Süleymanin Məsəlləri 8
1 Məgər hikmət çağırmırmı, Məgər dərrakə səsləmirmi
Hør, visdommen roper, og forstanden lar sin røst høre.
2 Uca yerlərdə, yol kənarında, Yollar ayrıcında dayanıb?
Oppe på hauger ved veien står hun, der hvor stiene møtes;
3 Darvazaların yanında, şəhərin qarşısında, Qapıların kandarında çağırır:
ved siden av portene, ved byens utgang, i inngangen til portene roper hun høit:
4 «Ey insanlar, mən sizi səsləyirəm, Ey bəşər övladları, sizə xitab edirəm.
Til eder, I menn, roper jeg, og min røst lyder til menneskenes barn.
5 Ey cahillər, uzaqgörən olun, Ey axmaqlar, ağıllanın.
Lær klokskap, I enfoldige, og lær forstand, I uforstandige!
6 Dinləyin, əla şeylərdən danışıram, Dilimdən düz sözlər çıxır.
Hør! Om store ting taler jeg, og jeg oplater mine leber med rettvishet;
7 Ağzım həqiqət söyləyir, Dilim şərdən iyrənir.
min tunge taler sannhet, og ugudelighet er en vederstyggelighet for mine leber.
8 Ağzımdan yalnız salehlik sözləri çıxır, Sözlərimdə nə əyrilik, nə də ki yalan var.
Alle min munns ord er rette, det er intet falskt eller vrangt i dem.
9 Anlayanlar üçün hər şey aydındır, Bilik qazananlar üçün bu bir həqiqətdir.
De er alle sammen likefremme for den forstandige og rette for dem som har funnet kunnskap.
10 Gümüşü yox, tərbiyəmi qəbul edin, Saf qızıldan çox biliyi seçin.
Ta imot min tilrettevisning istedenfor sølv, og ta imot kunnskap fremfor utsøkt gull!
11 Çünki hikmət yaqutdan qiymətlidir, İnsanın könlü istəyən şeylər ona tay deyil.
For visdom er bedre enn perler, og ingen skatt kan lignes med den.
12 Mən hikmətəm, uzaqgörənlik məndə məskən salıb, Biliyi, dərrakəni tapmışam.
Jeg, visdommen, har klokskap i eie, og jeg forstår å finne kloke råd.
13 Rəbb qorxusu pisliyə nifrət etməkdir, Lovğalığa, təkəbbürə, pis yola, Hiyləli dilə nifrət edərəm.
Å frykte Herren er å hate ondt; stolthet og overmot, ond ferd og en falsk munn hater jeg.
14 Nəsihət, sağlam şüur mənimdir, İdrak mənəm, qüvvəm var.
Mig tilhører råd og sann innsikt, jeg er forstand, mig hører styrke til.
15 Mənim vasitəmlə şahlar hökmranlıq edir, Hökmdarlar ədalətli fərman verir.
Ved mig regjerer kongene, og ved mig fastsetter fyrstene hvad rett er.
16 Ədalətli hakim olan bütün başçılar və əsilzadələr Mənim vasitəmlə hökm verir.
Ved mig styrer herskerne og høvdingene, alle dommere på jorden.
17 Məni sevənləri sevirəm, Məni səylə axtaran tapır.
Jeg elsker dem som elsker mig, og de som søker mig, skal finne mig.
18 Sərvət və şərəf, Dağılmaz var-dövlət və salehlik yanımdadır.
Hos mig er rikdom og ære, gammelt arvegods og rettferdighet.
19 Barım qızıldan, saf qızıldan dəyərlidir, Bəhərim gümüşdən qiymətlidir.
Min frukt er bedre enn gull, ja det fineste gull, og den vinning jeg gir, er bedre enn utsøkt sølv.
20 Mən salehlik yolunda, Ədalət yollarının ortasında gəzərəm.
På rettferds vei vandrer jeg, midt på rettens stier;
21 Məni sevənləri sərvətə çatdıraram, Xəzinələrini dolduraram.
derfor gir jeg dem som elsker mig, sann rikdom til arv og fyller deres forrådskammere.
22 Rəbb Öz yolunun başlanğıcında, Hər işindən əvvəl mənə malik oldu.
Herren skapte mig som sitt første verk, før sine andre gjerninger, i fordums tid.
23 Yaradılışın əzəlindən, Dünya yaranmazdan əvvəl mən var idim.
Fra evighet er jeg blitt til, fra først av, før jorden var.
24 Dərin sular olmazdan əvvəl, Bol sulu çeşmələr olmazdan əvvəl doğulmuşam.
Da avgrunnene ennu ikke var til, blev jeg født, da der ennu ikke fantes kilder fylt med vann.
25 Dağlar yaradılmazdan əvvəl, Təpələr mövcud olmazdan əvvəl təvəllüd tapmışam.
Før fjellene blev senket ned, før haugene blev til, blev jeg født,
26 Rəbb dünyanı, çölü-düzü, torpaqları yaradanda,
før han hadde skapt jord og mark og jorderikes første muldklump.
27 Göyləri yaradanda, Dərinliyin üzü üstündə bir dairə çəkəndə,
Da han bygget himmelen, var jeg der, da han slo hvelving over avgrunnen.
28 Buludları yuxarıda yerləşdirəndə, Dərinlikdə bulaqları bağlayanda,
Da han festet skyene oventil, da han bandt avgrunnens kilder,
29 Sular əmrindən çıxmasın deyə dənizə sədd çəkəndə, Yerin bünövrələrini təyin edəndə
da han satte grense for havet, så vannene ikke går lenger enn han byder, da han la jordens grunnvoller -
30 Rəbbin yanında memar idim. Hər gün fərəhlənirdim, Hüzurunda həmişə sevinirdim.
da var jeg verksmester hos ham, og jeg var hans lyst dag efter dag, jeg lekte alltid for hans åsyn;
31 Yaratdığı aləmə görə sevinirdim, Bəşər övladlarına görə fərəhlənirdim.
jeg lekte på hele hans vide jord, og min lyst hadde jeg i menneskenes barn.
32 İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın: Yoluma bağlı qalan nə bəxtiyardır!
Og nu, barn, hør på mig! Salige er de som følger mine veier.
33 Verdiyim tərbiyəyə qulaq asın, Hikmət alın, onu bir tərəfə atmayın.
Hør på min tilrettevisning og bli vise og forakt den ikke!
34 Mənə qulaq asan, Hər gün darvazalarım qarşısında duran, Qapılarımda dayanıb gözləyən nə bəxtiyardır!
Salig er det menneske som hører på mig, så han våker ved mine dører dag efter dag og vokter mine dørstolper.
35 Çünki məni tapan həyat tapar, Rəbbi razı salar.
For den som finner mig, finner livet og får nåde hos Herren.
36 Məni əldən verən canına qəsd edər, Mənə nifrət edənlərin hamısı ölümü sevər».
Men den som ikke finner mig, skader sig selv; alle de som hater mig, elsker døden.
