Süleymanin Məsəlləri 14
1 Hikmətli qadın evini qurar, Səfeh qadın onu öz əli ilə uçurar.
Kvinnevisdom byggjer huset sitt, men dårskap riv det ned med henderne.
2 Düz yol tutan Rəbdən qorxar, Yolunu azan Ona xor baxar.
Den som ottast Herren, fer ærleg fram, men krokvegar gjeng den som vanvyrder honom.
3 Səfeh lovğa sözlərinə görə kötək qazanar, Hikmətlinin dili onu qoruyar.
I narrens munn er ovmods ris, men dei vise hev lipporne sine til vern.
4 Öküz olmayan yerdə axur təmiz olar, Amma bol məhsul öküzün gücü ilə yaranar.
Utan uksar er krubba tom, men når stuten er sterk, vert innkoma stor.
5 Doğru şahid yalan deməz, Yalançı şahid yalandan üzə durar.
Ikkje lyg eit ærlegt vitne, men det falske vitne andar lygn.
6 Rişxəndçi hikmət axtaranda onu tapmaz, Dərrakəli adama bilik tapmaq asan olar.
Spottaren søkjer visdom, men fåfengt, men lett finn den skynsame kunnskap.
7 Axmağın qarşısından çəkil, Onun dilində ağıllı söz tapmazsan.
Gakk burt frå ein dåre, ei fekk du der merka lippor med kunnskap.
8 Uzaqgörən hikməti ilə öz yolunu anlar, Axmaq səfehliyi ilə öz-özünü aldadar.
Klok manns visdom er: han skynar vegen sin, men dåre-narreskapen er: dei svik seg sjølv.
9 Səfehlər günaha rişxənd edər, Əməlisalehlər bir-birini məmnun edər.
Dårar fær spott av sitt eige skuldoffer, men millom ærlege folk er godhug.
10 Ürək öz dərdini bilər, Özgələr onun sevincinə şərik olmaz.
Hjarta kjenner si eigi sorg, og gleda legg ingen framand seg uppi.
11 Şərin evi tar-mar olar, Əməlisalehlərin yurdu çiçək açar.
Gudlause folk fær sitt hus lagt i øyde, men ærlege folk ser tjeldet sitt bløma.
12 Yol var ki, insanın qarşısında düz görünür, Amma sonu ölümdür.
Mang ein veg tykkjer folk er rett, men enden på honom er vegar til dauden.
13 Ürək güləndə də qəmli olar, Sevincin sonunda da kədər var.
Jamvel midt i låtten kjenner hjarta vondt, og enden på gleda er sorg.
14 Azğın ürəklilər öz yollarının bəhrəsini doyunca yeyir, Yaxşı adam isə əməlinin əvəzini alır.
Av åtferdi si skal den fråfalne mettast, og ein god mann held seg burte frå han.
15 Cahil hər sözə inanar, Uzaqgörən hər addımına nəzər salar.
Den einfalde trur kvart ordet, men den kloke agtar på sine stig.
16 Hikmətli qorxub pislikdən dönər, Axmaq ehtiyatsızdır, özünə güvənər.
Den vise ottast og held seg frå vondt, men dåren er brålyndt og trygg.
17 Hövsələsiz səfeh-səfeh iş görər, Pisniyyət adama nifrət edilər.
Bråsinna mann gjer narreverk, og meinsløg mann vert hata.
18 Cahil səfehliyi irs alar, Uzaqgörənin başına bilik tacı qoyular.
Einfalde erver dårskap, men dei kloke fær kunnskap til krans.
19 Pislər yaxşıların qarşısında, Şər adam isə salehin qapısında əyilər.
Vonde skal bøygja seg for dei gode, og gudlause ved portarne til den rettferdige.
20 Yoxsula qonşusu da nifrət edər, Zəngini isə çox adam sevər.
Ein fatig vert hata av venen sin jamvel, men ein rik vert elska av mange.
21 Qonşusuna xor baxan günaha batar, Məzluma səxavət göstərən nə bəxtiyardır!
Vanvyrder du næsten din, syndar du, men sæl den som ynkast yver armingar.
22 Şər quranlar yolundan azmırlarmı? Məqsədi xeyirxahlıq olan xeyirxahlığa, sədaqətə çatar.
Skal ikkje dei fara vilt som finn på vondt, og miskunn og truskap timast deim som finn på godt?
23 Hər zəhmətdə bir fayda var, Boş sözlər insanı ehtiyac içində qoyar.
Alt stræv fører vinning med seg, men tome ord gjev berre tap.
24 Hikmətlinin başına sərvət tacı qoyular, Axmaqlar səfehliyi ilə tanınar.
Rikdomen er for dei vise ei krans, men narreskapen hjå dårar er narreskap.
25 Doğru şahid canları qurtarar, Yalançı şahid hiylə qurar.
Eit sanningsvitne bergar liv, men den som andar lygn, er full av svik.
26 Rəbdən qorxan tam arxayındır, Çünki Rəbb onun övladlarının pənahıdır.
Den som ottast Herren, hev ei borg so fast, og for hans born det finnast skal ei livd.
27 Rəbb qorxusu həyat qaynağıdır, İnsanı ölüm tələsinə düşməkdən geri qaytarır.
Otte for Herren er livsens kjelda, so ein slepp undan daudesnaror.
28 Padşahın əzəməti xalqın çoxluğu ilə bilinər, Əgər təbəələri olmasa, hökmdar süqut edər.
Mykje folk er konungs prydnad, men folkemink er hovdings fall.
29 Gec qəzəblənənin böyük dərrakəsi var, Hövsələsizlərdən səfehlik çıxar.
Langmodig mann hev mykje vit, men bråhuga mann syner narreskap.
30 Ürəyin rahatlığı cana həyat verər, Paxıllıqsa sümükləri çürüdər.
Spaklyndt hjarta er likamens liv, men ilska er ròt i beini.
31 Kasıba zülm edən Yaradanına xor baxar, Yoxsula lütf göstərən Ona hörmət edər.
Trykkjer du armingen, spottar du skaparen hans, men du ærar skaparen når du er mild mot fatigmann.
32 Şər adam pisliyi üzündən qovular, Salehin ölümündə belə, pənahı var.
I ulukka si lyt den gudlause stupa, men den rettferdige hev trygd når han skal døy.
33 Hikmət dərrakəlinin qəlbində özünə rahat yuva qurar, Hətta axmaqların arasında da bəlli olar.
I hjarta på den vituge held visdomen seg still, men hjå dårar ter han seg fram.
34 Salehlik bir milləti ucaldar, Günah ümmətləri utandırar.
Rettferd upphøgjer eit folk, men syndi er skam for folki.
35 Padşah ağıllı qulundan razı qalar, Adbatıransa onun qəzəbinə düçar olar.
Kongen likar godt den kloke tenar, men harmast på den som skjemmer seg ut.
