Zəbur 102
1 Bir məzlumun duası. Taqətdən düşüb Rəbbin hüzurunda şikayətlənəndə. Ya Rəbb, bu duama qulaq as, Qoy fəryadım Sənə çatsın.
A Prayer for the Humbled One when he is about to faint, and, before Yahweh, poureth out his grief. O Yahweh, hear thou my prayer, and let, my cry for help, unto thee, enter in.
2 Nə olar, dar günümdə üzünü məndən gizlətmə, Qulaq as, Səni çağırarkən mənə tez cavab ver.
Do not hide thy face from me, In the day when I am in distress, —Bend down unto me thine ear, In the day when I call, speedily answer me.
3 Günlərim tüstü kimi çəkilir, Sümüklərim elə bil yanıb közə dönür.
For, consumed in smoke, are my days, And, my bones, like a burning mass, are scorched through;
4 Ürəyim kəsilib atılan ot kimi saralıb-solur, Çörək yemək belə, yadımdan çıxır.
Smitten like herbage, so is my heart dried up, For I have forgotten to eat my food.
5 Ah-zar çəkməkdən Bir dəri, bir sümük qalmışam.
At the noise of my groaning, my bone, hath cleaved, to my flesh:
6 İndi çöldəki yapalağa bənzəyirəm, Viranəlik bayquşu kimiyəm.
I am like the pelican of the desert, I have become as an owl among ruins.
7 Gözümə yuxu getmir, Damda tənha qalan bir quşa bənzəyirəm.
I have watched and am become, Like a bird sitting alone upon a housetop.
8 Bütün gün düşmənlərim məni təhqir edir, Mənə istehza edənlər adımla lənət oxuyur.
All the day, have mine enemies, reproached me, And, they who are mad against me, by me, have sworn.
9 Yeməyim çörək yerinə kül olub, İçməyim göz yaşıma qarışıb.
For, ashes—like bread, have I eaten, And, my drink—with my tears, have I mingled;
10 Çünki qəzəbindən, hiddətindən Məni götürüb bir tərəfə atmısan.
Because of thine indignation and thy wrath, For thou hast lifted me up, and cast me down.
11 Günlərim axşamın kölgəsi kimi keçir, Bir ot kimi quruyuram.
My days, are like a shadow extended, And, I, as green herbage, do wither.
12 Lakin Sən, ya Rəbb, əbədi taxtında əyləşmisən, Sənin şöhrətin nəsildən-nəslə deyiləcək.
But, thou, O Yahweh, age-abidingly wilt remain, And the memorial of thee, to generation after generation.
13 Sən qalxıb Siona mərhəmət edəcəksən, Zamanını təyin etdin, indi ona lütf ediləcək.
Thou, wilt arise, wilt have compassion upon Zion, Surely it is time to favour her, Surely the time appointed, hath come;
14 Çünki Sənin qulların onun daşlarını əziz tuturlar, Onun toz-torpağına necə də acıyırlar.
Seeing that thy servants, take pleasure, in her stones, And, her dust, they favour:
15 Millətlər Rəbbin ismindən, Dünyanın bütün padşahları Onun əzəmətindən qorxacaqlar.
That the nations may revere thy Name, O Yahweh, And all the kings of the earth, thy glory.
16 Rəbb Sionu yenidən bərpa edəcək, Əzəmətində görünəcək,
When Yahweh, hath built up, Zion, Hath appeared in his glory;
17 Yoxsulların duasına qulaq asacaq, Yalvarışlarına xor baxmayacaq.
Hath turned towards the prayer of the destitute, And not despised their prayer,
18 Sonrakı övladları Rəbbə həmd etsin deyə Qoy gələcək nəsil üçün belə yazılsın:
This, shall be written, for a later generation, And, a people to be created, will give praise unto Yah: —
19 «Rəbb müqəddəs yüksəklikdən, Göylərdən yer üzünə nəzər saldı;
That he looked down, out of his holy height, Yahweh, from the heavens unto the earth, directed his gaze; —
20 Əsirlərin naləsini eşitmək üçün, Ölümə aparılanları azad etmək üçün».
To hear the groaning of the prisoner, To set free, them who were appointed to death.
21 Ona görə Rəbbin ismini Sionda elan edəcəklər, Yerusəlimdə Ona həmdlər söyləyəcəklər
To the end the Name of Yahweh, might be celebrated in Zion, And his praise in Jerusalem:
22 Rəbbə xidmət etmək üçün gələrkən, Xalqlar, ölkələr bir yerə gələrkən.
When the peoples, gather themselves together, And the kingdoms, to serve Yahweh.
23 Yolda ikən Rəbb gücümü azaltdı, O, ömrümü qısaltdı.
He hath prostrated, in the way, my strength, —He hath shortened my days.
24 Dedim: «Ey Allahım, canımı alma, ömrümün yarısıdır, Sənin illərin nəsillərdən-nəsillərə çatır».
I said, O my GOD, do not remove me in the midst of my days, Throughout the generation of generations, are thy years;
25 Yerin təməlini əzəldən qurmusan, Göylər Sənin əllərinin işidir!
Of old—the earth, thou didst found, And, the work of thy hands, are the heavens;
26 Onlar yox olacaq, amma Sən qalacaqsan, Hamısı paltar kimi köhnələcək, Onları geyim kimi dəyişdirəcəksən, Keçib-gedəcəklər.
They, shall perish, But, thou, wilt abide; And, they all, like a garment, shall fall in pieces, As a vesture, wilt thou change them and they shall vanish;
27 Amma Sən dəyişməzsən, İllərin tükənməzdir.
But, thou, art, the same, —And, thy years, shall have no end:
28 Qullarının övladları yaşayacaq, Nəvə-nəticələri hüzurunda dayanacaq.
The children of thy servants, shall continue, —And, their seed, before thee, be established.
