Mərsiyələr 3
1 Rəbbin qəzəb dəyənəyindən Mən əzab çəkirəm,
Jeg er den, der saa nød ved hans vredes ris,
2 O məni apardı, İşıqda deyil, qaranlıqda gəzdirdi.
mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,
3 Bütün gün – dəfələrlə qaldırdığı əli Mənə qarşıdır.
ja, Haanden vender han mod mig Dagen lang.
4 Ətimi, dərimi çürütdü, Sümüklərimi sındırdı.
Mit Kød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,
5 Məni əzabla, cəfa ilə sarıdı, Mühasirəyə saldı.
han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,
6 Çoxdan ölüb-gedənlər kimi Məni zülmətdə yaşatdı.
lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.
7 Ətrafımı hər tərəfdən hasara aldı, Məni zəncirləyib, qaça bilmirəm.
Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.
8 Fəryad edib mən imdad istəyərkən O, duamın qarşısına sədd çəkdi.
Om jeg end raaber og skriger, min Bøn er stængt ude.
9 Yonma daşlarla yollarımı kəsdi, Onları dolaşdırdı.
Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne krøge.
10 Mənə ayı kimi pusqu düzəldir, Gizlənib aslan kimi məni güdür.
Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;
11 Yoldan sürükləyib məni parçaladı, Çarəsiz hala saldı.
han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;
12 Kamanının yayını çəkdi, Məni Özü üçün bir hədəf etdi.
han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.
13 Çəkib oxdanından ox atdı, Böyrəyimə sapladı.
Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne paa mig;
14 Gün boyu xalqımın gülüş hədəfinə döndüm, Məzhəkəli nəğmə ilə məni ələ salırlar.
hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,
15 O, acı otlardan mənə doyunca yedirtdi, Yovşan suyunu içirtdi.
med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.
16 Dişlərimi çınqılla qırdı, Kül içində məni diz çökdürtdü.
Mine Tænder lod han bide i Flint, han traadte mig i Støvet;
17 Salamatlıqdan canımı uzaq etdi, Yaxşılığı unutdum.
han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken
18 Dedim: «Üzərimdən əzəmətim getdi, Rəbdən ümidim kəsildi».
og sagde: »Min Livskraft, mit Haab til HERREN er ude.«
19 Əzabımı və sərgərdanlığımı, Acı yovşanı və zəhəri yada sal.
At mindes min Vaande og Flakken er Malurt og Galde;
20 Daim onları xatırlayıram, Ona görə köksümdən ürəyim üzülür.
min Sjæl, den mindes det grant, den grubler betynget.
21 Amma bunları yada salarkən Məndə ümid yaranır.
Det lægger jeg mig paa Sinde, derfor vil jeg haabe:
22 Rəbbin məhəbbətinə görə məhv olmadıq, Çünki mərhəməti tükənməzdir.
HERRENS Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,
23 Hər səhər bunlar təzələnir, Sənin sədaqətin böyükdür.
hans Naade er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.
24 Öz-özümə deyirəm: «Rəbb mənim nəsibimdir», Ona görə Rəbbə ümid bəsləyirəm.
Min Del er HERREN, (siger min Sjæl, ) derfor haaber jeg paa ham.
25 Rəbb Ona güvənənlərə, Onu axtaran könüllərə xeyirxahdır.
Dem, der bier paa HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;
26 Rəbbə ümid bəsləmək, Sakitcə bizə qurtuluş verməsini gözləmək nə yaxşıdır.
det er godt at haabe i Stilhed paa HERRENS Frelse,
27 Yaxşı olar ki, insan Boyunduruğunu gənc yaşından daşısın.
godt for en Mand, at han bærer Aag i sin Ungdom.
28 Qoy susub tənha otursun, Axı Rəbb boynuna boyunduruq salıb.
Han sidde ensom og tavs, naar han lægger det paa ham;
29 Üzünü yerə sürtsün, Bəlkə hələ ümid var.
han trykke sin Mund mod Støvet, maaske er der Haab,
30 İzin versin, qoy sifətinə vursunlar, Qoy ona doyunca böhtan atsınlar.
række Kind til den, der slaar ham, mættes med Haan.
31 Çünki Xudavənd əbədilik Bizi Özündən kənar etməz.
Thi Herren bortstøder ikke for evigt,
32 Qəm-qüssə versə belə, Bol məhəbbətinə görə rəhmə gələr.
har han voldt Kvide, saa ynkes han, stor er hans Naade;
33 Çünki ürəkdən istəyərək bəşər övladlarına əzab verməz, Heç kimi kədərləndirməz.
ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.
34 Dünyadakı bütün əsirlərin ayaq altında əzilməsini,
Naar Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,
35 Haqq-Taalanın hüzurunda insanın Öz haqlarından məhrum olmasını,
naar Mandens Ret for den Højestes Aasyn bøjes,
36 İnsanın ədalətdən məhrum olmasını Xudavənd heç görmürmü?
naar en Mand lider Uret i sin Sag — mon Herren ej ser det?
37 Xudavənd əmr verməsə, Kimin dediyi həyata keçər?
Hvo taler vel, saa det sker, om ej Herren byder?
38 Həm xeyir, həm də şər, Haqq-Taalanın əmri ilə gələr.
Kommer ikke baade ondt og godt fra den Højestes Mund?
39 Öz günahının cəzasından Sağ qalan insan niyə şikayətlənir?
Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!
40 Qoy yollarımıza diqqətlə baxaq, Rəbbə yenidən üz tutaq.
Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,
41 Göylərdəki Allaha əllərimizi, Həm də ürəklərimizi açaq.
løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;
42 Deyək: «Biz qanunsuzluq və üsyankarlıq etdik, Bunu bizə bağışlamadın».
vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,
43 Qəzəbə bürünmüsən, bizi təqib etmisən, Aman vermədən öldürmüsən.
men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skaansel,
44 Özünə buludlardan örtük çəkdin, Onların arasından dua keçmir.
hylled dig i Skyer, saa Bønnen ej naaede frem;
45 Xalqlar arasında Bizi zibilə, tullantıya çevirmisən.
til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.
46 Bütün düşmənlərimizin bizə qarşı Ağızları açıldı.
De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.
47 Dəhşət və çuxur, Məhv və qırğın birlikdə başımıza gəldi.
Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;
48 Qırılan əziz xalqıma görə Gözlərimdən sel kimi yaş axdı.
Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.
49 Dinmədən, dayanmadan Gözlərimdən yaş axacaq,
Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,
50 Rəbb göylərdən aşağıya baxana qədər, Olanları görənə qədər.
før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.
51 Şəhərimdəki hər qızın taleyini görərkən Ürəyimi kədər bürüyür.
Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.
52 Nahaq yerə mənə düşmən olanlar Məni quş tək ovladılar.
Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,
53 Quyuya salıb məni öldürmək istədilər, Daşqalaq etdilər.
de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;
54 Sular başımdan aşdı, Dedim: «Ömrüm sona çatdı».
Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: »Fortabt!«
55 Ya Rəbb, ismini O quyunun dibindən səslədim.
Dit Navn paakaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;
56 «Qulağını tıxama, fəryadımı dinlə» deyərkən Səsimi eşitdin.
du hørte min Røst: »O, gør dig ej døv for mit Skrig!«
57 Səni çağıranda yanıma gəldin, Mənə «qorxma» söylədin.
Nær var du, den Dag jeg kaldte, du sagde: »Frygt ikke!«
58 Ey Xudavənd, mənim əməlimə baxdın, Həyatımı satın aldın.
Du førte min Sag, o HERRE, genløste mit Liv;
59 Ya Rəbb, başıma gətirdikləri şəri gördün, Bu iş barədə hökmünü ver.
HERRE, du ser, jeg lider Uret, skaf mig min Ret!
60 Mənə bəslədikləri kini, Mənə qarşı qurulan fəndləri gördün.
Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,
61 Ya Rəbb, mənə etdikləri həqarəti eşitdin, Əleyhimə fənd qururlar.
du hører deres Smædeord, HERRE, deres Rænker imod mig,
62 Əleyhdarlarımın pıçıltısını, Gün boyu mənə qarşı mırıltısını eşitdin.
mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.
63 Onların oturuşuna-duruşuna bax, Onlara məzhəkə nəğməsi olmuşam.
Se dem, naar de sidder eller staar, deres Nidvise er jeg.
64 Ya Rəbb, onların əllərinin əməllərinə görə Əvəzini verəcəksən.
Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,
65 Onların qəlbini inadkar et, Qoy lənətin onların üstünə gəlsin.
gør deres Hjerte forhærdet — din Forbandelse over dem! —
66 Ya Rəbb, qəzəbinlə onları qov, Səma altından məhv edib at!
forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.
