Əyyub 9
1 Əyyub belə cavab verdi:
A Jov odgovori i reèe:
2 «Belə olduğunu, həqiqətən, bilirəm. Amma Allah qarşısında insan necə haqlı çıxa bilər?
Zaista, znam da je tako; jer kako bi mogao èovjek biti prav pred Bogom?
3 Əgər Onunla kimsə mübahisə etmək istəsə, Onun min sualına bir cavab tapa bilməz.
Ako bi se htio preti s njim, ne bi mu mogao odgovoriti od tisuæe na jednu.
4 Hikməti dərin, gücü tükənməyən Odur. Ona qarşı duranlardan kim sağ qalıb?
Mudar je srcem i jak snagom; ko se je opro njemu i bio sreæan?
5 Allah dağları yerindən oynadar, Dağlar heç bilməz. Qəzəbi ilə onları alt-üst edər.
On premješta gore, da niko i ne opazi; prevraæa ih u gnjevu svom;
6 Dünyanı yerindən oynadar, Dirəklərini lərzəyə salar.
On kreæe zemlju s mjesta njezina da joj se stupovi drmaju;
7 Əmr etsə, günəş doğmaz, Ulduzların işığını örtüb möhürlər.
On kad zaprijeti suncu, ne izlazi; on zapeèaæava zvijezde;
8 Odur təkbaşına göyləri sərən, Dəniz dalğalarının üstündə gəzən.
On razapinje nebo sam, i gazi po valima morskim;
9 Odur Böyük Ayı, Orion, Ülkər bürclərini, Cənub bürclərini yaradan.
On je naèinio zvijezde kola i štape i vlašiæe i druge jugu u dnu;
10 Odur dərk etmədiyimizdən də böyük işlər görən, Saysız xariqələr göstərən.
On èini stvari velike i neispitljive i divne, kojima nema broja.
11 Bax yanımdan elə keçər ki, Onu görə bilmərəm, Elə keçib gedər ki, heç hiss etmərəm.
Gle, ide mimo mene, a ja ne vidim; proðe, a ja ga ne opazim.
12 Nə isə tutub apararsa, kim Ona mane ola bilər? Kim Ona “Nə edirsən?” deyə bilər?
Gle, kad uhvati, ko æe ga nagnati da vrati? ko æe mu kazati: šta radiš?
13 Allah qəzəbini geri döndərməz, Rahavın köməkçiləri belə, ayağı altda qalar.
Bog ne usteže gnjeva svojega, padaju poda nj oholi pomoænici.
14 Belə isə Ona necə cavab verə bilərəm? Hüzurunda necə söz tapa bilərəm?
A kako bih mu ja odgovarao i birao rijeèi protiv njega?
15 Günahsız olsam belə, Ona cavab verə bilmərəm, Rəhm etsin deyə Hökmdarıma yalvarmalıyam.
Da sam i prav, neæu mu se odgovoriti, valja da se molim sudiji svojemu.
16 Onu çağıranda O mənə cavab versə belə, Yenə inanmıram ki, O, səsimi eşidir.
Da ga zovem i da mi se odzove, još ne mogu vjerovati da je èuo glas moj.
17 Çünki tufanla məni əzir, Nahaq yerə yaralarımı çoxaldır,
Jer me je vihorom satro i zadao mi mnogo rana ni za što.
18 Məni nəfəs almağa qoymur, Məni acılarla cana doydurur,
Ne da mi da odahnem, nego me siti grèinama.
19 İş qüvvədədirsə, O qüvvəlidir, İş ədalətdədirsə, kim Onu hakimin qarşısına apara bilər?
Ako je na silu, gle, on je najsilniji; ako na sud, ko æe mi svjedoèiti?
20 Mən günahsız olsam belə, dilim məni ittiham edər, Kamil olsam belə, məni təqsirkar çıxarar.
Da se pravdam, moja æe me usta osuditi; da sam dobar, pokazaæe da sam nevaljao.
21 Kamil olsam da, bir şey deyiləm, Öz həyatıma xor baxıram.
Ako sam dobar, neæu znati za to; omrzao mi je život moj.
22 Hamısı birdir, ona görə deyirəm: “O həm kamili, həm də günahkarı yox edir”.
Svejedno je; zato rekoh: i dobroga i bezbožnoga on potire.
23 Əgər qəfil ölüm gəlsə, Günahsızların əzabına gülür.
Kad bi još ubio biè najedanput! ali se smije iskušavanju pravijeh.
24 Dünya pislərə təslim edilib, Dünya hakimlərinin gözünü bağlayan Odur. O deyilsə, bəs kimdir?
Zemlja se daje u ruke bezbožniku; lice sudija njezinijeh zaklanja; ako ne on, da ko?
25 Günlərim sürətlə qaçır, çapardan sürətlidir, Bir xeyir tapmadan qaçırlar.
Ali dani moji biše brži od glasnika; pobjegoše, ne vidješe dobra.
26 Qamış qayıq kimi keçib gedirlər Ovunun üstünə şığıyan qartal kimidirlər.
Proðoše kao brze laðe, kao orao kad leti na hranu.
27 Bu şikayətimi unutmaq istəsəm, Sifətimin ifadəsini dəyişib ürəyimin açılmasını istəsəm,
Ako reèem: zaboraviæu tužnjavu svoju, ostaviæu gnjev svoj i okrijepiæu se;
28 Bu əziyyətdən yenə vahimələnərəm, Məni günahsız saymayacağını bilərəm.
Strah me je od svijeh muka mojih, znam da me neæeš opravdati.
29 Madam ki yenə günahkar çıxacağam, Boş yerə niyə belə zəhmət çəkim?
Biæu kriv; zašto bih se muèio uzalud?
30 Əgər qar suyu ilə yuyunsam, Əllərimi gilabı ilə yusam,
Da se izmijem vodom šnježanicom, i da oèistim sapunom ruke svoje,
31 Yenə də məni çirkaba batırarsan, Paltarlarım belə, məndən iyrənir.
Tada æeš me zamoèiti u jamu da se gade na me moje haljine.
32 O mənim kimi insan olmadığına görə Ona cavab verə bilmirəm, məhkəməyə birgə gedə bilmirəm.
Jer nije èovjek kao ja da mu odgovaram, da idem s njim na sud;
33 Kaş aramızda bir hakim olaydı, Əlini ikimizin də üzərinə qoyaydı.
Niti ima meðu nama kmeta da bi stavio ruku svoju meðu nas dvojicu.
34 Allah Öz dəyənəyini üstümdən götürəydi, Dəhşəti ilə məni vahimələndirməyəydi.
Neka odmakne od mene prut svoj, i strah njegov neka me ne straši;
35 O zaman Ondan qorxmadan danışardım, Amma bu vəziyyətdə heç nə edə bilmirəm.
Tada æu govoriti, i neæu ga se bojati; jer ovako ne znam za sebe.
