Mərsiyələr 5
1 Ya Rəbb, başımıza gələni yada sal Gör bu xəcalətimizi, buna nəzər sal.
Tänk, HERRE, på vad som har vederfarits oss skåda ned och se till vår smälek.
2 İrs torpağımız yadellilərin əlinə keçib, Evlərimiz əcnəbilərə verilib.
Vår arvedel har kommit i främlingars ägo, våra hus i utlänningars.
3 Atalarımız öldü, yetim qaldıq, Analarımız dul qaldı.
Vi hava blivit värnlösa, vi hava ingen fader; våra mödrar äro såsom änkor.
4 Suyumuzu pulla alıb içirik, Pulla odun almağa məcburuq.
Vattnet som tillhör oss få vi dricka allenast för penningar; vår egen ved måste vi betala.
5 Bizi qovub başımızdan basırlar, Yorulmuşuq, bizi rahat qoymurlar.
Våra förföljare äro oss på halsen; huru trötta vi än äro, unnas oss dock ingen vila.
6 Doyunca çörək yemək üçün Misirə, Aşşura əl açmışıq.
Vi hava måst giva oss under Egypten, under Assyrien, för att få bröd till att mätta oss med.
7 Ata-babalarımız günah işlədərək keçib-getdi, Təqsirlərinin cəzası üstümüzə yükləndi.
Våra fäder hava syndat, de äro icke mer, vi måste bära deras missgärningar.
8 Qullar bizə hökmran olub, Bizi onların əlindən qurtaran yoxdur.
Trälar få råda över oss; ingen finnes, som rycker oss ur deras våld.
9 Çöldəki qılınca görə, Canımız bahasına çörək qazanırıq.
Med fara för vårt liv hämta vi vårt bröd, bärga det undan öknens svärd.
10 Aclıq bizi yandırıb-yaxdığına görə Dərimiz qaralıb, kürəyə bənzəyir.
Vår hud är glödande såsom en ugn, för brännande hungers skull.
11 Sionda qadınlar, Yəhuda şəhərlərindəki bakirə qızlar zorlanır.
Kvinnorna kränkte man i Sion, jungfrurna i Juda städer.
12 Başçılar əllərindən asılıb, Ağsaqqallar hörmətdən düşüb.
Furstarna blevo upphängda av deras händer, för de äldste visade de ingen försyn.
13 Məcburiyyət qarşısında cavanlar əl dəyirmanını çəkir, Oğlanlar odun yükləri altında səndələyir.
Ynglingarna måste bära på kvarnstenar, och gossarna dignade under vedbördor.
14 Şəhər darvazasında ağsaqqallar oturmur, Gənclər çalğı alətlərində çalmır.
De gamla sitta icke mer i porten, de unga hava upphört med sitt strängaspel.
15 Ürəyimizdən şadlıq çəkilib, Oyunlarımız yasa çevrilib.
Våra hjärtan hava icke mer någon fröjd i sorgelåt är vår dans förvandlad.
16 Başımızın tacı düşüb, Vay halımıza! Çünki günah işlətmişik.
Kronan har fallit ifrån vårt huvud; ve oss, att vi syndade så!
17 Buna görə ürəklərimiz çəkilib, Gözlərimiz qaralıb,
Därför hava ock våra hjärtan blivit sjuka, därför äro våra ögon förmörkade,
18 Çünki Sion dağı viran qalıb, Üstündə tülkülər gəzib-dolaşır.
för Sions bergs skull, som nu ligger öde, så att rävarna ströva omkring därpå.
19 Sən isə, ya Rəbb, əbədi hökmransan, Nəsildən-nəslə qədər taxtında oturacaqsan.
Du, HERRE, tronar evinnerligen; din tron består från släkte till släkte.
20 Uzun zamandan bəri niyə bizi bu qədər tərk etmisən? Niyə bizi bu qədər uzun müddətə tərk etmisən?
Varför vill du för alltid förgäta oss, förkasta oss för beständigt?
21 Ya Rəbb, bizi Özünə qaytar, Təzədən əvvəlki günlərimizə qayıdaq!
Tag oss åter till dig, HERRE, så att vi få vända åter; förnya våra dagar, så att de bliva såsom fordom.
22 Yoxsa hüzurundan bizi tamamilə atmısan, Bizə qarşı hədsiz qəzəblənmisən?
Eller har du alldeles förkastat oss? Förtörnas du på oss så övermåttan?
