< Süleymanin Məsəlləri 23 >
1 Bir ağa ilə süfrəyə əyləşəndə Qarşında olana yaxşı bax.
Kad tu sēdies, maizi ēst ar valdnieku, tad ņem labi vērā, kas tavā priekšā.
2 İştahan çox olsa da, boğazına sərhəd qoy.
Tu nazi lieci pie savas rīkles, ja esi negausis cilvēks.
3 Onun ləziz xörəklərinə tamah salma, Çünki bu yemək adamı aldadar.
Neiegribies viņa gardumu; jo tā ir viltus maize.
4 Sərvət qazanmaq üçün özünü əldən salma, İdraklı ol, bu fikirdən vaz keç.
Nedzenies bagāts tapt, atmet tādu savu padomu.
5 Gözünü sərvətə diksən, yox olar, Birdən qanadlanar, uçub qartal tək göyə qalxar.
Vai tu savām acīm ļausi laisties, kur nav nekā? Jo tas tiešām ņemsies spārnus, kā ērglis, kas pret debesi skrien.
6 Xəsisin çörəyini yemə, Onun ləziz xörəklərinə tamah salma.
Neēd tā maizi, kam skaudīga acs, un nekāro viņa gardumus;
7 O, ürəyində hər şeyin hesabını edər. Dilində sənə «ye, iç» deyər, Amma ürəyi ilə dili bir deyil.
Jo kādas viņa sirds domas, tāds viņš ir. „Ēd un dzer!“tā viņš tev saka, bet viņa sirds nav ar tevi.
8 Yediyin loğmanı qusarsan, Dediyin bütün şirin sözlər boşa çıxar.
Tavi kumosi, ko tu ieēdis, tev būs jāaizvemj, un tavi mīlīgie vārdi būs bijuši veltīgi.
9 Axmağın qulağına söz demə, Çünki sənin ağıllı sözlərinə xor baxar.
Nerunā priekš ģeķa ausīm; jo viņš tik nievās tavus prātīgos vārdus.
10 Qədim sərhəd daşının yerini dəyişmə, Yetimlərin əkininə girmə.
Neatcel vecās robežas un nenāc uz bāreņu tīrumiem;
11 Çünki onların Hamisi qüvvətlidir, Səninlə olan münaqişəyə O baxar.
Jo viņu atriebējs ir varens; tas iztiesās viņu tiesu pret tevi.
12 Qəlbini tərbiyəyə, Qulaqlarını bilik sözlərinə ver.
Loki savu sirdi pie pamācīšanas un savas ausis pie prātīgas valodas.
13 Uşağa tərbiyə ver, bundan vaz keçmə, Tərbiyə kötəyi ona ölüm gətirməz.
Neatrauj bērnam pārmācību; ja tu viņu ar rīkstēm šaustīsi, tad tādēļ jau nemirs.
14 Əgər sən onu kötəkləsən, Canını ölülər diyarından xilas edərsən. (Sheol )
Tu viņu šaustīsi ar rīkstēm un izglābsi viņa dvēseli no elles. (Sheol )
15 Oğlum, ürəyin hikmətli olarsa, Mənim də ürəyim sevinər.
Mans dēls, ja tava sirds gudra, tad mana sirds priecāsies, tiešām tā priecāsies;
16 Dilindən düz sözlər çıxarsa, Könlüm sevincdən cuşa gələr.
Un manas īkstis no prieka lēks, ja tavas lūpas runās skaidrību.
17 Ürəyin günahkarlara qibtə etməsin, Ancaq bütün gün Rəbb qorxusu ilə yaşa.
Lai tava sirds nedeg uz grēciniekiem; bet turies vienmēr Tā Kunga bijāšanā.
18 Sənin də bir aqibətin var, Ümidin boşa çıxmaz.
Jo tiešām nāks pastara diena, un tava gaidīšana nebūs veltīga.
19 Oğlum, dinlə, hikmətli ol, Qəlbini düz yola bağla.
Klausies tu, mans bērns, un esi gudrs un turi savu sirdi taisnā ceļā.
20 Şərab düşkünü olan əyyaşlara, Ət qapan qarınqululara qoşulma.
Neesi ar vīna dzērājiem, kas rijot savu pašu miesu rij;
21 Çünki əyyaş və qarınqulu yoxsullaşar, Yeyib-içib, məst olan cır-cındır içində qalar.
Jo dzērājs un rijējs panīks, un paģiras vilks skrandas mugurā.
22 Doğma atana qulaq as, Qoca anana xor baxma.
Klausi savam tēvam, kas tevi dzemdinājis, un nenicini savu māti, kad tā būs veca.
23 Həqiqət al, onu satma, Hikməti, tərbiyəni, idrakı qoruyub-saxla.
Pērc patiesību, un nepārdod gudrību, pamācīšanu un atzīšanu.
24 Salehin atası bolluca fərəhlənəcək, Hikmətlinin övladı onu sevindirəcək.
Ar lielu prieku priecāsies taisnā tēvs, un kas gudru dzemdina, tas līksmosies par viņu.
25 Qoy ata-anan sevinsin, Səni doğan fərəhlənsin.
Lai tavs tēvs un tava māte priecājās, un lai līksmojās, kas tevi dzemdējusi.
26 Oğlum, ürəyini mənə yönəlt, Gözlərin mənim yollarımı nəzərdən keçirsin.
Dod man savu sirdi, mans dēls, un lai mans ceļš tavām acīm labi patīk.
27 Fahişə dərin bir çuxurdur, Yad arvad dar quyudur.
Jo mauka ir dziļa bedre, un sveša sieva šaura aka.
28 Quldur kimi pusqu qurar, İnsanlar arasında xainləri artırar.
Tiešām tā glūn kā laupītājs, un vairo atkāpējus pasaulē.
29 Kimdir yaslı? Kimdir dərdli? Kimin münaqişəsi var? Kimin şikayəti var? Kim boş yerə yaralandı? Kimin gözləri qızarar?
Kam gaudas? Kam vaidi? Kam bāršanās? Kam žēlabas? Kam skrambas par velti? Kam neskaidras acis?
30 Şərab içməyə oturub qalxmayan, Gedib müxtəlif şərab dadanlar!
Tiem, kas pie vīna kavējās, tiem, kas nāk salda dzēriena meklēt.
31 Şərabın al rənginə, Qədəhdə parlamasına, rahat içilməsinə baxma.
Neskaties pēc vīna, ka viņš tāds sarkans, ka biķerī tas zvīļo, ka tik vēlīgi nostaigā lejā.
32 Axırda ilan kimi sancar, Əfi ilan kimi zəhərlər.
Pēc viņš dzeļ kā čūska un dur kā odze.
33 Gözlərinə qəribə şeylər görünər, Qəlbinə əyri fikirlər gələr.
Tavas acis skatās pēc svešām sievām, un tava sirds runā netiklību,
34 Özünü dənizin ortasında sanarsan, Sanki gəmi dirəyinin başında yatmısan.
Un tu esi, kā kas jūras vidū guļ, un kā kas masta virsgalā guļ.
35 Deyərsən: «Məni vurublar, hiss etməmişəm, Məni döyüblər, heç bilməmişəm. Yenə içmək üçün nə zaman ayılacağam?»
„Mani sit, bet man nesāp; mani grūsta, bet es nejūtu. Kad jel uzmodīšos? Tad sākšu atkal no gala!“