Mərsiyələr 5
1 Ya Rəbb, başımıza gələni yada sal Gör bu xəcalətimizi, buna nəzər sal.
Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
2 İrs torpağımız yadellilərin əlinə keçib, Evlərimiz əcnəbilərə verilib.
Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
3 Atalarımız öldü, yetim qaldıq, Analarımız dul qaldı.
Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
4 Suyumuzu pulla alıb içirik, Pulla odun almağa məcburuq.
Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
5 Bizi qovub başımızdan basırlar, Yorulmuşuq, bizi rahat qoymurlar.
Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
6 Doyunca çörək yemək üçün Misirə, Aşşura əl açmışıq.
Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
7 Ata-babalarımız günah işlədərək keçib-getdi, Təqsirlərinin cəzası üstümüzə yükləndi.
Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
8 Qullar bizə hökmran olub, Bizi onların əlindən qurtaran yoxdur.
Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
9 Çöldəki qılınca görə, Canımız bahasına çörək qazanırıq.
Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
10 Aclıq bizi yandırıb-yaxdığına görə Dərimiz qaralıb, kürəyə bənzəyir.
Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
11 Sionda qadınlar, Yəhuda şəhərlərindəki bakirə qızlar zorlanır.
De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
12 Başçılar əllərindən asılıb, Ağsaqqallar hörmətdən düşüb.
Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
13 Məcburiyyət qarşısında cavanlar əl dəyirmanını çəkir, Oğlanlar odun yükləri altında səndələyir.
De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
14 Şəhər darvazasında ağsaqqallar oturmur, Gənclər çalğı alətlərində çalmır.
Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
15 Ürəyimizdən şadlıq çəkilib, Oyunlarımız yasa çevrilib.
Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
16 Başımızın tacı düşüb, Vay halımıza! Çünki günah işlətmişik.
Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
17 Buna görə ürəklərimiz çəkilib, Gözlərimiz qaralıb,
Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
18 Çünki Sion dağı viran qalıb, Üstündə tülkülər gəzib-dolaşır.
Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
19 Sən isə, ya Rəbb, əbədi hökmransan, Nəsildən-nəslə qədər taxtında oturacaqsan.
Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
20 Uzun zamandan bəri niyə bizi bu qədər tərk etmisən? Niyə bizi bu qədər uzun müddətə tərk etmisən?
Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
21 Ya Rəbb, bizi Özünə qaytar, Təzədən əvvəlki günlərimizə qayıdaq!
Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
22 Yoxsa hüzurundan bizi tamamilə atmısan, Bizə qarşı hədsiz qəzəblənmisən?
Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
