Süleymanin Məsəlləri 14
1 Hikmətli qadın evini qurar, Səfeh qadın onu öz əli ilə uçurar.
Genom visa qvinnor varder huset bygdt; men en galen bryter det neder med sina åthäfvor.
2 Düz yol tutan Rəbdən qorxar, Yolunu azan Ona xor baxar.
Den som Herran fruktar, han går på rätta vägen; men den honom föraktar, han viker af hans väg.
3 Səfeh lovğa sözlərinə görə kötək qazanar, Hikmətlinin dili onu qoruyar.
Dårar tala tyranniskt; men de vise bevara sin mun.
4 Öküz olmayan yerdə axur təmiz olar, Amma bol məhsul öküzün gücü ilə yaranar.
Der icke oxar äro, der är krubban ren; men der oxen hafver nog skaffa, der är nog inkommande.
5 Doğru şahid yalan deməz, Yalançı şahid yalandan üzə durar.
Ett troget vittne ljuger icke; men ett falskt vittne talar dristeliga lögn.
6 Rişxəndçi hikmət axtaranda onu tapmaz, Dərrakəli adama bilik tapmaq asan olar.
Bespottaren söker vishet, och finner henne intet; men dem förståndiga är vishet lätt.
7 Axmağın qarşısından çəkil, Onun dilində ağıllı söz tapmazsan.
Kommer du till en dåra, der finner du icke ett förnumstigt ord.
8 Uzaqgörən hikməti ilə öz yolunu anlar, Axmaq səfehliyi ilə öz-özünü aldadar.
Det är dens klokas vishet, att han aktar uppå sin väg; men det är ens dåras galenskap, att det är alltsammans bedrägeri med honom.
9 Səfehlər günaha rişxənd edər, Əməlisalehlər bir-birini məmnun edər.
De dårar drifva deras gabberi med syndene; men de fromme hafva lust till de fromma.
10 Ürək öz dərdini bilər, Özgələr onun sevincinə şərik olmaz.
När hjertat sörjandes är, så hjelper ingen utvärtes glädje.
11 Şərin evi tar-mar olar, Əməlisalehlərin yurdu çiçək açar.
De ogudaktigas hus varder förgjordt; men de frommas hydda skall grönskas.
12 Yol var ki, insanın qarşısında düz görünür, Amma sonu ölümdür.
Mångom behagar en väg väl; men på ändalyktene leder han honom till döden.
13 Ürək güləndə də qəmli olar, Sevincin sonunda da kədər var.
Efter löje kommer sorg, och änden på glädjene är ångest.
14 Azğın ürəklilər öz yollarının bəhrəsini doyunca yeyir, Yaxşı adam isə əməlinin əvəzini alır.
Ene lösaktiga mennisko varder gåendes såsom han handlar; men en from man skall vara öfver honom.
15 Cahil hər sözə inanar, Uzaqgörən hər addımına nəzər salar.
En fåkunnig man tror hvart ord; men en förståndig man aktar på sin gång.
16 Hikmətli qorxub pislikdən dönər, Axmaq ehtiyatsızdır, özünə güvənər.
En vis man hafver fruktan, och flyr det arga; men en dåre söker fram dristeliga.
17 Hövsələsiz səfeh-səfeh iş görər, Pisniyyət adama nifrət edilər.
En otålig menniska gör galen ting; men en försigtig man hatar det.
18 Cahil səfehliyi irs alar, Uzaqgörənin başına bilik tacı qoyular.
De flåkote handla ovarliga; men det är de förståndigas krona, att de varliga handla.
19 Pislər yaxşıların qarşısında, Şər adam isə salehin qapısında əyilər.
De onde måste buga för de goda, och de ogudaktige uti dens rättfärdigas portom.
20 Yoxsula qonşusu da nifrət edər, Zəngini isə çox adam sevər.
En fattigan hatar ock hans näste; men de rike hafva många vänner.
21 Qonşusuna xor baxan günaha batar, Məzluma səxavət göstərən nə bəxtiyardır!
Syndaren föraktar sin nästa; men säll är den som förbarmar sig öfver den elända.
22 Şər quranlar yolundan azmırlarmı? Məqsədi xeyirxahlıq olan xeyirxahlığa, sədaqətə çatar.
De som med illfundighet umgå, dem skall det fela; men der som godt tänka, dem skall trohet och godhet vederfaras.
23 Hər zəhmətdə bir fayda var, Boş sözlər insanı ehtiyac içində qoyar.
Der man arbetar, der är nog; men der man umgår med ordom, der är fattigdom.
24 Hikmətlinin başına sərvət tacı qoyular, Axmaqlar səfehliyi ilə tanınar.
Dem visom är deras rikedom en krona; men de dårars galenskap blifver galenskap.
25 Doğru şahid canları qurtarar, Yalançı şahid hiylə qurar.
Ett troget vittne friar lifvet; men ett falskt vittne bedrager.
26 Rəbdən qorxan tam arxayındır, Çünki Rəbb onun övladlarının pənahıdır.
Den som Herran fruktar, han hafver ett tryggt fäste, och hans barn varda också beskärmad.
27 Rəbb qorxusu həyat qaynağıdır, İnsanı ölüm tələsinə düşməkdən geri qaytarır.
Herrans fruktan är lifsens källa, att man må undfly dödsens snaro.
28 Padşahın əzəməti xalqın çoxluğu ilə bilinər, Əgər təbəələri olmasa, hökmdar süqut edər.
Der en Konung mycket folk hafver, det är hans härlighet; men der litet folk är, det gör en herra blödig.
29 Gec qəzəblənənin böyük dərrakəsi var, Hövsələsizlərdən səfehlik çıxar.
Den som tålig är, han är vis; men den som otålig är, han uppenbarar sin galenskap.
30 Ürəyin rahatlığı cana həyat verər, Paxıllıqsa sümükləri çürüdər.
Ett blidt hjerta är kroppsens lif; men afund är var i benen.
31 Kasıba zülm edən Yaradanına xor baxar, Yoxsula lütf göstərən Ona hörmət edər.
Den som försmäder den fattiga, han lastar hans skapare; men den som förbarmar sig öfver den fattiga, han ärar Gud.
32 Şər adam pisliyi üzündən qovular, Salehin ölümündə belə, pənahı var.
Den ogudaktige består icke uti sine olycko; men den rättfärdige är ock i dödenom frimodig.
33 Hikmət dərrakəlinin qəlbində özünə rahat yuva qurar, Hətta axmaqların arasında da bəlli olar.
Uti dens förståndigas hjerta hvilar visheten, och varder uppenbar ibland dårar.
34 Salehlik bir milləti ucaldar, Günah ümmətləri utandırar.
Rättfärdighet upphöjer ett folk; men synd är folkets förderf.
35 Padşah ağıllı qulundan razı qalar, Adbatıransa onun qəzəbinə düçar olar.
En klok tjenare behagar Konungenom väl; men en skamlig tjenare lider han icke.
