Süleymanin Məsəlləri 5
1 Oğlum, mənim hikmətimə diqqət yetir, Qulağını müdrik sözlərimə tərəf çevir.
Min Søn! giv Agt paa min Visdom; bøj dit Øre til min Indsigt;
2 Onda dərrakəyə bağlanarsan, Dilin biliyi kənara atmaz.
at du maa gemme kloge Raad, og at dine Læber maa bevare Kundskab.
3 Əxlaqsız qadının dodağından sanki bal axır, Dili şirin, yağdan yumşaqdır.
Thi med Honning dryppe den fremmede Kvindes Læber, og glattere end Olie er hendes Gane.
4 Amma aqibəti yovşan kimi acıdır, İkiağızlı qılınc kimi kəskindir.
Men paa det sidste er hun besk som Malurt, hvas som et tveægget Sværd.
Hendes Fødder gaa nedad til Døden, hendes Skridt stunde imod Dødsriget. (Sheol h7585)
6 Həyat yoluna fikir vermir, Yolları dolaşıqdır, özü də bilmir.
For at hun ikke skal tænke over Livets Sti, ere hendes Veje ustadige, uden at hun ved det.
7 İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın, Dilimdən çıxan sözlərdən yayınmayın.
Saa hører mig nu, I Børn! og viger ikke fra min Munds Ord.
8 Belə qadından uzaq ol, Evinin qapısına yaxın getmə.
Lad din Vej være langt fra hende, og nærm dig ikke Døren til hendes Hus,
9 Yoxsa şərəfini yadlara verərsən, Ömrünü zalımlara sərf edərsən.
at du ikke skal give andre din Ære og en grusom Herre dine Aar;
10 Sənin var-yoxunu yadlar yeyər, Qazancın özgənin evinə gedər.
at fremmede ikke skulle mættes af din Formue, og alt, hvad du har arbejdet for, komme i anden Mands Hus;
11 Ömrünün sonu çatanda, Canında taqət qalmayanda Ah-nalə çəkərək belə deyərsən:
saa at du skal hyle; paa det sidste, naar dit Kød og dit Huld tæres hen,
12 «Mən də tərbiyəyə nifrət etdim, Ürəyimdə məzəmmətlərə güldüm!
og sige: Hvorledes har jeg dog kunnet hade Undervisning og mit Hjerte kunnet foragte Revselse?
13 Müəllimimin sözünə baxmadım, Tərbiyəçilərimə qulaq asmadım.
saa at jeg ikke hørte paa mine Læbers Røst, ej heller bøjede mit Øre til dem, som underviste mig.
14 Camaatın və icmanın arasında Az qala hər cür bəlaya düşəcəkdim».
Nær var jeg kommen i al Ulykke midt i Forsamlingen og Menigheden.
15 Öz su anbarından, Öz quyunun içməli suyundan iç.
Drik Vand af din egen Brønd og frisk Vand af din egen Kilde!
16 Niyə sənin qaynaqların küçələrə, Su arxların meydanlara axıb getsin?
Skulde vel dine Kilder flyde udenfor, dine Vandbække ud paa Gaderne?
17 Onlar yalnız səninki olsun, Yadlara paylama.
Lad dem høre dig til, dig alene, og ikke de fremmede tillige med dig.
18 Qoy çeşmən bərəkətli olsun, Gənc ikən evləndiyin arvadınla xoşbəxt yaşa!
Din Kilde være velsignet, og glæd dig ved din Ungdoms Hustru,
19 Sevimli maralın, gözəl ceyranın Həmişə səni öz döşləri ilə doydursun, Onun eşqi ilə məst ol.
en elskelig Hind og en yndig Stenged; hendes Barm beruse dig stedse, i hendes Kærlighed sværme du alle Tider.
20 Oğlum, niyə əxlaqsız qadınla məst olmalısan, Yad arvadı qoynuna almalısan?
Hvorfor vil du, min Søn! sværme for en fremmed Kvinde og favne en anden Kvindes Barm?
21 İnsanların yolları Rəbbin gözü qarşısındadır, Onların hər addımlarını yoxlayır.
Thi en Mands Veje ere for Herrens Øjne, og han vejer alle hans Skridt.
22 Şər insan öz təqsirlərinə görə tutular, Günahının kəməndinə dolanar.
Den ugudeliges Misgerninger skulle gribe ham selv, og han skal holdes fast i sin Synds Snorer.
23 Tərbiyəsizliyi üzündən həlak olar, Hədsiz səfehliyi üzündən azar.
Han skal dø, fordi han ikke vilde lade sig undervise, og han skal tumle om for sin Daarligheds Skyld.
