu. Þinn orðstír mun lifa frá kynslóð til kynslóðar.
13 Sən qalxıb Siona mərhəmət edəcəksən, Zamanını təyin etdin, indi ona lütf ediləcək.
Ég veit að þú munt koma og vægja Jerúsalem. – Gerðu það núna! – Efndu loforð þitt um hjálp.
14 Çünki Sənin qulların onun daşlarını əziz tuturlar, Onun toz-torpağına necə də acıyırlar.
Því að þjóð þín elskar hvern stein í múr hennar og jafnvel rykið á strætum hennar.
15 Millətlər Rəbbin ismindən, Dünyanın bütün padşahları Onun əzəmətindən qorxacaqlar.
Þjóðirnar og konungar þeirra skjálfi fyrir Drottni og hans miklu dýrð,
16 Rəbb Sionu yenidən bərpa edəcək, Əzəmətində görünəcək,
því að Drottinn mun endurreisa Jerúsalem og birtast þar í dýrð!
17 Yoxsulların duasına qulaq asacaq, Yalvarışlarına xor baxmayacaq.
Hann hlustar á bænir fátæklinganna, gefur gaum að beiðni þeirra.
18 Sonrakı övladları Rəbbə həmd etsin deyə Qoy gələcək nəsil üçün belə yazılsın:
Þetta hef ég skráð til þess að komandi kynslóðir lofi Drottin fyrir öll hans verk. Fólk sem enn hefur ekki séð dagsins ljós mun vegsama hann.
19 «Rəbb müqəddəs yüksəklikdən, Göylərdən yer üzünə nəzər saldı;
Segið þeim að Drottinn leit niður frá musteri sínu á himnum.
20 Əsirlərin naləsini eşitmək üçün, Ölümə aparılanları azad etmək üçün».
Hann heyrði stunur þjóðar sinnar í ánauðinni – hún var dauðans matur – og hann frelsaði hana!
21 Ona görə Rəbbin ismini Sionda elan edəcəklər, Yerusəlimdə Ona həmdlər söyləyəcəklər
Þess vegna streyma þúsundir til musteris hans í Jerúsalem og lofa hann og vegsama um alla borgina.
22 Rəbbə xidmət etmək üçün gələrkən, Xalqlar, ölkələr bir yerə gələrkən.
Konungar jarðarinnar eru í þeim hópi.
23 Yolda ikən Rəbb gücümü azaltdı, O, ömrümü qısaltdı.
Hann hefur tekið frá mér lífskraftinn og stytt ævi mína.
24 Dedim: «Ey Allahım, canımı alma, ömrümün yarısıdır, Sənin illərin nəsillərdən-nəsillərə çatır».
En ég hrópaði til hans: „Þú, Guð sem lifir að eilífu, láttu mig ekki deyja fyrir aldur fram!
25 Yerin təməlini əzəldən qurmusan, Göylər Sənin əllərinin işidir!
Í upphafi lagðir þú undirstöður jarðarinnar og himnarnir eru verk handa þinna.
26 Onlar yox olacaq, amma Sən qalacaqsan, Hamısı paltar kimi köhnələcək, Onları geyim kimi dəyişdirəcəksən, Keçib-gedəcəklər.
Þau munu hverfa en þú ert að eilífu. Þau fyrnast, líkt og slitin föt sem lögð eru til hliðar.
27 Amma Sən dəyişməzsən, İllərin tükənməzdir.
En þú ert hinn sami og ár þín taka aldrei enda.
28 Qullarının övladları yaşayacaq, Nəvə-nəticələri hüzurunda dayanacaq.
En afkomendur okkar munu lifa og þú munt varðveita þá, kynslóð fram af kynslóð.“

< Zəbur 102 >