Əyyub 9
1 Əyyub belə cavab verdi:
Job progovori i reče:
2 «Belə olduğunu, həqiqətən, bilirəm. Amma Allah qarşısında insan necə haqlı çıxa bilər?
“Zaista, dobro ja znadem da je tako: kako da pred Bogom čovjek ima pravo?
3 Əgər Onunla kimsə mübahisə etmək istəsə, Onun min sualına bir cavab tapa bilməz.
Ako bi se tkogod htio prÓeti s njime, odvratio mu ne bi ni jednom od tisuću.
4 Hikməti dərin, gücü tükənməyən Odur. Ona qarşı duranlardan kim sağ qalıb?
Srcem on je mudar, a snagom svesilan, i tko bi se njemu nekažnjeno opro?
5 Allah dağları yerindən oynadar, Dağlar heç bilməz. Qəzəbi ilə onları alt-üst edər.
On brda premješta, a ona to ne znaju, u jarosti svojoj on ih preokreće.
6 Dünyanı yerindən oynadar, Dirəklərini lərzəyə salar.
Pokreće on zemlju sa njezina mjesta, iz temelja njene potresa stupove.
7 Əmr etsə, günəş doğmaz, Ulduzların işığını örtüb möhürlər.
Kad zaprijeti suncu, ono se ne rađa, on pečatom svojim i zvijezde pečati.
8 Odur təkbaşına göyləri sərən, Dəniz dalğalarının üstündə gəzən.
Jedini on je nebesa razapeo i pučinom morskom samo on hodao.
9 Odur Böyük Ayı, Orion, Ülkər bürclərini, Cənub bürclərini yaradan.
Stvorio je Medvjede i Oriona, Vlašiće i zvijezđa na južnome nebu.
10 Odur dərk etmədiyimizdən də böyük işlər görən, Saysız xariqələr göstərən.
Tvorac on je djela silnih, nepojmljivih čudesa koja se izbrojit' ne mogu.
11 Bax yanımdan elə keçər ki, Onu görə bilmərəm, Elə keçib gedər ki, heç hiss etmərəm.
Ide pored mene, a ja ga ne vidim; evo, on prolazi - ja ga ne opažam.
12 Nə isə tutub apararsa, kim Ona mane ola bilər? Kim Ona “Nə edirsən?” deyə bilər?
Ugrabi li što, tko će mu to priječit, i tko ga pitat smije: 'Što si učinio?'
13 Allah qəzəbini geri döndərməz, Rahavın köməkçiləri belə, ayağı altda qalar.
Bog silni srdžbu svoju ne opoziva: pred njim poniču saveznici Rahaba.
14 Belə isə Ona necə cavab verə bilərəm? Hüzurunda necə söz tapa bilərəm?
Pa kako onda da njemu odgovorim, koju riječ da protiv njega izaberem?
15 Günahsız olsam belə, Ona cavab verə bilmərəm, Rəhm etsin deyə Hökmdarıma yalvarmalıyam.
I da sam u pravu, odvratio ne bih, u suca svojega milost bih molio.
16 Onu çağıranda O mənə cavab versə belə, Yenə inanmıram ki, O, səsimi eşidir.
A kad bi se na zov moj i odazvao, vjerovao ne bih da on glas moj sluša.
17 Çünki tufanla məni əzir, Nahaq yerə yaralarımı çoxaldır,
Jer, za dlaku jednu on mene satire, bez razloga moje rane umnožava.
18 Məni nəfəs almağa qoymur, Məni acılarla cana doydurur,
Ni časa jednoga predahnut' mi ne da, nego mene svakom gorčinom napaja!
19 İş qüvvədədirsə, O qüvvəlidir, İş ədalətdədirsə, kim Onu hakimin qarşısına apara bilər?
Ako je na snagu - tÓa on je najjači! Ako je na pravdu - tko će njega na sud?
20 Mən günahsız olsam belə, dilim məni ittiham edər, Kamil olsam belə, məni təqsirkar çıxarar.
Da sam i prav, usta bi me osudila, da sam i nevin, zlim bi me proglasila.
21 Kamil olsam da, bir şey deyiləm, Öz həyatıma xor baxıram.
A jesam li nevin? Ni sam ne znam više, moj je život meni sasvim omrzao!
22 Hamısı birdir, ona görə deyirəm: “O həm kamili, həm də günahkarı yox edir”.
Jer, to je svejedno; i zato ja kažem: nevina i grešnika on dokončava.
23 Əgər qəfil ölüm gəlsə, Günahsızların əzabına gülür.
I bič smrtni kad bi odjednom ubijo ... ali on se ruga nevolji nevinih.
24 Dünya pislərə təslim edilib, Dünya hakimlərinin gözünü bağlayan Odur. O deyilsə, bəs kimdir?
U zemlji predanoj u šake zlikovaca, on oči sucima njezinim zastire. Ako on to nije, tko je drugi onda?
25 Günlərim sürətlə qaçır, çapardan sürətlidir, Bir xeyir tapmadan qaçırlar.
Od skoroteče su brži moji dani, bježe daleko, nigdje dobra ne videć.'
26 Qamış qayıq kimi keçib gedirlər Ovunun üstünə şığıyan qartal kimidirlər.
K'o čamci od rogoza hitro promiču, k'o orao na plijen kada se zaleti.
27 Bu şikayətimi unutmaq istəsəm, Sifətimin ifadəsini dəyişib ürəyimin açılmasını istəsəm,
Kažem li: zaboravit ću jadikovku, razvedrit ću lice i veseo biti,
28 Bu əziyyətdən yenə vahimələnərəm, Məni günahsız saymayacağını bilərəm.
od mojih me muka groza obuzima, jer znadem da me ti ne držiš nevinim.
29 Madam ki yenə günahkar çıxacağam, Boş yerə niyə belə zəhmət çəkim?
Ako li sam grešan, tÓa čemu onda da zalud mučim sebe.
30 Əgər qar suyu ilə yuyunsam, Əllərimi gilabı ilə yusam,
Kad bih i sniježnicom sebe ja isprao, kad bih i lugom ruke svoje umio,
31 Yenə də məni çirkaba batırarsan, Paltarlarım belə, məndən iyrənir.
u veću bi me nečist opet gurnuo, i moje bi me se gnušale haljine!
32 O mənim kimi insan olmadığına görə Ona cavab verə bilmirəm, məhkəməyə birgə gedə bilmirəm.
Nije čovjek k'o ja da se s njime pravdam i na sud da idem s njim se parničiti.
33 Kaş aramızda bir hakim olaydı, Əlini ikimizin də üzərinə qoyaydı.
Niti kakva suca ima među nama da ruke svoje stavi na nas dvojicu,
34 Allah Öz dəyənəyini üstümdən götürəydi, Dəhşəti ilə məni vahimələndirməyəydi.
da šibu njegovu od mene odmakne, da užas njegov mene više ne plaši!
35 O zaman Ondan qorxmadan danışardım, Amma bu vəziyyətdə heç nə edə bilmirəm.
Govorit ću ipak bez ikakva straha, jer ja nisam takav u svojim očima!
