Süleymanin Məsəlləri 29
1 Məzəmmətlərə baxmayıb dikbaşlıq edən Birdən yıxılıb çarəsiz qalar.
Hvo Nakken gør stiv, skønt revset tit, han knuses brat uden Lægedom.
2 Salehlər artanda xalq sevinər, Pis hökmdar olanda xalq nalə çəkər.
Er der mange retfærdige, glædes Folket, men raader de gudløse, sukker Folket.
3 Hikmət sevən atasını sevindirər, Fahişələrə aşna olanın əlindən var-yoxu gedər.
Hvo Visdom elsker, glæder sin Fader, hvo Skøger omgaas, bortødsler Gods.
4 Padşah ölkəni ədalətlə möhkəmləndirər, Ağır vergilər qoyansa ölkəni süqut etdirər.
Kongen grundfæster Landet med Ret, en Udsuger lægger det øde.
5 Bir kişi ki qonşusunu yağlı dilə tutur, Onun addımları üçün tor qurur.
Mand, der smigrer sin Næste, breder et Net for hans Fod.
6 Pisin günahı özünə tələdir, Saleh sevincindən haray çəkir.
I sin Brøde hildes den onde, den retfærdige jubler af Glæde.
7 Saleh kasıbların haqqını görür, Pis adam bunu dərk etmir.
Den retfærdige kender de ringes Retssag; den gudløse skønner intet.
8 Rişxəndçilər şəhəri çaxnaşdırar, Hikmətlilər isə qəzəbi yatırar.
Spottere ophidser Byen, men Vismænd, de stiller Vrede.
9 Hikmətli səfehi məhkəməyə versə, Səfeh coşub lağ edər, dinclik gedər.
Gaar Vismand i Rette med Daare, vredes og ler han, alt preller af.
10 Qana susayanlar kamil insana nifrət edər, Əməlisalehlər can qurtarar.
De blodtørstige hader lydefri Mand, de retsindige tager sig af ham.
11 Axmaq həddini aşıb özündən çıxar, Hikmətli səbirli dayanar.
En Taabe slipper al sin Voldsomhed løs, Vismand stiller den omsider.
12 Hökmdar yalan sözə qulaq asarsa, Bütün xidmətçiləri şər insana çevrilər.
En Fyrste, som lytter til Løgnetale, faar lutter gudløse Tjenere.
13 Yoxsul insan və zalım bir-birinə bir şeydə bənzəyir: Hər ikisinin gözlərini işıqlandıran Rəbdir.
Fattigmand og Blodsuger mødes, HERREN giver begges Øjne Glans.
14 Padşah kasıblara həqiqətlə hökm versə, Taxtı əbədi möhkəmlənər.
En Konge, der dømmer de ringe med Ret, hans Trone staar fast evindelig.
15 Kötək və məzəmmət hikmət gətirər, Özbaşına qalan uşaq anasını rüsvay edər.
Ris og Revselse, det giver Visdom, uvorn Dreng gør sin Moder Skam.
16 Pislər çoxalanda cinayət artar, Salehlər görəcək ki, onlar necə yıxılacaqlar.
Bliver mange gudløse, tiltager Synd; retfærdige ser med Fryd deres Fald.
17 Oğluna tərbiyə ver ki, canın dinc olsun, Könlün bundan ləzzət alsın.
Tugt din Søn, saa kvæger han dig og bringer din Sjæl, hvad der smager.
18 İlahi söz nazil olmayanda xalqda hərc-mərclik olar. Qanuna əməl edən nə bəxtiyardır!
Uden Syner forvildes et Folk; salig den, der vogter paa Loven.
19 Qula sözlə tərbiyə vermək olmaz, Çünki başa düşsə belə, qulaq asmaz.
Med Ord lader Træl sig ikke tugte, han fatter dem vel, men adlyder ikke.
20 Düşünmədən danışana baxmısanmı? Axmağa ondan artıq ümid var.
Ser du en Mand, der er hastig til Tale, for en Taabe er der snarere Haab end for ham.
21 Kim ərköyün qul böyütsə, Axırda bu ona dərd verər.
Forvænner man sin Træl fra ung, vil han til sidst være Herre.
22 Qəzəbli insan dava yaradar, Kəmhövsələ günahı artırar.
Hidsig Mand vækker Strid, vredladen Mand gør megen Synd.
23 İnsanı təkəbbürü alçaldar, İtaətkar şərəfə çatar.
Et Menneskes Hovmod ydmyger ham, den ydmyge opnaar Ære.
24 Oğruya qoşulan öz-özünə düşməndir, And içsə də, məhkəmədə həqiqəti söyləməz.
Hæleren hader sit Liv, han hører Forbandelsen, men melder intet.
25 İnsandan qorxan özünü tələyə salar, Amma Rəbbə güvənən arxayın yaşar.
Frygt for Mennesker leder i Snare, men den, der stoler paa HERREN, er bjærget.
26 Çoxu hökmdarın hüzurunu arzular, Amma insan ədaləti Rəbdə tapar.
Mange søger en Fyrstes Gunst; Mands Ret er dog fra HERREN.
27 Salehlər haqsızlardan, Pis insanlarsa əməlisalehlərdən ikrah edər.
Urettens Mand er retfærdiges Gru, hvo redeligt vandrer, gudløses Gru.
