< Süleymanin Məsəlləri 26 >
1 Yay fəslinə qar, biçinə yağış yaraşmadığı kimi Axmağa da şərəf yaraşmaz.
Kā sniegs vasarai un lietus pļaujamam laikam, tā ģeķim nepieder gods.
2 Sərçənin ora-bura uçduğu kimi, Qaranquşun gəlib-getdiyi kimi Nahaq qarğış da boşdur.
Kā putns nolidinājās, kā bezdelīga aizskrien, tā nenopelnīti lāsti neaizņem.
3 Ata qamçı, eşşəyə noxta necə yaraşırsa, Axmağın kürəyinə də kötək elə yaraşır.
Zirgam pātaga, ēzelim iemaukti un ģeķa mugurai rīkste.
4 Axmağa səfehliyinə görə cavab vermə, Yoxsa ona bənzərsən.
Neatbildi ģeķim pēc viņa ģeķības, ka tu viņam līdzi netopi.
5 Axmağa səfehliyinə görə elə bir cavab ver ki, Öz gözündə hikmətli görünməsin.
Atbildi ģeķim pēc viņa ģeķības, ka viņš pats neturās par gudru.
6 Kim ki axmaq vasitəsilə xəbər göndərir, Öz ayaqlarını kəsib ziyan çəkənə bənzəyir.
Darbu uzticēt nelgam rokā, ir nocirst kājas un izbaudīt briesmas.
7 Axmağın ağzından çıxan məsəl Topalın ayağının axsamağına bənzəyir.
Kā klibam karājās kājas, tā ģeķa mutē gudrības vārdi.
8 Axmağı tərifləmək Sapanda qoyulan daşa bənzəyir.
Kas ģeķim dod godu, ir kā kas akmeni piesien pie lingas.
9 Sərxoş tikanlı budağı əlində tutduğu kimi Axmaq da məsəl çəkər.
Kā ērkšķi, kas tikuši piedzēruša rokā, tāds ir sakāms vārds ģeķu mutē.
10 Axmağı, hər yoldan ötəni muzdla tutan Hamını yaralayan naşı oxatan kimidir.
Manīgs visu izdara; bet kas nelgu der, sader tekuli.
11 Hansı axmaq öz səfehliyini təkrarlayırsa, Qusduğuna qayıdan itə oxşayır.
Kā suns atiet pie saviem vēmekļiem, tā pat ģeķis atgriežas atpakaļ pie savas ģeķības.
12 Öz gözündə hikmətli sayılanı görmüsənmi? Axmağa ondan artıq ümid var.
Kad tu redzi vīru, kas savās acīs gudrs, tad no muļķa vairāk cerības, nekā no tāda.
13 Tənbəl deyər: «Yolda aslan var, Şir küçələri dolanır».
Sliņķis saka: „Jauns lauva uz ceļa, lauva uz ielām!“
14 Qapı öz oxu üstündə necə fırlanırsa, Tənbəl də yatağında elə fırlanır.
Durvis grozās eņģēs, un sliņķis savā gultā.
15 Tənbəl əlini qabda olana batırar, Ağzına aparmağa ərinər.
Sliņķis slēpj savu roku azotē, un tam grūti to atkal pie mutes likt.
16 Tənbəl öz gözündə Ağıllı cavab verən yeddi nəfərdən də çox hikmətli görünər.
Sliņķis savā prātā gudrāks nekā septiņi, kas runā prātīgi.
17 Ona aid olmayan münaqişəyə qarışan Elə bil küçədəki iti qulaqlarından tutur.
Kas garām ejot iejaucās citu ķildā, ir kā kas suni ņem aiz ausīm.
18 Odlu, öldürücü oxlar atan dəli necədirsə,
Tā kā, kad (ārprātīgs) par smieklu šautu ar šķēpiem un nāvīgām bultām,
19 Qonşusunu aldadıb «zarafat etdim» deyən də elədir.
Tā pat ir, kas savu tuvāko pievīlis saka: Vai to par smieklu vien nedarīju?
20 Odun qurtaranda ocaq sönər, Qeybətçi olmayan yerdə dava bitər.
Kad malkas nav, tad uguns izdziest, un kad lišķa nav, tad ķilda rimst.
21 Necə ki kömür köz salar, odun alışar, Davakar adam da münaqişəni bu cür alovlandırar.
Kā ogles liesmu un malka uguni, tā rējējs cilvēks saceļ ķildu.
22 Qeybətçinin sözləri şirin tikələrə bənzər, Mədənin ən dərin yerlərinə düşər.
Lišķa vārdi ir kā saldi kumosi un iet visai pie sirds.
23 Hərarətli dili, şər dolu ürəyi olan insan Gümüşü suya çəkilmiş saxsı qaba oxşayır.
Dedzīgi vārdi, bet neganta sirds ir poda gabals pārvilkts ar netīru sudrabu.
24 Düşmən kinini dili altında gizlədər, Qəlbində hiyləsini saxlar.
Kas tevi ienīst, ir ar muti draugs, bet savā sirdī viņš domā uz viltu.
25 Onun mehriban danışığına inanma, Qəlbinə yeddi cür iyrənclik doldurub.
Kad tas mīlīgi runā, tad netici viņam, jo septiņas negantības viņa sirdī.
26 Nifrətini fırıldaqla gizlətsə də, Şəri camaat qarşısında üzə çıxar.
Lai gan ienaidu aizsedz ar viltu, tomēr viņa niknums ļaužu priekšā nāks gaismā.
27 Quyu qazan özü quyuya düşər, Daş isə onu yuvarlayanın üstünə gələr.
Kas bedri rok, tas tanī iekritīs, un kas akmeni veļ uz to tas atvelsies.
28 Yalan danışan dil sancdığı adamlara nifrətini göstərər, Yaltaqlanan ağız hər yanı xarabaya çevirər.
Viltus mēle ienīst to, kam pati dzēlusi, un mīksta mute padara nelaimi.