Süleymanin Məsəlləri 6
1 Oğlum, qonşuna zamin durub, Yadlarla əlbir olub,
Mia filo! se vi garantiis por via proksimulo Kaj donis vian manon por aliulo,
2 Ağzından çıxan sözlərlə tələyə düşmüsənsə, Ağzından çıxan sözlərlə ələ keçmisənsə,
Tiam vi enretiĝis per la vortoj de via buŝo, Kaptiĝis per la vortoj de via buŝo.
3 Demək bu qonşunun əlinə düşmüsən. Oğlum, çalış, özünü qurtar: Get onun ayağına düş, yalvar-yaxar.
Tiam, mia filo, agu tiel kaj saviĝu, Ĉar vi falis en la mano de via proksimulo: Iru, vigliĝu, kaj petegu vian proksimulon;
4 Qoy gözünə yuxu getməsin, Kirpiklərin ağırlaşmasın.
Ne lasu viajn okulojn dormi Kaj viajn palpebrojn dormeti;
5 Özünü ovçunun əlindən ceyran kimi, Quşbazın əlindən quş kimi qurtar.
Savu vin, kiel gazelo, el la mano, Kaj kiel birdo el la mano de la birdokaptisto.
6 Ey tənbəl, qarışqalara diqqət yetir, Onların həyatından ibrət götür.
Iru al la formiko, vi maldiligentulo; Rigardu ĝian agadon, kaj saĝiĝu.
7 Onların nə başçıları var, Nə nəzarətçiləri, nə də hökmdarları.
Kvankam ĝi ne havas estron, Nek kontrolanton, nek reganton,
8 Yayda azuqələrini yığar, Biçin vaxtı özlərinə yem toplayarlar.
Ĝi pretigas en la somero sian panon, Ĝi kolektas dum la rikolto sian manĝon.
9 Ey tənbəl, nə qədər yatacaqsan? Nə vaxt yuxudan oyanacaqsan?
Ĝis kiam, maldiligentulo, vi kuŝos? Kiam vi leviĝos de via dormo?
10 Bir az da uzanıb yuxuya dalsan, Əl-qolunu uzadaraq yatsan,
Iom da dormo, iom da dormeto, Iom da kunmeto de la manoj por kuŝado;
11 Yoxsulluq soyğunçu kimi üstünə gələr, Ehtiyac quldur kimi sənə hücum çəkər.
Kaj venos via malriĉeco kiel rabisto, Kaj via senhaveco kiel viro armita.
12 Yaramaz adam – şər insan Əyri danışaraq dolanar,
Homo sentaŭga, homo malbonfarema, Iras kun buŝo malica,
13 Göz vurar, ayaqları ilə işarə edər, Barmaqları ilə göstərər.
Donas signojn per la okuloj, aludas per siaj piedoj, Komprenigas per siaj fingroj;
14 Qəlbinin məkrli niyyəti var, Həmişə şər qurar, nifaq salar.
Perverseco estas en lia koro, li intencas malbonon; En ĉiu tempo li semas malpacon.
15 Ona görə başına qəfildən bəla gələr, Birdən yıxılıb çarəsiz qalar.
Tial subite venos lia pereo; Li estos rompita subite, kaj neniu lin sanigos.
16 Rəbbin zəhləsi altı şeydən gedir, Yeddi şey var, ondan ikrah edir:
Jen estas ses aferoj, kiujn la Eternulo malamas, Kaj sep, kiujn Li abomenegas.
17 Təkəbbürlə baxan gözlər; Yalan danışan dil; Nahaq qan tökən əllər;
Arogantaj okuloj, mensogema lango, Kaj manoj, kiuj verŝas senkulpan sangon,
18 Məqsədi şər olan ürək; Şərə çatmaq üçün qaçan ayaqlar;
Koro, kiu preparas malbonfarajn intencojn, Piedoj, kiuj rapidas kuri al malbono,
19 Nəfəsini yalanla çıxaran yalançı şahid; Qardaşlar arasında nifaq salan şəxs.
Falsa atestanto, kiu elspiras mensogojn; Kaj tiu, kiu semas malpacon inter fratoj.
20 Oğlum, atanın əmrini yerinə yetir, Ananın öyrətdiklərini atma.
Konservu, mia filo, la ordonon de via patro, Kaj ne forĵetu la instruon de via patrino.
21 Onları qəlbinin başına yapışdır, Həmişə onları boynuna bağla.
Ligu ilin por ĉiam al via koro, Volvu ilin sur vian kolon.
22 Gəzəndə onlar sənə yol göstərər, Yatanda səni hifz edər, Oyananda sənə məsləhət verər.
Kiam vi iros, ili gvidos vin; Kiam vi kuŝiĝos, ili vin gardos; Kaj kiam vi vekiĝos, ili parolos kun vi.
23 Bu əmr çıraqdır, bu təlim nurdur, Tərbiyə üçün edilən məzəmmət həyat yoludur.
Ĉar moralordono estas lumingo, kaj instruo estas lumo, Kaj edifaj predikoj estas vojo de vivo,
24 Bunlar səni pozğun qadından, Şirindilli yad arvaddan qoruyar.
Por gardi vin kontraŭ malbona virino, Kontraŭ glata lango de fremdulino.
25 Onun gözəlliyinə aşiq olma, Onun kirpiklərinin əsiri olma.
Ne deziregu en via koro ŝian belecon, Kaj ne kaptiĝu per ŝiaj palpebroj.
26 Fahişənin üzündən insan bir tikə çörəyə möhtac qalar, Kiminsə zinakar arvadı insanın qiymətli canını ovlar.
Ĉar la kosto de publikulino estas nur unu pano; Sed fremda edzino forkaptas la grandvaloran animon.
27 Bir kişi qoynuna od alanda Əyin-başı yanmazmı?
Ĉu iu povas teni fajron en sia sino tiel, Ke liaj vestoj ne brulu?
28 Köz üzərində gəzənin Ayaqları bişməzmi?
Ĉu iu povas marŝi sur ardantaj karboj, Ne bruligante siajn piedojn?
29 Qonşusunun arvadının yanına girənin də halı belədir, O qadına toxunan cəzasını çəkər.
Tiel ankaŭ estas kun tiu, kiu venas al la edzino de sia proksimulo; Neniu, kiu ŝin ektuŝas, restas sen puno.
30 Qarnını doydurmaq üçün ac oğru oğurlarsa, Kimsə onu qınamaz.
Oni ne faras grandan honton al ŝtelanto, Se li ŝtelas por sin satigi, kiam li malsatas;
31 Amma onu tutsalar, yeddi qat ödəməlidir, Evinin var-yoxunu verməlidir.
Kaj kiam oni lin kaptas, li pagas sepoble; La tutan havon de sia domo li fordonas.
32 Qadınla zina edən qanmazdır, Özünü məhv etmək istəyən belə edər.
Sed kiu adultas kun virino, tiu estas sensaĝa; Tiu, kiu faras tion, pereigas sian animon;
33 Bu kişinin nəsibi kötək, şərəfsizlikdir, Biabırçılığı üzərindən silinməz.
Batojn kaj malhonoron li ricevas, Kaj lia honto ne elviŝiĝas;
34 Çünki ərini qeyrət coşdurar, Ondan amansızcasına qisas alar.
Ĉar furiozas la ĵaluzo de la edzo; Kaj li ne indulgas en la tempo de la venĝo.
35 Heç nə ilə ərinin qarşısını almaq olmaz, Nə verilsə belə, o razılaşmaz.
Li rigardas nenian kompenson, Kaj li ne akceptas, se vi volas eĉ multe donaci.
