Süleymanin Məsəlləri 26
1 Yay fəslinə qar, biçinə yağış yaraşmadığı kimi Axmağa da şərəf yaraşmaz.
Som Sne om Somren og Regn om Høsten saa lidt hører Ære sig til for en Taabe.
2 Sərçənin ora-bura uçduğu kimi, Qaranquşun gəlib-getdiyi kimi Nahaq qarğış da boşdur.
Som en Spurv i Fart, som en Svale i Flugt saa rammer ej Banden mod sagesløs Mand.
3 Ata qamçı, eşşəyə noxta necə yaraşırsa, Axmağın kürəyinə də kötək elə yaraşır.
Svøbe for Hest, Bidsel for Æsel og Ris for Taabers Ryg.
4 Axmağa səfehliyinə görə cavab vermə, Yoxsa ona bənzərsən.
Svar ej Taaben efter hans Daarskab, at ikke du selv skal blive som han.
5 Axmağa səfehliyinə görə elə bir cavab ver ki, Öz gözündə hikmətli görünməsin.
Svar Taaben efter hans Daarskab, at han ikke skal tykkes sig viis.
6 Kim ki axmaq vasitəsilə xəbər göndərir, Öz ayaqlarını kəsib ziyan çəkənə bənzəyir.
Den afhugger Fødderne og inddrikker Vold, som sender Bud ved en Taabe.
7 Axmağın ağzından çıxan məsəl Topalın ayağının axsamağına bənzəyir.
Slappe som den lammes Ben er Ordsprog i Taabers Mund.
8 Axmağı tərifləmək Sapanda qoyulan daşa bənzəyir.
Som en, der binder Stenen fast i Slyngen, er den, der hædrer en Taabe.
9 Sərxoş tikanlı budağı əlində tutduğu kimi Axmaq da məsəl çəkər.
Som en Tornekæp, der falder den drukne i Hænde, er Ordsprog i Taabers Mund.
10 Axmağı, hər yoldan ötəni muzdla tutan Hamını yaralayan naşı oxatan kimidir.
Som en Skytte, der saarer enhver, som kommer, er den, der lejer en Taabe og en drukken.
11 Hansı axmaq öz səfehliyini təkrarlayırsa, Qusduğuna qayıdan itə oxşayır.
Som en Hund, der vender sig om til sit Spy, er en Taabe, der gentager Daarskab.
12 Öz gözündə hikmətli sayılanı görmüsənmi? Axmağa ondan artıq ümid var.
Ser du en Mand, der tykkes sig viis, for en Taabe er der mere Haab end for ham.
13 Tənbəl deyər: «Yolda aslan var, Şir küçələri dolanır».
Den lade siger: »Et Rovdyr paa Vejen, en Løve ude paa Torvene!«
14 Qapı öz oxu üstündə necə fırlanırsa, Tənbəl də yatağında elə fırlanır.
Døren drejer sig paa sit Hængsel, den lade paa sit Leje.
15 Tənbəl əlini qabda olana batırar, Ağzına aparmağa ərinər.
Den lade rækker til Fadet, men gider ikke føre Haanden til Munden.
16 Tənbəl öz gözündə Ağıllı cavab verən yeddi nəfərdən də çox hikmətli görünər.
Den lade tykkes sig større Vismand end syv, der har kloge Svar.
17 Ona aid olmayan münaqişəyə qarışan Elə bil küçədəki iti qulaqlarından tutur.
Den griber en Hund i Øret, som blander sig i uvedkommende Strid.
18 Odlu, öldürücü oxlar atan dəli necədirsə,
Som en vanvittig Mand, der udslynger Gløder, Pile og Død,
19 Qonşusunu aldadıb «zarafat etdim» deyən də elədir.
er den, der sviger sin Næste og siger: »Jeg spøger jo kun.«
20 Odun qurtaranda ocaq sönər, Qeybətçi olmayan yerdə dava bitər.
Er der intet Brænde, gaar Ilden ud, er der ingen Bagtaler, stilles Trætte.
21 Necə ki kömür köz salar, odun alışar, Davakar adam da münaqişəni bu cür alovlandırar.
Trækul til Gløder og Brænde til Ild og trættekær Mand til at optænde Kiv.
22 Qeybətçinin sözləri şirin tikələrə bənzər, Mədənin ən dərin yerlərinə düşər.
Bagtalerens Ord er som Lækkerbidskener, de synker dybt i Legemets Kamre.
23 Hərarətli dili, şər dolu ürəyi olan insan Gümüşü suya çəkilmiş saxsı qaba oxşayır.
Som Sølvovertræk paa et Lerkar er ondsindet Hjerte bag glatte Læber.
24 Düşmən kinini dili altında gizlədər, Qəlbində hiyləsini saxlar.
Avindsmand hykler med Læben, i sit Indre huser han Svig;
25 Onun mehriban danışığına inanma, Qəlbinə yeddi cür iyrənclik doldurub.
gør han Røsten venlig, tro ham dog ikke, thi i hans Hjerte er syvfold Gru.
26 Nifrətini fırıldaqla gizlətsə də, Şəri camaat qarşısında üzə çıxar.
Den, der dølger sit Had med Svig, hans Ondskab kommer frem i Folkets Forsamling.
27 Quyu qazan özü quyuya düşər, Daş isə onu yuvarlayanın üstünə gələr.
I Graven, man graver, falder man selv, af Stenen, man vælter, rammes man selv.
28 Yalan danışan dil sancdığı adamlara nifrətini göstərər, Yaltaqlanan ağız hər yanı xarabaya çevirər.
Løgnetunge giver mange Hug, hyklersk Mund volder Fald.
