Əyyub 9
1 Əyyub belə cavab verdi:
Et respondens Iob, ait:
2 «Belə olduğunu, həqiqətən, bilirəm. Amma Allah qarşısında insan necə haqlı çıxa bilər?
Vere scio quod ita sit, et quod non iustificetur homo compositus Deo.
3 Əgər Onunla kimsə mübahisə etmək istəsə, Onun min sualına bir cavab tapa bilməz.
Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille.
4 Hikməti dərin, gücü tükənməyən Odur. Ona qarşı duranlardan kim sağ qalıb?
Sapiens corde est, et fortis robore: quis restitit ei, et pacem habuit?
5 Allah dağları yerindən oynadar, Dağlar heç bilməz. Qəzəbi ilə onları alt-üst edər.
Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo.
6 Dünyanı yerindən oynadar, Dirəklərini lərzəyə salar.
Qui commovet terram de loco suo, et columnæ eius concutiuntur.
7 Əmr etsə, günəş doğmaz, Ulduzların işığını örtüb möhürlər.
Qui præcipit Soli, et non oritur: et stellas claudit quasi sub signaculo:
8 Odur təkbaşına göyləri sərən, Dəniz dalğalarının üstündə gəzən.
Qui extendit cælos solus, et graditur super fluctus maris.
9 Odur Böyük Ayı, Orion, Ülkər bürclərini, Cənub bürclərini yaradan.
Qui facit Arcturum, et Oriona, et Hyadas, et interiora austri.
10 Odur dərk etmədiyimizdən də böyük işlər görən, Saysız xariqələr göstərən.
Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus.
11 Bax yanımdan elə keçər ki, Onu görə bilmərəm, Elə keçib gedər ki, heç hiss etmərəm.
Si venerit ad me, non videbo eum: si abierit, non intelligam.
12 Nə isə tutub apararsa, kim Ona mane ola bilər? Kim Ona “Nə edirsən?” deyə bilər?
Si repente interroget, quis respondebit ei? vel quis dicere potest: Cur ita facis?
13 Allah qəzəbini geri döndərməz, Rahavın köməkçiləri belə, ayağı altda qalar.
Deus, cuius iræ nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem.
14 Belə isə Ona necə cavab verə bilərəm? Hüzurunda necə söz tapa bilərəm?
Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo?
15 Günahsız olsam belə, Ona cavab verə bilmərəm, Rəhm etsin deyə Hökmdarıma yalvarmalıyam.
Qui etiam si habuero quippiam iustum, non respondebo, sed meum iudicem deprecabor.
16 Onu çağıranda O mənə cavab versə belə, Yenə inanmıram ki, O, səsimi eşidir.
Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam.
17 Çünki tufanla məni əzir, Nahaq yerə yaralarımı çoxaldır,
In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa.
18 Məni nəfəs almağa qoymur, Məni acılarla cana doydurur,
Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus.
19 İş qüvvədədirsə, O qüvvəlidir, İş ədalətdədirsə, kim Onu hakimin qarşısına apara bilər?
Si fortitudo quæritur, robustissimus est: si æquitas iudicii, nemo audet pro me testimonium dicere.
20 Mən günahsız olsam belə, dilim məni ittiham edər, Kamil olsam belə, məni təqsirkar çıxarar.
Si iustificare me voluero, os meum condemnabit me: si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.
21 Kamil olsam da, bir şey deyiləm, Öz həyatıma xor baxıram.
Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et tædebit me vitæ meæ.
22 Hamısı birdir, ona görə deyirəm: “O həm kamili, həm də günahkarı yox edir”.
Unum est quod locutus sum, et innocentem et impium ipse consumit.
23 Əgər qəfil ölüm gəlsə, Günahsızların əzabına gülür.
Si flagellat, occidat semel, et non de pœnis innocentum rideat.
24 Dünya pislərə təslim edilib, Dünya hakimlərinin gözünü bağlayan Odur. O deyilsə, bəs kimdir?
Terra data est in manus impii, vultum iudicum eius operit: quod si non ille est, quis ergo est?
25 Günlərim sürətlə qaçır, çapardan sürətlidir, Bir xeyir tapmadan qaçırlar.
Dies mei velociores fuerunt cursore: fugerunt, et non viderunt bonum.
26 Qamış qayıq kimi keçib gedirlər Ovunun üstünə şığıyan qartal kimidirlər.
Pertransierunt quasi naves poma portantes, sicut aquila volans ad escam.
27 Bu şikayətimi unutmaq istəsəm, Sifətimin ifadəsini dəyişib ürəyimin açılmasını istəsəm,
Cum dixero: Nequaquam ita loquar: commuto faciem meam, et dolore torqueor.
28 Bu əziyyətdən yenə vahimələnərəm, Məni günahsız saymayacağını bilərəm.
Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti.
29 Madam ki yenə günahkar çıxacağam, Boş yerə niyə belə zəhmət çəkim?
Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi?
30 Əgər qar suyu ilə yuyunsam, Əllərimi gilabı ilə yusam,
Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserit velut mundissimæ manus meæ:
31 Yenə də məni çirkaba batırarsan, Paltarlarım belə, məndən iyrənir.
Tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.
32 O mənim kimi insan olmadığına görə Ona cavab verə bilmirəm, məhkəməyə birgə gedə bilmirəm.
Neque enim viro qui similis mei est, respondebo: nec qui mecum in iudicio ex æquo possit audiri.
33 Kaş aramızda bir hakim olaydı, Əlini ikimizin də üzərinə qoyaydı.
Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus.
34 Allah Öz dəyənəyini üstümdən götürəydi, Dəhşəti ilə məni vahimələndirməyəydi.
Auferat a me virgam suam, et pavor eius non me terreat.
35 O zaman Ondan qorxmadan danışardım, Amma bu vəziyyətdə heç nə edə bilmirəm.
Loquar, et non timebo eum: neque enim possum metuens respondere.
