Mərsiyələr 3
1 Rəbbin qəzəb dəyənəyindən Mən əzab çəkirəm,
Eg er mannen som naudi såg under hans vreide-ris.
2 O məni apardı, İşıqda deyil, qaranlıqda gəzdirdi.
Meg hev han ført og late ferdast i myrker og ikkje i ljos.
3 Bütün gün – dəfələrlə qaldırdığı əli Mənə qarşıdır.
Berre mot meg vender han si hand upp att og upp att heile dagen.
4 Ətimi, dərimi çürütdü, Sümüklərimi sındırdı.
Han hev late meg eldast i hold og hud, han hev krasa mine bein.
5 Məni əzabla, cəfa ilə sarıdı, Mühasirəyə saldı.
Han bygde att for meg og ringa meg inn med beiska og møda.
6 Çoxdan ölüb-gedənlər kimi Məni zülmətdə yaşatdı.
I myrkret hev han set meg, lik deim som longe er daude.
7 Ətrafımı hər tərəfdən hasara aldı, Məni zəncirləyib, qaça bilmirəm.
Han mura att for meg, so eg kjem meg ikkje ut; tunge gjorde han mine lekkjor.
8 Fəryad edib mən imdad istəyərkən O, duamın qarşısına sədd çəkdi.
Endå eg kallar og ropar, let han att for mi bøn.
9 Yonma daşlarla yollarımı kəsdi, Onları dolaşdırdı.
Han mura fyre mine vegar med tilhoggen stein, gjorde det uført på min stig.
10 Mənə ayı kimi pusqu düzəldir, Gizlənib aslan kimi məni güdür.
Ein lurande bjørn var han mot meg, ei løva i løyne.
11 Yoldan sürükləyib məni parçaladı, Çarəsiz hala saldı.
Til villstig gjorde han min veg; han reiv meg sund og lagde meg i øyde.
12 Kamanının yayını çəkdi, Məni Özü üçün bir hədəf etdi.
Han spente sin boge og sette meg til skotmål for si pil.
13 Çəkib oxdanından ox atdı, Böyrəyimə sapladı.
Han let renna inni mine nyro pilehus-sønerne sine.
14 Gün boyu xalqımın gülüş hədəfinə döndüm, Məzhəkəli nəğmə ilə məni ələ salırlar.
Eg vart til lått for alt mitt folk, deira nidvisa heile dagen.
15 O, acı otlardan mənə doyunca yedirtdi, Yovşan suyunu içirtdi.
Han metta meg med beiske urter, han gav meg malurt å drikka.
16 Dişlərimi çınqılla qırdı, Kül içində məni diz çökdürtdü.
Han let meg knasa mine tenner på småstein, han grov meg ned i oska.
17 Salamatlıqdan canımı uzaq etdi, Yaxşılığı unutdum.
Og du støytte burt frå fred mi sjæl; eg gløymde kor det var å hava det godt.
18 Dedim: «Üzərimdən əzəmətim getdi, Rəbdən ümidim kəsildi».
Og eg sagde: «Det er ute med mi kraft og med mi von til Herren.»
19 Əzabımı və sərgərdanlığımı, Acı yovşanı və zəhəri yada sal.
Kom i hug mi naud og mi utlægd - malurt og beiska.
20 Daim onları xatırlayıram, Ona görə köksümdən ürəyim üzülür.
Ho minnest det, sjæli mi, og er nedbøygd i meg.
21 Amma bunları yada salarkən Məndə ümid yaranır.
Dette vil eg leggja meg på hjarta, og difor vil eg vona:
22 Rəbbin məhəbbətinə görə məhv olmadıq, Çünki mərhəməti tükənməzdir.
Herrens nåde det er, at det ikkje er ute med oss, for hans miskunn er enn ikkje all.
23 Hər səhər bunlar təzələnir, Sənin sədaqətin böyükdür.
Kvar morgon er ho ny, å, stor er din truskap.
24 Öz-özümə deyirəm: «Rəbb mənim nəsibimdir», Ona görə Rəbbə ümid bəsləyirəm.
Min lut er Herren, segjer mi sjæl; difor vonar vil eg vona på honom.
25 Rəbb Ona güvənənlərə, Onu axtaran könüllərə xeyirxahdır.
Herren er god med deim som ventar på honom, med den sjæl som søkjer honom.
26 Rəbbə ümid bəsləmək, Sakitcə bizə qurtuluş verməsini gözləmək nə yaxşıdır.
Det er godt å vera still for Herren og venta på hans frelsa.
27 Yaxşı olar ki, insan Boyunduruğunu gənc yaşından daşısın.
Det er godt for mannen at han ber ok i sin ungdom,
28 Qoy susub tənha otursun, Axı Rəbb boynuna boyunduruq salıb.
at han sit einsleg og tegjande, når han legg det på,
29 Üzünü yerə sürtsün, Bəlkə hələ ümid var.
at han luter seg med munnen mot moldi - kann henda det enn er von -
30 İzin versin, qoy sifətinə vursunlar, Qoy ona doyunca böhtan atsınlar.
at han held fram si kinn til slag, let seg metta med svivyrda.
31 Çünki Xudavənd əbədilik Bizi Özündən kənar etməz.
For Herren støyter ikkje æveleg burt.
32 Qəm-qüssə versə belə, Bol məhəbbətinə görə rəhmə gələr.
For um han legg på sorg, so miskunnar han endå etter sin store nåde.
33 Çünki ürəkdən istəyərək bəşər övladlarına əzab verməz, Heç kimi kədərləndirməz.
For det er ikkje av hjarta han legg møda og sorg på mannsborni.
34 Dünyadakı bütün əsirlərin ayaq altında əzilməsini,
At dei krasar under fot alle fangar i landet,
35 Haqq-Taalanın hüzurunda insanın Öz haqlarından məhrum olmasını,
at dei rengjer retten for mannen framfor åsyni til den Høgste,
36 İnsanın ədalətdən məhrum olmasını Xudavənd heç görmürmü?
at ein gjer urett mot ein mann i hans sak - ser ikkje Herren slikt?
37 Xudavənd əmr verməsə, Kimin dediyi həyata keçər?
Kven tala, og det vart, um Herren ikkje baud?
38 Həm xeyir, həm də şər, Haqq-Taalanın əmri ilə gələr.
Kjem ikkje frå munnen til den Høgste både vondt og godt?
39 Öz günahının cəzasından Sağ qalan insan niyə şikayətlənir?
Kvi skal eit livande menneskje klaga? Kvar syrgje yver si synd!
40 Qoy yollarımıza diqqətlə baxaq, Rəbbə yenidən üz tutaq.
Lat oss ransaka våre vegar og røyna deim og venda oss til Herren!
41 Göylərdəki Allaha əllərimizi, Həm də ürəklərimizi açaq.
Lat oss lyfta våre hjarto likeins som våre hender til Gud i himmelen!
42 Deyək: «Biz qanunsuzluq və üsyankarlıq etdik, Bunu bizə bağışlamadın».
Me hev synda og vore ulyduge, du hev ikkje tilgjeve.
43 Qəzəbə bürünmüsən, bizi təqib etmisən, Aman vermədən öldürmüsən.
Du sveipte deg i vreide og elte oss, du slo i hel utan nåde.
44 Özünə buludlardan örtük çəkdin, Onların arasından dua keçmir.
I skyer sveipte du deg, so ingi bøn rakk fram.
45 Xalqlar arasında Bizi zibilə, tullantıya çevirmisən.
Til skarn og styggje hev du gjort oss midt imillom folki.
46 Bütün düşmənlərimizin bizə qarşı Ağızları açıldı.
Dei spila upp sitt gap imot oss, alle våre fiendar.
47 Dəhşət və çuxur, Məhv və qırğın birlikdə başımıza gəldi.
Gruv og grav det vart vår lut, øyding og tjon.
48 Qırılan əziz xalqıma görə Gözlərimdən sel kimi yaş axdı.
Tårebekkjer strøymer or mitt auga for tjonet på mitt folks dotter.
49 Dinmədən, dayanmadan Gözlərimdən yaş axacaq,
Mitt auga sirenn, roar seg ikkje,
50 Rəbb göylərdən aşağıya baxana qədər, Olanları görənə qədər.
fyrr Herrens skodar etter og ser frå himmelen.
51 Şəhərimdəki hər qızın taleyini görərkən Ürəyimi kədər bürüyür.
Mitt auga gjer meg hjarte-ilt for kvar ei av døtterne i min by.
52 Nahaq yerə mənə düşmən olanlar Məni quş tək ovladılar.
Dei jaga og elte meg som ein fugl, dei som var mine fiendar utan orsak.
53 Quyuya salıb məni öldürmək istədilər, Daşqalaq etdilər.
Dei vilde taka livet av meg nede i brunnen, dei kasta stein på meg.
54 Sular başımdan aşdı, Dedim: «Ömrüm sona çatdı».
Vatnet flødde yver mitt hovud, eg sagde: «Det er ute med meg.»
55 Ya Rəbb, ismini O quyunun dibindən səslədim.
Eg påkalla ditt namn, Herre, utor den djupe hola.
56 «Qulağını tıxama, fəryadımı dinlə» deyərkən Səsimi eşitdin.
Mi røyst høyrde du; haldt deg ikkje for øyro når eg ropar um lindring.
57 Səni çağıranda yanıma gəldin, Mənə «qorxma» söylədin.
Du var nær den dagen eg kalla på deg; du sagde: «Ikkje ottast!»
58 Ey Xudavənd, mənim əməlimə baxdın, Həyatımı satın aldın.
Du, Herre, hev ført saki for mi sjæl, du hev løyst ut mitt liv.
59 Ya Rəbb, başıma gətirdikləri şəri gördün, Bu iş barədə hökmünü ver.
Du, Herre, hev set kva urett eg leid; å, døm i mi sak!
60 Mənə bəslədikləri kini, Mənə qarşı qurulan fəndləri gördün.
Du hev set all deira hemnhug, alle deira løynderåder mot meg.
61 Ya Rəbb, mənə etdikləri həqarəti eşitdin, Əleyhimə fənd qururlar.
Du hev høyrt deira svivyrdingar, alle deira løynderåder mot meg,
62 Əleyhdarlarımın pıçıltısını, Gün boyu mənə qarşı mırıltısını eşitdin.
det mine motstandarar sagde og tenkte imot meg dagen lang.
63 Onların oturuşuna-duruşuna bax, Onlara məzhəkə nəğməsi olmuşam.
Ansa på deim, når dei sit og når dei stend! um meg gjer dei nidvisor.
64 Ya Rəbb, onların əllərinin əməllərinə görə Əvəzini verəcəksən.
Du, Herre, vil gjeva deim av same slag som deira hender hev gjort.
65 Onların qəlbini inadkar et, Qoy lənətin onların üstünə gəlsin.
Du vil leggja eit sveip yver deira hjarta, du vil bannstøyta deim.
66 Ya Rəbb, qəzəbinlə onları qov, Səma altından məhv edib at!
Du vil elta deim i vreide, og tyna deim so dei ikkje bid meir under Herrens himmel.
