Süleymanin Məsəlləri 26
1 Yay fəslinə qar, biçinə yağış yaraşmadığı kimi Axmağa da şərəf yaraşmaz.
As snow in summer, and as rain in harvest, so honour is not seemly for a fool.
2 Sərçənin ora-bura uçduğu kimi, Qaranquşun gəlib-getdiyi kimi Nahaq qarğış da boşdur.
As the bird by wandering, as the swallow by flying, so the curse causeless shall not come.
3 Ata qamçı, eşşəyə noxta necə yaraşırsa, Axmağın kürəyinə də kötək elə yaraşır.
A whip for the horse, a bridle for the ass, and a rod for the fool’s back.
4 Axmağa səfehliyinə görə cavab vermə, Yoxsa ona bənzərsən.
Answer not a fool according to his folly, lest thou also be like unto him.
5 Axmağa səfehliyinə görə elə bir cavab ver ki, Öz gözündə hikmətli görünməsin.
Answer a fool according to his folly, lest he be wise in his own conceit.
6 Kim ki axmaq vasitəsilə xəbər göndərir, Öz ayaqlarını kəsib ziyan çəkənə bənzəyir.
He that sendeth a message by the hand of a fool cutteth off the feet, [and] drinketh damage.
7 Axmağın ağzından çıxan məsəl Topalın ayağının axsamağına bənzəyir.
The legs of the lame are not equal: so [is] a parable in the mouth of fools.
8 Axmağı tərifləmək Sapanda qoyulan daşa bənzəyir.
As he that bindeth a stone in a sling, so [is] he that giveth honour to a fool.
9 Sərxoş tikanlı budağı əlində tutduğu kimi Axmaq da məsəl çəkər.
[As] a thorn goeth up into the hand of a drunkard, so [is] a parable in the mouth of fools.
10 Axmağı, hər yoldan ötəni muzdla tutan Hamını yaralayan naşı oxatan kimidir.
The great [God] that formed all [things] both rewardeth the fool, and rewardeth transgressors.
11 Hansı axmaq öz səfehliyini təkrarlayırsa, Qusduğuna qayıdan itə oxşayır.
As a dog returneth to his vomit, [so] a fool returneth to his folly.
12 Öz gözündə hikmətli sayılanı görmüsənmi? Axmağa ondan artıq ümid var.
Seest thou a man wise in his own conceit? [there is] more hope of a fool than of him.
13 Tənbəl deyər: «Yolda aslan var, Şir küçələri dolanır».
The slothful [man] saith, [There is] a lion in the way; a lion [is] in the streets.
14 Qapı öz oxu üstündə necə fırlanırsa, Tənbəl də yatağında elə fırlanır.
[As] the door turneth upon his hinges, so [doth] the slothful upon his bed.
15 Tənbəl əlini qabda olana batırar, Ağzına aparmağa ərinər.
The slothful hideth his hand in [his] bosom; it grieveth him to bring it again to his mouth.
16 Tənbəl öz gözündə Ağıllı cavab verən yeddi nəfərdən də çox hikmətli görünər.
The sluggard [is] wiser in his own conceit than seven men that can render a reason.
17 Ona aid olmayan münaqişəyə qarışan Elə bil küçədəki iti qulaqlarından tutur.
He that passeth by, [and] meddleth with strife [belonging] not to him, [is like] one that taketh a dog by the ears.
18 Odlu, öldürücü oxlar atan dəli necədirsə,
As a mad [man] who casteth firebrands, arrows, and death,
19 Qonşusunu aldadıb «zarafat etdim» deyən də elədir.
So [is] the man [that] deceiveth his neighbour, and saith, Am not I in sport?
20 Odun qurtaranda ocaq sönər, Qeybətçi olmayan yerdə dava bitər.
Where no wood is, [there] the fire goeth out: so where [there is] no talebearer, the strife ceaseth.
21 Necə ki kömür köz salar, odun alışar, Davakar adam da münaqişəni bu cür alovlandırar.
[As] coals [are] to burning coals, and wood to fire; so [is] a contentious man to kindle strife.
22 Qeybətçinin sözləri şirin tikələrə bənzər, Mədənin ən dərin yerlərinə düşər.
The words of a talebearer [are] as wounds, and they go down into the innermost parts of the belly.
23 Hərarətli dili, şər dolu ürəyi olan insan Gümüşü suya çəkilmiş saxsı qaba oxşayır.
Burning lips and a wicked heart [are like] a potsherd covered with silver dross.
24 Düşmən kinini dili altında gizlədər, Qəlbində hiyləsini saxlar.
He that hateth dissembleth with his lips, and layeth up deceit within him;
25 Onun mehriban danışığına inanma, Qəlbinə yeddi cür iyrənclik doldurub.
When he speaketh fair, believe him not: for [there are] seven abominations in his heart.
26 Nifrətini fırıldaqla gizlətsə də, Şəri camaat qarşısında üzə çıxar.
[Whose] hatred is covered by deceit, his wickedness shall be shewed before the [whole] congregation.
27 Quyu qazan özü quyuya düşər, Daş isə onu yuvarlayanın üstünə gələr.
Whoso diggeth a pit shall fall therein: and he that rolleth a stone, it will return upon him.
28 Yalan danışan dil sancdığı adamlara nifrətini göstərər, Yaltaqlanan ağız hər yanı xarabaya çevirər.
A lying tongue hateth [those that are] afflicted by it; and a flattering mouth worketh ruin.
