Süleymanin Məsəlləri 29
1 Məzəmmətlərə baxmayıb dikbaşlıq edən Birdən yıxılıb çarəsiz qalar.
Ein mann som etter mykje refsing endå er ein stivnakke, vil brått verta broten ulækjeleg sund.
2 Salehlər artanda xalq sevinər, Pis hökmdar olanda xalq nalə çəkər.
Når rettferdige aukar i tal, då gled seg folket, men når gudlaus mann kjem til styre, sukkar folket.
3 Hikmət sevən atasını sevindirər, Fahişələrə aşna olanın əlindən var-yoxu gedər.
Den som elskar visdom, gled sin far, men den som gjeng i lag med skjøkjor, øyder eiga si.
4 Padşah ölkəni ədalətlə möhkəmləndirər, Ağır vergilər qoyansa ölkəni süqut etdirər.
Ein konge held landet sitt uppe med rett, men ein skattekrevjar legg det i øyde.
5 Bir kişi ki qonşusunu yağlı dilə tutur, Onun addımları üçün tor qurur.
Ein mann som smeikjer for næsten sin, breider ut eit net for føterne hans.
6 Pisin günahı özünə tələdir, Saleh sevincindən haray çəkir.
Ein vond manns misgjerd er snara for honom, men rettferdig mann fegnast og gled seg.
7 Saleh kasıbların haqqını görür, Pis adam bunu dərk etmir.
Den rettferdige syter for stakarens sak, den gudlause hev ikkje greida på noko.
8 Rişxəndçilər şəhəri çaxnaşdırar, Hikmətlilər isə qəzəbi yatırar.
Spottarar øser upp ein by, men vismenner stiller vreiden.
9 Hikmətli səfehi məhkəməyə versə, Səfeh coşub lağ edər, dinclik gedər.
Når vismann fører sak mot dåren, vert dåren sinna og lær, og kann’kje vera still.
10 Qana susayanlar kamil insana nifrət edər, Əməlisalehlər can qurtarar.
Dei blodfuse hatar ein skuldlaus mann, og stend dei ærlege etter livet.
11 Axmaq həddini aşıb özündən çıxar, Hikmətli səbirli dayanar.
Alt sitt sinne slepper dåren ut, men vismannen døyver det til slutt.
12 Hökmdar yalan sözə qulaq asarsa, Bütün xidmətçiləri şər insana çevrilər.
Agtar ein hovding på lygneord, er alle hans tenarar nidingar.
13 Yoxsul insan və zalım bir-birinə bir şeydə bənzəyir: Hər ikisinin gözlərini işıqlandıran Rəbdir.
Fatigmann og valdsmann råkast, Herren gjev deim båe augneljos.
14 Padşah kasıblara həqiqətlə hökm versə, Taxtı əbədi möhkəmlənər.
Ein konge som dømer småfolk rett, hans kongsstol stend æveleg fast.
15 Kötək və məzəmmət hikmət gətirər, Özbaşına qalan uşaq anasını rüsvay edər.
Ris og age gjev visdom, men ein agelaus gut fører skam yver mor si.
16 Pislər çoxalanda cinayət artar, Salehlər görəcək ki, onlar necə yıxılacaqlar.
Når dei gudlause aukar, so aukar syndi, men dei rettferdige skal sjå med lyst på deira fall.
17 Oğluna tərbiyə ver ki, canın dinc olsun, Könlün bundan ləzzət alsın.
Aga son din, so vil han vera deg til hugnad og gjeva lostemat til sjæli di.
18 İlahi söz nazil olmayanda xalqda hərc-mərclik olar. Qanuna əməl edən nə bəxtiyardır!
Utan profetsyn vert folket vilt, men sæl er den som held lovi.
19 Qula sözlə tərbiyə vermək olmaz, Çünki başa düşsə belə, qulaq asmaz.
Med ord let trælen seg ikkje tukta, for han skynar deim vel, men bryr seg’kje um deim.
20 Düşünmədən danışana baxmısanmı? Axmağa ondan artıq ümid var.
Ser du ein mann som er snar til å tala, dåren gjev større von enn han.
21 Kim ərköyün qul böyütsə, Axırda bu ona dərd verər.
Kjæler du trælen upp frå hans ungdom, vil han vanvyrda deg til slutt.
22 Qəzəbli insan dava yaradar, Kəmhövsələ günahı artırar.
Sinna mann valdar trætta, og brålyndt mann gjer mang ei misgjerd.
23 İnsanı təkəbbürü alçaldar, İtaətkar şərəfə çatar.
Mannsens ovmod fører til fall, men den audmjuke vinn seg æra.
24 Oğruya qoşulan öz-özünə düşməndir, And içsə də, məhkəmədə həqiqəti söyləməz.
Den som helar med tjuven, hatar sitt liv, han høyrer dei tek han i eid, men gjev ingi vitring.
25 İnsandan qorxan özünü tələyə salar, Amma Rəbbə güvənən arxayın yaşar.
Manne-rædsla legg snaror, men den som lit på Herren, vert berga.
26 Çoxu hökmdarın hüzurunu arzular, Amma insan ədaləti Rəbdə tapar.
Mange vil te seg fram for ein styrar, men frå Herren fær kvar mann sin rett.
27 Salehlər haqsızlardan, Pis insanlarsa əməlisalehlərdən ikrah edər.
Ein styggedom for rettferdige er ein urettferdig mann, og ein styggedom for den gudlause er den som fer ærleg fram.
