< Zəbur 102 >
1 Bir məzlumun duası. Taqətdən düşüb Rəbbin hüzurunda şikayətlənəndə. Ya Rəbb, bu duama qulaq as, Qoy fəryadım Sənə çatsın.
Prière d’un malheureux, lorsqu’il est abattu et qu’il répand sa plainte devant l’Éternel. Éternel, écoute ma prière, Et que mon cri parvienne jusqu’à toi!
2 Nə olar, dar günümdə üzünü məndən gizlətmə, Qulaq as, Səni çağırarkən mənə tez cavab ver.
Ne me cache pas ta face au jour de ma détresse! Incline vers moi ton oreille quand je crie! Hâte-toi de m’exaucer!
3 Günlərim tüstü kimi çəkilir, Sümüklərim elə bil yanıb közə dönür.
Car mes jours s’évanouissent en fumée, Et mes os sont enflammés comme un tison.
4 Ürəyim kəsilib atılan ot kimi saralıb-solur, Çörək yemək belə, yadımdan çıxır.
Mon cœur est frappé et se dessèche comme l’herbe; J’oublie même de manger mon pain.
5 Ah-zar çəkməkdən Bir dəri, bir sümük qalmışam.
Mes gémissements sont tels Que mes os s’attachent à ma chair.
6 İndi çöldəki yapalağa bənzəyirəm, Viranəlik bayquşu kimiyəm.
Je ressemble au pélican du désert, Je suis comme le chat-huant des ruines;
7 Gözümə yuxu getmir, Damda tənha qalan bir quşa bənzəyirəm.
Je n’ai plus de sommeil, et je suis Comme l’oiseau solitaire sur un toit.
8 Bütün gün düşmənlərim məni təhqir edir, Mənə istehza edənlər adımla lənət oxuyur.
Chaque jour mes ennemis m’outragent, Et c’est par moi que jurent mes adversaires en fureur.
9 Yeməyim çörək yerinə kül olub, İçməyim göz yaşıma qarışıb.
Je mange la poussière au lieu de pain, Et je mêle des larmes à ma boisson,
10 Çünki qəzəbindən, hiddətindən Məni götürüb bir tərəfə atmısan.
A cause de ta colère et de ta fureur; Car tu m’as soulevé et jeté au loin.
11 Günlərim axşamın kölgəsi kimi keçir, Bir ot kimi quruyuram.
Mes jours sont comme l’ombre à son déclin, Et je me dessèche comme l’herbe.
12 Lakin Sən, ya Rəbb, əbədi taxtında əyləşmisən, Sənin şöhrətin nəsildən-nəslə deyiləcək.
Mais toi, Éternel! Tu règnes à perpétuité, Et ta mémoire dure de génération en génération.
13 Sən qalxıb Siona mərhəmət edəcəksən, Zamanını təyin etdin, indi ona lütf ediləcək.
Tu te lèveras, tu auras pitié de Sion; Car le temps d’avoir pitié d’elle, Le temps fixé est à son terme;
14 Çünki Sənin qulların onun daşlarını əziz tuturlar, Onun toz-torpağına necə də acıyırlar.
Car tes serviteurs en aiment les pierres, Ils en chérissent la poussière.
15 Millətlər Rəbbin ismindən, Dünyanın bütün padşahları Onun əzəmətindən qorxacaqlar.
Alors les nations craindront le nom de l’Éternel, Et tous les rois de la terre ta gloire.
16 Rəbb Sionu yenidən bərpa edəcək, Əzəmətində görünəcək,
Oui, l’Éternel rebâtira Sion, Il se montrera dans sa gloire.
17 Yoxsulların duasına qulaq asacaq, Yalvarışlarına xor baxmayacaq.
Il est attentif à la prière du misérable, Il ne dédaigne pas sa prière.
18 Sonrakı övladları Rəbbə həmd etsin deyə Qoy gələcək nəsil üçün belə yazılsın:
Que cela soit écrit pour la génération future, Et que le peuple qui sera créé célèbre l’Éternel!
19 «Rəbb müqəddəs yüksəklikdən, Göylərdən yer üzünə nəzər saldı;
Car il regarde du lieu élevé de sa sainteté; Du haut des cieux l’Éternel regarde sur la terre,
20 Əsirlərin naləsini eşitmək üçün, Ölümə aparılanları azad etmək üçün».
Pour écouter les gémissements des captifs, Pour délivrer ceux qui vont périr,
21 Ona görə Rəbbin ismini Sionda elan edəcəklər, Yerusəlimdə Ona həmdlər söyləyəcəklər
Afin qu’ils publient dans Sion le nom de l’Éternel, Et ses louanges dans Jérusalem,
22 Rəbbə xidmət etmək üçün gələrkən, Xalqlar, ölkələr bir yerə gələrkən.
Quand tous les peuples s’assembleront, Et tous les royaumes, pour servir l’Éternel.
23 Yolda ikən Rəbb gücümü azaltdı, O, ömrümü qısaltdı.
Il a brisé ma force dans la route, Il a abrégé mes jours.
24 Dedim: «Ey Allahım, canımı alma, ömrümün yarısıdır, Sənin illərin nəsillərdən-nəsillərə çatır».
Je dis: Mon Dieu, ne m’enlève pas au milieu de mes jours, Toi, dont les années durent éternellement!
25 Yerin təməlini əzəldən qurmusan, Göylər Sənin əllərinin işidir!
Tu as anciennement fondé la terre, Et les cieux sont l’ouvrage de tes mains.
26 Onlar yox olacaq, amma Sən qalacaqsan, Hamısı paltar kimi köhnələcək, Onları geyim kimi dəyişdirəcəksən, Keçib-gedəcəklər.
Ils périront, mais tu subsisteras; Ils s’useront tous comme un vêtement; Tu les changeras comme un habit, et ils seront changés.
27 Amma Sən dəyişməzsən, İllərin tükənməzdir.
Mais toi, tu restes le même, Et tes années ne finiront point.
28 Qullarının övladları yaşayacaq, Nəvə-nəticələri hüzurunda dayanacaq.
Les fils de tes serviteurs habiteront leur pays, Et leur postérité s’affermira devant toi.