Süleymanin Məsəlləri 8
1 Məgər hikmət çağırmırmı, Məgər dərrakə səsləmirmi
Mon ikke Visdommen kalder, løfter Indsigten ikke sin Røst?
2 Uca yerlərdə, yol kənarında, Yollar ayrıcında dayanıb?
Oppe paa Høje ved Vejen, ved Korsveje træder den frem;
3 Darvazaların yanında, şəhərin qarşısında, Qapıların kandarında çağırır:
ved Porte, ved Byens Udgang, ved Dørenes Indgang raaber den:
4 «Ey insanlar, mən sizi səsləyirəm, Ey bəşər övladları, sizə xitab edirəm.
Jeg kalder paa eder, I Mænd, løfter min Røst til Menneskens Børn.
5 Ey cahillər, uzaqgörən olun, Ey axmaqlar, ağıllanın.
I tankeløse, vind jer dog Klogskab, I Taaber, saa faa dog Forstand!
6 Dinləyin, əla şeylərdən danışıram, Dilimdən düz sözlər çıxır.
Hør, thi jeg fører ædel Tale, aabner mine Læber med retvise Ord;
7 Ağzım həqiqət söyləyir, Dilim şərdən iyrənir.
ja, Sandhed taler min Gane, gudløse Læber er mig en Gru.
8 Ağzımdan yalnız salehlik sözləri çıxır, Sözlərimdə nə əyrilik, nə də ki yalan var.
Rette er alle Ord af min Mund, intet er falskt eller vrangt;
9 Anlayanlar üçün hər şey aydındır, Bilik qazananlar üçün bu bir həqiqətdir.
de er alle ligetil for den kloge, retvise for dem der vandt Indsigt.
10 Gümüşü yox, tərbiyəmi qəbul edin, Saf qızıldan çox biliyi seçin.
Tag ved Lære, tag ikke mod Sølv, tag mod Kundskab fremfor udsøgt Guld;
11 Çünki hikmət yaqutdan qiymətlidir, İnsanın könlü istəyən şeylər ona tay deyil.
thi Visdom er bedre end Perler, ingen Skatte opvejer den.
12 Mən hikmətəm, uzaqgörənlik məndə məskən salıb, Biliyi, dərrakəni tapmışam.
Jeg, Visdom, er Klogskabs Nabo og raader over Kundskab og Kløgt.
13 Rəbb qorxusu pisliyə nifrət etməkdir, Lovğalığa, təkəbbürə, pis yola, Hiyləli dilə nifrət edərəm.
HERRENS Frygt er Had til det onde. Jeg hader Hovmod og Stolthed, den onde Vej og den falske Mund.
14 Nəsihət, sağlam şüur mənimdir, İdrak mənəm, qüvvəm var.
Jeg ejer Raad og Visdom, jeg har Forstand, jeg har Styrke.
15 Mənim vasitəmlə şahlar hökmranlıq edir, Hökmdarlar ədalətli fərman verir.
Ved mig kan Konger styre og Styresmænd give retfærdige Love;
16 Ədalətli hakim olan bütün başçılar və əsilzadələr Mənim vasitəmlə hökm verir.
ved mig kan Fyrster raade og Stormænd dømme Jorden.
17 Məni sevənləri sevirəm, Məni səylə axtaran tapır.
Jeg elsker dem, der elsker mig, og de, der søger mig, finder mig.
18 Sərvət və şərəf, Dağılmaz var-dövlət və salehlik yanımdadır.
Hos mig er der Rigdom og Ære, ældgammelt Gods og Retfærd.
19 Barım qızıldan, saf qızıldan dəyərlidir, Bəhərim gümüşdən qiymətlidir.
Min Frugt er bedre end Guld og Malme, min Afgrøde bedre end kosteligt Sølv.
20 Mən salehlik yolunda, Ədalət yollarının ortasında gəzərəm.
Jeg vandrer paa Retfærds Vej, midt hen ad Rettens Stier
21 Məni sevənləri sərvətə çatdıraram, Xəzinələrini dolduraram.
for at tildele dem, der elsker mig, Gods og fylde deres Forraadshuse.
22 Rəbb Öz yolunun başlanğıcında, Hər işindən əvvəl mənə malik oldu.
Mig skabte HERREN først blandt sine Værker, i Urtid, førend han skabte andet;
23 Yaradılışın əzəlindən, Dünya yaranmazdan əvvəl mən var idim.
jeg blev frembragt i Evigheden, i Begyndelsen, i Jordens tidligste Tider;
24 Dərin sular olmazdan əvvəl, Bol sulu çeşmələr olmazdan əvvəl doğulmuşam.
jeg fødtes, før Verdensdybet var til, før Kilderne, Vandenes Væld, var til;
25 Dağlar yaradılmazdan əvvəl, Təpələr mövcud olmazdan əvvəl təvəllüd tapmışam.
førend Bjergene sænkedes, før Højene fødtes jeg,
26 Rəbb dünyanı, çölü-düzü, torpaqları yaradanda,
førend han skabte Jord og Marker, det første af Jordsmonnets Støv.
27 Göyləri yaradanda, Dərinliyin üzü üstündə bir dairə çəkəndə,
Da han grundfæsted Himlen, var jeg hos ham, da han satte Hvælv over Verdensdybet.
28 Buludları yuxarıda yerləşdirəndə, Dərinlikdə bulaqları bağlayanda,
Da han fæstede Skyerne oventil og gav Verdensdybets Kilder deres faste Sted,
29 Sular əmrindən çıxmasın deyə dənizə sədd çəkəndə, Yerin bünövrələrini təyin edəndə
da han satte Havet en Grænse, at Vandene ej skulde bryde hans Lov, da han lagde Jordens Grundvold,
30 Rəbbin yanında memar idim. Hər gün fərəhlənirdim, Hüzurunda həmişə sevinirdim.
da var jeg Fosterbarn hos ham, hans Glæde Dag efter Dag; for hans Aasyn leged jeg altid,
31 Yaratdığı aləmə görə sevinirdim, Bəşər övladlarına görə fərəhlənirdim.
leged paa hans vide Jord og havde min Glæde af Menneskens Børn.
32 İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın: Yoluma bağlı qalan nə bəxtiyardır!
Og nu, I Sønner, hør mig! Vel den, der vogter paa mine Veje!
33 Verdiyim tərbiyəyə qulaq asın, Hikmət alın, onu bir tərəfə atmayın.
Hør paa Tugt og bliv vise, lad ikke haant derom!
34 Mənə qulaq asan, Hər gün darvazalarım qarşısında duran, Qapılarımda dayanıb gözləyən nə bəxtiyardır!
Lykkelig den, der hører paa mig, saa han daglig vaager ved mine Døre og vogter paa mine Dørstolper.
35 Çünki məni tapan həyat tapar, Rəbbi razı salar.
Thi den, der finder mig; finder Liv og opnaar Yndest hos HERREN;
36 Məni əldən verən canına qəsd edər, Mənə nifrət edənlərin hamısı ölümü sevər».
men den, som mister mig, skader sig selv; enhver, som hader mig, elsker Døden.
