< Süleymanin Məsəlləri 12 >

1 Tərbiyəni sevən biliyi sevər, Məzəmmətə nifrət edən şüursuzdur.
Kas labprāt panes pārmācīšanu, tas mīļo atzīšanu, bet kas nepanes rājienu, tas paliek muļķis.
2 Rəbb yaxşı adamdan razı qalar, Pisniyyət adamı isə məhkum edər.
Kas labs, tas Tam Kungam patīkams, bet vīru, kas viltu perē viņš pazudina.
3 İnsan şərlə möhkəm olmaz, Salehinsə kökü sarsılmaz.
Cilvēks nepastāvēs, kad ir bezdievīgs, bet taisno sakne netaps kustināta.
4 Xeyirxah arvad ərinin tacıdır, Adbatıran qadın çürümüş sümüyə oxşar.
Tikla sieva ir sava vīra kronis, bet netikla ir kā puve viņa kaulos.
5 Salehlərin məqsədi ədalətdir, Şər insanların məsləhəti hiyləgərlikdir.
Taisno domas ir tiesa, bet bezdievīgo padomi viltība.
6 Şər adamların sözləri ölüm üçün pusqu qurar, Əməlisalehlər dili ilə xilas olar.
Bezdievīgo vārdi glūn uz asinīm; bet taisno mute tos izpestī.
7 Pislər yıxılıb məhv olar, Salehin evi dağılmaz.
Bezdievīgie top iznīcināti, ka to vairs nav; bet taisno nams pastāvēs.
8 İnsan ağıllı sözlərinə görə təriflənər, Qəlbində hiylə olanlara xor baxılar.
Kā kuram saprašana, tā viņam slava; bet par apsmieklu būs, kam netikla sirds.
9 Şöhrətsiz, lakin qul sahibi olan insan Lovğalanan, lakin çörəyə möhtac adamdan yaxşıdır.
Labāks tas zemais, kas sev pašam par kalpu, nekā kas lepojās, un maizes nav.
10 Saleh insan hətta heyvanlarının ehtiyacını duyar, Şər insanın mərhəmətində də zalımlıq var.
Taisnais gādā par sava lopa dzīvību, bet bezdievīgo sirds ir nežēlīga.
11 Torpağını əkib-becərən doyunca çörək yeyər, Qanmaz boş şeylərin ardınca gedər.
Kas savu zemi kopj, būs maizes paēdis, bet kas niekus triec, tam nav jēgas.
12 Şər adam pislərin şikarına qibtə edər, Salehin kökü pöhrələnər.
Bezdievīgais traucās pēc blēžu medījuma; bet taisno sakne nes augļus.
13 Pis adamı itaətsiz dili tələyə salar, Saleh dara düşsə də, oradan salamat qurtarar.
Ļaunais savaldzinājās savas mutes grēkos; bet taisnais izies no bēdām.
14 İnsanın dilindən yaxşı söz çıxarsa, bol xeyir tapar, Əlinin zəhmətinin əvəzini alar.
Pēc savas mutes augļiem ikviens top pieēdināts ar labumu, un cilvēkam top maksāts pēc viņa roku darbiem.
15 Səfehin yolu öz gözündə düz görünər, Hikmətli adam nəsihəti dinlər.
Ģeķa ceļš ir taisns paša acīs, bet kas padomam klausa, tas ir gudrs.
16 Səfeh dərhal qəzəbini üzə verər, Uzaqgörən şərəfsizliyin üstünü örtər.
Ģeķa apskaišanās tūdaļ top zināma; bet kas slēpj, ka ir apkaunots, tas ir gudrs.
17 Doğru şahid həqiqəti danışar, Yalançı şahid hiylə qurar.
Kas patiesību runā, tas saka taisnību; bet nepatiess liecinieks teic melus.
18 Düşünmədən danışanın dili qılınc kimi yaralar, Hikmətlinin dili isə insanları sağaldar.
Dažs aplam runājot kā ar zobenu iedur; bet gudro mēle ir zāles, kas dziedina.
19 Düz söz əbədi yaşar, Yalanın ömrü az olar.
Patiesa mute pastāvēs mūžīgi, bet viltīga mēle tik acumirkli.
20 Şər quranın qəlbində hiylə olar, Nəsihət verib sülhə çağıran sevinc tapar.
Viltība ir sirdī tiem, kas ļaunu perē; bet kas dod miera padomu, dara prieku.
21 Saleh heç vaxt bəlaya düşməz, Pislərin başı bəla ilə dolu olar.
Taisnam nekāds ļaunums nenotiks, bet bezdievīgiem ļaunuma uzies papilnam.
22 Rəbb yalançı dilə ikrah edər, Həqiqəti yerinə yetirənlərdən isə razı qalar.
Viltīgas lūpas Tam Kungam ir negantība; bet kas uzticību dara, tas viņam labi patīk.
23 Uzaqgörən bildiyini özü üçün saxlar, Axmaq qəlbinin səfehliyini hamıya yayar.
Gudrs cilvēks neizteic savu padomu; bet nejēgu sirds izkliedz ģeķību.
24 Çalışqanın əli özünü ağa edər, Tənbəllik insanı qula çevirər.
Čakla roka valdīs, bet slinka dos meslus.
25 Qəlbi narahat olanın qəddi əyilər, Xoş söz könlü şad edər.
Raizes sirdī nospiež cilvēku, bet labs vārds to iepriecina.
26 Saleh insan qonşusuna da yol göstərər, Lakin şər insanın yolu dolaşıqdır.
Taisnais savam tuvākam rāda ceļu, bet bezdievīgo ceļš maldina.
27 Tənbəlin əlinə ov düşsə də, onu bişirməz, Çalışqan qiymətli sərvətə çatar.
Sliņķis neceps savu medījumu, bet uzcītīgam cilvēkam ir skaista manta.
28 Salehliyin yollarında həyat var, Kim bu yolla getsə, orada ölüm tapmaz.
Uz taisnības ceļa ir dzīvība, un uz viņas ceļa tekām nav nāve.

< Süleymanin Məsəlləri 12 >