Əyyub 9
1 Əyyub belə cavab verdi:
Job antwoordde, en sprak:
2 «Belə olduğunu, həqiqətən, bilirəm. Amma Allah qarşısında insan necə haqlı çıxa bilər?
Zeker, ik weet wel, dat het zo is; Maar hoe kan een mens tegenover God in zijn recht zijn?
3 Əgər Onunla kimsə mübahisə etmək istəsə, Onun min sualına bir cavab tapa bilməz.
Wanneer hij Hem ter verantwoording wil roepen, Geeft Hij niet eens op de duizendmaal antwoord;
4 Hikməti dərin, gücü tükənməyən Odur. Ona qarşı duranlardan kim sağ qalıb?
Wie heeft den Alwijze en den Almachtige Ooit ongedeerd getrotseerd?
5 Allah dağları yerindən oynadar, Dağlar heç bilməz. Qəzəbi ilə onları alt-üst edər.
Hem, die bergen verzet, en ze merken het niet, Ze onderstboven keert in zijn toorn;
6 Dünyanı yerindən oynadar, Dirəklərini lərzəyə salar.
Die de aarde op haar plaats doet schudden, Haar zuilen trillen ervan;
7 Əmr etsə, günəş doğmaz, Ulduzların işığını örtüb möhürlər.
Die de zon bevel geeft, niet te stralen, En de sterren onder een zegel legt!
8 Odur təkbaşına göyləri sərən, Dəniz dalğalarının üstündə gəzən.
Die de hemel uitspant, Hij alleen, En voortschrijdt over de golven der zee;
9 Odur Böyük Ayı, Orion, Ülkər bürclərini, Cənub bürclərini yaradan.
Die Grote Beer en Orion schiep, Plejaden en het Zuiderkruis;
10 Odur dərk etmədiyimizdən də böyük işlər görən, Saysız xariqələr göstərən.
Die grootse, ondoorgrondelijke dingen wrocht, En talloze wonderen!
11 Bax yanımdan elə keçər ki, Onu görə bilmərəm, Elə keçib gedər ki, heç hiss etmərəm.
Zie, Hij gaat mij voorbij, en ik zie het niet, Hij glijdt langs mij heen, ik bemerk het niet;
12 Nə isə tutub apararsa, kim Ona mane ola bilər? Kim Ona “Nə edirsən?” deyə bilər?
Rooft Hij: Wie zal Hem weerhouden? Wie Hem zeggen: Wat doet Gij?
13 Allah qəzəbini geri döndərməz, Rahavın köməkçiləri belə, ayağı altda qalar.
God, die zijn gramschap niet weerhoudt: Zelfs Ráhabs helpers moesten zich onder Hem krommen!
14 Belə isə Ona necə cavab verə bilərəm? Hüzurunda necə söz tapa bilərəm?
Hoe zou ik Hem dan ter verantwoording roepen, Mijn woorden tegenover Hem vinden?
15 Günahsız olsam belə, Ona cavab verə bilmərəm, Rəhm etsin deyə Hökmdarıma yalvarmalıyam.
Ik, die geen antwoord krijg, al heb ik ook recht, Maar mijn Rechter om genade moet smeken;
16 Onu çağıranda O mənə cavab versə belə, Yenə inanmıram ki, O, səsimi eşidir.
En al gaf Hij mij antwoord, als ik riep, Dan geloof ik niet, dat Hij naar mij zou luisteren.
17 Çünki tufanla məni əzir, Nahaq yerə yaralarımı çoxaldır,
Hij, die mij vertrapt om een kleinigheid En mijn smarten vermeerdert om niet;
18 Məni nəfəs almağa qoymur, Məni acılarla cana doydurur,
Hij, die mij niet op adem laat komen, Maar mij met bitter wee overstelpt.
19 İş qüvvədədirsə, O qüvvəlidir, İş ədalətdədirsə, kim Onu hakimin qarşısına apara bilər?
Gaat het om kracht: Hij is er, de Sterke! Gaat het om recht: Wie klaagt Hem aan?
20 Mən günahsız olsam belə, dilim məni ittiham edər, Kamil olsam belə, məni təqsirkar çıxarar.
Al had ik ook recht, zijn mond veroordeelde mij; Al was ik onschuldig, Hij verklaarde mij schuldig!
21 Kamil olsam da, bir şey deyiləm, Öz həyatıma xor baxıram.
Ben ik onschuldig? Ik weet het zelf nu niet meer. Ik verfoei mijn bestaan: Het is mij allemaal één!
22 Hamısı birdir, ona görə deyirəm: “O həm kamili, həm də günahkarı yox edir”.
Maar daarom roep ik het uit: Onschuldigen en schuldigen slaat Hij neer!
23 Əgər qəfil ölüm gəlsə, Günahsızların əzabına gülür.
Wanneer zijn gesel plotseling doodt, Lacht Hij met de vertwijfeling van de onschuldigen;
24 Dünya pislərə təslim edilib, Dünya hakimlərinin gözünü bağlayan Odur. O deyilsə, bəs kimdir?
Is het land aan bozen overgeleverd, Hij bindt nog een blinddoek op het gelaat van de rechters: Want zo Hij het niet doet, Wie doet het dan wel?
25 Günlərim sürətlə qaçır, çapardan sürətlidir, Bir xeyir tapmadan qaçırlar.
Zo vliegen mijn dagen voorbij, Sneller nog dan een ijlbode; Zo vluchten ze weg, Zonder geluk te aanschouwen;
26 Qamış qayıq kimi keçib gedirlər Ovunun üstünə şığıyan qartal kimidirlər.
Ze schieten heen als schepen van riet, Als een adelaar, die zich werpt op zijn prooi.
27 Bu şikayətimi unutmaq istəsəm, Sifətimin ifadəsini dəyişib ürəyimin açılmasını istəsəm,
Denk ik, ik wil mijn jammer vergeten, Weer vrolijk schijnen en blij,
28 Bu əziyyətdən yenə vahimələnərəm, Məni günahsız saymayacağını bilərəm.
Dan ben ik weer bang voor al mijn smarten, Wetend, dat Gij mij niet voor onschuldig houdt.
29 Madam ki yenə günahkar çıxacağam, Boş yerə niyə belə zəhmət çəkim?
En wanneer ik dan toch schuldig moet zijn, Waarom doe ik mijn best, om niet?
30 Əgər qar suyu ilə yuyunsam, Əllərimi gilabı ilə yusam,
Al was ik mij nog zo schoon met sneeuw, En reinig mijn handen met zeep,
31 Yenə də məni çirkaba batırarsan, Paltarlarım belə, məndən iyrənir.
Toch ploft Gij mij neer in het vuil, Zodat mijn kleren van mij walgen.
32 O mənim kimi insan olmadığına görə Ona cavab verə bilmirəm, məhkəməyə birgə gedə bilmirəm.
Neen, Gij zijt geen mens, zoals ik, dien ik ter verantwoording roep, Zodat wij te zamen voor de rechtbank verschijnen!
33 Kaş aramızda bir hakim olaydı, Əlini ikimizin də üzərinə qoyaydı.
Ach, mocht er een scheidsrechter tussen ons zijn, Die zijn hand op ons beiden kon leggen;
34 Allah Öz dəyənəyini üstümdən götürəydi, Dəhşəti ilə məni vahimələndirməyəydi.
Die Gods roede van mij weg zou nemen, Zodat de schrik voor Hem mij niet deerde:
35 O zaman Ondan qorxmadan danışardım, Amma bu vəziyyətdə heç nə edə bilmirəm.
Dan zou ik spreken zonder Hem te vrezen; Maar nu er geen is, neem ik het op voor mijzelf!
