Əyyub 9
1 Əyyub belə cavab verdi:
Saa tog Job til Orde og svarede:
2 «Belə olduğunu, həqiqətən, bilirəm. Amma Allah qarşısında insan necə haqlı çıxa bilər?
Jeg ved forvist, at saaledes er det, hvad Ret har en dødelig over for Gud?
3 Əgər Onunla kimsə mübahisə etmək istəsə, Onun min sualına bir cavab tapa bilməz.
Vilde Gud gaa i Rette med ham, kan han ikke svare paa et af tusind!
4 Hikməti dərin, gücü tükənməyən Odur. Ona qarşı duranlardan kim sağ qalıb?
Viis af Hjerte og vældig i Kraft hvo trodsede ham og slap vel derfra?
5 Allah dağları yerindən oynadar, Dağlar heç bilməz. Qəzəbi ilə onları alt-üst edər.
Han flytter Bjerge saa let som intet, vælter dem om i sin Vrede,
6 Dünyanı yerindən oynadar, Dirəklərini lərzəyə salar.
ryster Jorden ud af dens Fuger, saa dens Grundstøtter bæver;
7 Əmr etsə, günəş doğmaz, Ulduzların işığını örtüb möhürlər.
han taler til Solen, saa skinner den ikke, for Stjernerne sætter han Segl,
8 Odur təkbaşına göyləri sərən, Dəniz dalğalarının üstündə gəzən.
han udspænder Himlen ene, skrider hen over Havets Kamme,
9 Odur Böyük Ayı, Orion, Ülkər bürclərini, Cənub bürclərini yaradan.
han skabte Bjørnen, Orion, Syvstjernen og Sydens Kamre,
10 Odur dərk etmədiyimizdən də böyük işlər görən, Saysız xariqələr göstərən.
han øver ufattelig Vælde og Undere uden Tal!
11 Bax yanımdan elə keçər ki, Onu görə bilmərəm, Elə keçib gedər ki, heç hiss etmərəm.
Gaar han forbi mig, ser jeg ham ikke, farer han hen, jeg mærker ham ikke;
12 Nə isə tutub apararsa, kim Ona mane ola bilər? Kim Ona “Nə edirsən?” deyə bilər?
røver han, hvem mon der hindrer ham i det? Hvo siger til ham: »Hvad gør du?«
13 Allah qəzəbini geri döndərməz, Rahavın köməkçiləri belə, ayağı altda qalar.
Gud lægger ikke Baand paa sin Vrede, Rahabs Hjælpere bøjed sig under ham;
14 Belə isə Ona necə cavab verə bilərəm? Hüzurunda necə söz tapa bilərəm?
hvor kan jeg da give ham Svar og rettelig føje min Tale for ham!
15 Günahsız olsam belə, Ona cavab verə bilmərəm, Rəhm etsin deyə Hökmdarıma yalvarmalıyam.
Har jeg end Ret, jeg kan dog ej svare, maa bede min Dommer om Naade!
16 Onu çağıranda O mənə cavab versə belə, Yenə inanmıram ki, O, səsimi eşidir.
Nævned jeg ham, han svared mig ikke, han hørte, tror jeg, ikke min Røst,
17 Çünki tufanla məni əzir, Nahaq yerə yaralarımı çoxaldır,
han, som river mig bort i Stormen, giver mig Saar paa Saar uden Grund,
18 Məni nəfəs almağa qoymur, Məni acılarla cana doydurur,
ikke lader mig drage Aande, men lader mig mættes med beske Ting.
19 İş qüvvədədirsə, O qüvvəlidir, İş ədalətdədirsə, kim Onu hakimin qarşısına apara bilər?
Gælder det Kæmpekraft, melder han sig! Gælder det Ret, hvo stævner ham da!
20 Mən günahsız olsam belə, dilim məni ittiham edər, Kamil olsam belə, məni təqsirkar çıxarar.
Har jeg end Ret, maa min Mund dog fælde mig, er jeg end skyldfri, han gør mig dog vrang!
21 Kamil olsam da, bir şey deyiləm, Öz həyatıma xor baxıram.
Skyldfri er jeg, ser bort fra min Sjæl og agter mit Liv for intet!
22 Hamısı birdir, ona görə deyirəm: “O həm kamili, həm də günahkarı yox edir”.
Lige meget; jeg paastaar derfor: Skyldfri og skyldig gør han til intet!
23 Əgər qəfil ölüm gəlsə, Günahsızların əzabına gülür.
Naar Svøben kommer med Død i et Nu, saa spotter han skyldfries Hjertekval;
24 Dünya pislərə təslim edilib, Dünya hakimlərinin gözünü bağlayan Odur. O deyilsə, bəs kimdir?
Jorden gav han i gudløses Haand, hylder dens Dommeres Øjne til, hvem ellers, om ikke han?
25 Günlərim sürətlə qaçır, çapardan sürətlidir, Bir xeyir tapmadan qaçırlar.
Raskere end Løberen fløj mine Dage, de svandt og saa ikke Lykke,
26 Qamış qayıq kimi keçib gedirlər Ovunun üstünə şığıyan qartal kimidirlər.
gled hen som Baade af Siv, som en Ørn, der slaar ned paa Bytte.
27 Bu şikayətimi unutmaq istəsəm, Sifətimin ifadəsini dəyişib ürəyimin açılmasını istəsəm,
Dersom jeg siger: »Mit Suk vil jeg glemme, glatte mit Ansigt og være glad, «
28 Bu əziyyətdən yenə vahimələnərəm, Məni günahsız saymayacağını bilərəm.
maa jeg dog grue for al min Smerte, jeg ved, du kender mig ikke fri.
29 Madam ki yenə günahkar çıxacağam, Boş yerə niyə belə zəhmət çəkim?
Jeg skal nu engang være skyldig, hvorfor da slide til ingen Nytte?
30 Əgər qar suyu ilə yuyunsam, Əllərimi gilabı ilə yusam,
Toed jeg mig i Sne og tvætted i Lud mine Hænder,
31 Yenə də məni çirkaba batırarsan, Paltarlarım belə, məndən iyrənir.
du dypped mig dog i Pølen, saa Klæderne væmmedes ved mig.
32 O mənim kimi insan olmadığına görə Ona cavab verə bilmirəm, məhkəməyə birgə gedə bilmirəm.
Thi du er ikke en Mand som jeg, saa jeg kunde svare, saa vi kunde gaa for Retten sammen;
33 Kaş aramızda bir hakim olaydı, Əlini ikimizin də üzərinə qoyaydı.
vi savner en Voldgiftsmand til at lægge sin Haand paa os begge!
34 Allah Öz dəyənəyini üstümdən götürəydi, Dəhşəti ilə məni vahimələndirməyəydi.
Fried han mig for sin Stok, og skræmmed hans Rædsler mig ikke,
35 O zaman Ondan qorxmadan danışardım, Amma bu vəziyyətdə heç nə edə bilmirəm.
da talte jeg uden at frygte ham, thi min Dom om mig selv er en anden!
